Actuum Apostolorum 25
1 Festus ergo cum venisset in provinciam, post triduum ascendit Jerosolymam a Cæsarea.
anantaraM phISTo nijarAjyam Agatya dinatrayAt paraM kaisariyAto yirUzAlamnagaram Agamat|
2 Adieruntque eum principes sacerdotum et primi Judæorum adversus Paulum: et rogabant eum,
tadA mahAyAjako yihUdIyAnAM pradhAnalokAzca tasya samakSaM paulam apAvadanta|
3 postulantes gratiam adversus eum, ut juberet perduci eum in Jerusalem, insidias tendentes ut interficerent eum in via.
bhavAn taM yirUzAlamam Anetum AjJApayatviti vinIya te tasmAd anugrahaM vAJchitavantaH|
4 Festus autem respondit servari Paulum in Cæsarea: se autem maturius profecturum.
yataH pathimadhye gopanena paulaM hantuM tai rghAtakA niyuktAH| phISTa uttaraM dattavAn paulaH kaisariyAyAM sthAsyati punaralpadinAt param ahaM tatra yAsyAmi|
5 Qui ergo in vobis, ait, potentes sunt, descendentes simul, si quod est in viro crimen, accusent eum.
tatastasya mAnuSasya yadi kazcid aparAdhastiSThati tarhi yuSmAkaM ye zaknuvanti te mayA saha tatra gatvA tamapavadantu sa etAM kathAM kathitavAn|
6 Demoratus autem inter eos dies non amplius quam octo aut decem, descendit Cæsaream, et altera die sedit pro tribunali, et jussit Paulum adduci.
dazadivasebhyo'dhikaM vilambya phISTastasmAt kaisariyAnagaraM gatvA parasmin divase vicArAsana upadizya paulam Anetum AjJApayat|
7 Qui cum perductus esset, circumsteterunt eum, qui ab Jerosolyma descenderant Judæi, multas et graves causas objicientes, quas non poterant probare:
paule samupasthite sati yirUzAlamnagarAd AgatA yihUdIyalokAstaM caturdizi saMveSTya tasya viruddhaM bahUn mahAdoSAn utthApitavantaH kintu teSAM kimapi pramANaM dAtuM na zaknuvantaH|
8 Paulo rationem reddente: Quoniam neque in legem Judæorum, neque in templum, neque in Cæsarem quidquam peccavi.
tataH paulaH svasmin uttaramidam uditavAn, yihUdIyAnAM vyavasthAyA mandirasya kaisarasya vA pratikUlaM kimapi karmma nAhaM kRtavAn|
9 Festus autem volens gratiam præstare Judæis, respondens Paulo, dixit: Vis Jerosolymam ascendere, et ibi de his judicari apud me?
kintu phISTo yihUdIyAn santuSTAn karttum abhilaSan paulam abhASata tvaM kiM yirUzAlamaM gatvAsmin abhiyoge mama sAkSAd vicArito bhaviSyasi?
10 Dixit autem Paulus: Ad tribunal Cæsaris sto: ibi me oportet judicari: Judæis non nocui, sicut tu melius nosti.
tataH paula uttaraM proktavAn, yatra mama vicAro bhavituM yogyaH kaisarasya tatra vicArAsana eva samupasthitosmi; ahaM yihUdIyAnAM kAmapi hAniM nAkArSam iti bhavAn yathArthato vijAnAti|
11 Si enim nocui, aut dignum morte aliquid feci, non recuso mori: si vero nihil est eorum quæ hi accusant me, nemo potest me illis donare. Cæsarem appello.
kaJcidaparAdhaM kiJcana vadhArhaM karmma vA yadyaham akariSyaM tarhi prANahananadaNDamapi bhoktum udyato'bhaviSyaM, kintu te mama samapavAdaM kurvvanti sa yadi kalpitamAtro bhavati tarhi teSAM kareSu mAM samarpayituM kasyApyadhikAro nAsti, kaisarasya nikaTe mama vicAro bhavatu|
12 Tunc Festus cum concilio locutus, respondit: Cæsarem appellasti? ad Cæsarem ibis.
tadA phISTo mantribhiH sArddhaM saMmantrya paulAya kathitavAn, kaisarasya nikaTe kiM tava vicAro bhaviSyati? kaisarasya samIpaM gamiSyasi|
13 Et cum dies aliquot transacti essent, Agrippa rex et Bernice descenderunt Cæsaream ad salutandum Festum.
kiyaddinebhyaH param AgripparAjA barNIkI ca phISTaM sAkSAt karttuM kaisariyAnagaram Agatavantau|
14 Et cum dies plures ibi demorarentur, Festus regi indicavit de Paulo, dicens: Vir quidam est derelictus a Felice vinctus,
tadA tau bahudinAni tatra sthitau tataH phISTastaM rAjAnaM paulasya kathAM vijJApya kathayitum Arabhata paulanAmAnam ekaM bandi phIlikSo baddhaM saMsthApya gatavAn|
15 de quo cum essem Jerosolymis, adierunt me principes sacerdotum et seniores Judæorum, postulantes adversus illum damnationem.
yirUzAlami mama sthitikAle mahAyAjako yihUdIyAnAM prAcInalokAzca tam apodya tamprati daNDAjJAM prArthayanta|
16 Ad quos respondi: Quia non est Romanis consuetudo damnare aliquem hominem priusquam is qui accusatur præsentes habeat accusatores, locumque defendendi accipiat ad abluenda crimina.
tatoham ityuttaram avadaM yAvad apodito janaH svApavAdakAn sAkSAt kRtvA svasmin yo'parAdha Aropitastasya pratyuttaraM dAtuM suyogaM na prApnoti, tAvatkAlaM kasyApi mAnuSasya prANanAzAjJApanaM romilokAnAM rIti rnahi|
17 Cum ergo huc convenissent sine ulla dilatione, sequenti die sedens pro tribunali, jussi adduci virum.
tatasteSvatrAgateSu parasmin divase'ham avilambaM vicArAsana upavizya taM mAnuSam Anetum AjJApayam|
18 De quo, cum stetissent accusatores, nullam causam deferebant, de quibus ego suspicabar malum.
tadanantaraM tasyApavAdakA upasthAya yAdRzam ahaM cintitavAn tAdRzaM kaJcana mahApavAdaM notthApya
19 Quæstiones vero quasdam de sua superstitione habebant adversus eum, et de quodam Jesu defuncto, quem affirmabat Paulus vivere.
sveSAM mate tathA paulo yaM sajIvaM vadati tasmin yIzunAmani mRtajane ca tasya viruddhaM kathitavantaH|
20 Hæsitans autem ego de hujusmodi quæstione, dicebam si vellet ire Jerosolymam, et ibi judicari de istis.
tatohaM tAdRgvicAre saMzayAnaH san kathitavAn tvaM yirUzAlamaM gatvA kiM tatra vicArito bhavitum icchasi?
21 Paulo autem appellante ut servaretur ad Augusti cognitionem, jussi servari eum, donec mittam eum ad Cæsarem.
tadA paulo mahArAjasya nikaTe vicArito bhavituM prArthayata, tasmAd yAvatkAlaM taM kaisarasya samIpaM preSayituM na zaknomi tAvatkAlaM tamatra sthApayitum AdiSTavAn|
22 Agrippa autem dixit ad Festum: Volebam et ipse hominem audire. Cras, inquit, audies eum.
tata AgrippaH phISTam uktavAn, ahamapi tasya mAnuSasya kathAM zrotum abhilaSAmi| tadA phISTo vyAharat zvastadIyAM kathAM tvaM zroSyasi|
23 Altera autem die cum venisset Agrippa et Bernice cum multa ambitione, et introissent in auditorium cum tribunis et viris principalibus civitatis, jubente Festo, adductus est Paulus.
parasmin divase Agrippo barNIkI ca mahAsamAgamaM kRtvA pradhAnavAhinIpatibhi rnagarasthapradhAnalokaizca saha militvA rAjagRhamAgatya samupasthitau tadA phISTasyAjJayA paula AnIto'bhavat|
24 Et dicit Festus: Agrippa rex, et omnes qui simul adestis nobiscum viri, videtis hunc de quo omnis multitudo Judæorum interpellavit me Jerosolymis, petentes et acclamantes non oportere eum vivere amplius.
tadA phISTaH kathitavAn he rAjan Agrippa he upasthitAH sarvve lokA yirUzAlamnagare yihUdIyalokasamUho yasmin mAnuSe mama samIpe nivedanaM kRtvA proccaiH kathAmimAM kathitavAn punaralpakAlamapi tasya jIvanaM nocitaM tametaM mAnuSaM pazyata|
25 Ego vere comperi nihil dignum morte eum admisisse. Ipso autem hoc appellante ad Augustum, judicavi mittere.
kintveSa janaH prANanAzarhaM kimapi karmma na kRtavAn ityajAnAM tathApi sa mahArAjasya sannidhau vicArito bhavituM prArthayata tasmAt tasya samIpaM taM preSayituM matimakaravam|
26 De quo quid certum scribam domino, non habeo. Propter quod produxi eum ad vos, et maxime ad te, rex Agrippa, ut interrogatione facta habeam quid scribam.
kintu zrIyuktasya samIpam etasmin kiM lekhanIyam ityasya kasyacin nirNayasya na jAtatvAd etasya vicAre sati yathAhaM lekhituM kiJcana nizcitaM prApnomi tadarthaM yuSmAkaM samakSaM vizeSato he AgripparAja bhavataH samakSam etam Anaye|
27 Sine ratione enim mihi videtur mittere vinctum, et causas ejus non significare.
yato bandipreSaNasamaye tasyAbhiyogasya kiJcidalekhanam aham ayuktaM jAnAmi|
