Iohannis Ii 1
1 Senior Electæ dominæ, et natis ejus, quos ego diligo in veritate, et non ego solus, sed et omnes qui cognoverunt veritatem,
I Zokey, Ho ami’ty rakemba jinoboñe naho o ana’eo, o kokoako an-katòo; le tsy izaho avao, fa ze hene mahafohiñe ty hatò,
ie i hatò mimoneñe aman-tikañe vaho ho aman-tikañe nainai’ey. (aiōn g165)
3 Sit vobiscum gratia, misericordia, pax a Deo Patre, et a Christo Jesu Filio Patris in veritate, et caritate.
Hasoa naho fiferenaiñañe vaho hanintsiñe aman-tika boak’ aman’ Añahare Rae naho hirik’ am’ Iesoà Norizañey, anan-dRae, an-katò naho an-koko.
4 Gavisus sum valde, quoniam inveni de filiis tuis ambulantes in veritate, sicut mandatum accepimus a Patre.
Vata’e nahaehak’ ahy te nahatrea o ana’o ila’eo nañavelo ami’ty hatò, do’e amy nandilian-dRae antikañey.
5 Et nunc rogo te domina, non tamquam mandatum novum scribens tibi, sed quod habuimus ab initio, ut diligamus alterutrum.
Mañontane azo iraho, rakemba, tsy t’ie isokirako lily vao, fa i tàman-tika am-baloha’ey, t’ie hifampikoko.
6 Et hæc est caritas, ut ambulemus secundum mandata ejus. Hoc est enim mandatum, ut quemadmodum audistis ab initio, in eo ambuletis.
Zao o fikokoañeo, t’ie mañavelo am-pañambenañe o lili’eo. Inao i liliy, hañaveloa’ areo amy jinanji’ areo tam-baloha’ey.
7 Quoniam multi seductores exierunt in mundum, qui non confitentur Jesum Christum venisse in carnem: hic est seductor, et antichristus.
Maro ty mpamañahy fa niboele ami’ty voatse toy ze tsy miantoke te niavy an-tsandriñe t’Iesoà Norizañe. Izay i mpamañahiy, i norizam-bìlañey.
8 Videte vosmetipsos, ne perdatis quæ operati estis: sed ut mercedem plenam accipiatis.
Mitaoa tsy ho motso ty nifanehafan-tika, soa t’ie handrambe tambe heneke.
9 Omnis qui recedit, et non permanet in doctrina Christi, Deum non habet: qui permanet in doctrina, hic et Patrem et Filium habet.
Ndra ia ia milosotse tsy mimoneñe amy fañòha’ i Norizañeiy, le tsy ama’e t’i Andrianañahare; f’ie mifahatse amy fañòhañey, le ama’e t’i Rae naho i Anakey.
10 Si quis venit ad vos, et hanc doctrinam non affert, nolite recipere eum in domum, nec Ave ei dixeritis.
Aa ndra ia ia mitilik’ azo tsy minday i fañòhañe zay, ko anoe’o añ’anjomba, vaho ko añontanea’o,
11 Qui enim dicit illi Ave, communicat operibus ejus malignis.
amy te mpitraok’ amo sata-rati’eo ze mañontane aze.
12 Plura habens vobis scribere, nolui per cartam et atramentum: spero enim me futurum apud vos, et os ad os loqui: ut gaudium vestrum plenum sit.
Aa ndra te maro ty ho nisokirako, tsy teako t’ie an-taratasy naho rano-mainte, fe salalaeko ty hitilike vaho hifañaoñe ama’o naho hifañatreke hampahaeneñe o haehan-tikañeo.
13 Salutant te filii sororis tuæ Electæ.
Mañontane azo o ana-drahavave’o jinoboñeo.
