Ii Paralipomenon 10
1 Profectus est autem Roboam in Sichem: illuc enim cunctus Israël convenerat ut constituerent eum regem.
Rehoboam chu Shachem muna achetan ahi, ajeh chu hichelai munna chu Israel mipi chu hung kikhom uva ama chu Lengpa’a pansah ding atiu ahi.
2 Quod cum audisset Jeroboam filius Nabat, qui erat in Ægypto (fugerat quippe illuc ante Salomonem), statim reversus est.
Hiche thu chu Nebat chapa Jeroboam in ajadoh phat chun, Lengpa Solomon akonna sochatna ding deina jal'a Egypt gamma ana jammang na munna (Egypt muna), kon chun ahung kile kit tan ahi.
3 Vocaveruntque eum, et venit cum universo Israël: et locuti sunt ad Roboam, dicentes:
Israel lamkai ho chun ama chu akou uvin, chuin Jeroboam le Israel mipi chu Rehoboam kihoupi ding chun acheuvin ama koma chun hitin aseijiuvin ahi.
4 Pater tuus durissimo jugo nos pressit: tu leviora impera patre tuo, qui nobis imposuit gravem servitutem, et paululum de onere subleva, ut serviamus tibi.
“Napan kachung uva akoi namkol jon hi agih valle, hiche natoh hahsa le kachung uva kikoi namkol jon gihtah hi nei suh jang peh uvin,” atiuvin ahi.
5 Qui ait: Post tres dies revertimini ad me. Cumque abiisset populus,
Rehoboam in adonbut in, “Nithum joule kahenga hung kile kitnun,” ati. Hiti chun mipiho chu achemang tauvin ahi.
6 iniit consilium cum senibus qui steterant coram patre ejus Salomone dum adhuc viveret, dicens: Quid datis consilii ut respondeam populo?
Chuin Rehoboam lengpa chun apa Solomon damlai’a alhachaa anapang upa ho ahoulim pin, hiche miho hi iti donbut leng natiu vem? tin aman adong tan ahi.
7 Qui dixerunt ei: Si placueris populo huic, et leniveris eos verbis clementibus, servient tibi omni tempore.
Amahon adonbut’un hiche miho chu nakhotoa ahile amaho chu lunglhai sah in, lang angaichat bang bang u chun donbut tan; chutileh amaho chu nalhachan pangjing tauvinte, atiuvin ahi.
8 At ille reliquit consilium senum, et cum juvenibus tractare cœpit, qui cum eo nutriti fuerant, et erant in comitatu illius.
Ahinlah Rehoboam chun upa hon thumop apeh uchu anoppeh tapon, chuin amatoh thakhatna hungseilen le ama jenle khangthah ho chu ahoulim pin ahi.
9 Dixitque ad eos: Quid vobis videtur? vel respondere quid debeo populo huic, qui dixit mihi: Subleva jugum quod imposuit nobis pater tuus?
Aman ama ho chu adongin, “Nangho thumop ipi hiding ham? Itilama hiche mihon kakoma aseiju napan kachung uva akoi namkol jon hi neisuh jang peh un, tia asei uhi iti lama adonbutna ipeh diu ham?”
10 At illi responderunt ut juvenes, et nutriti cum eo in deliciis, atque dixerunt: Sic loqueris populo qui dixit tibi: Pater tuus aggravavit jugum nostrum, tu subleva: et sic respondebis ei: Minimus digitus meus grossior est lumbis patris mei.
Amatoh hungseilen khom khangthah hochun adonbut nun, mipihon nakoma aseiyu, “Napan kachung uva eikoipeh’u namkol jon hi agih valle, hijongleh nangman neisuh jang peh un atiuchu kakhut jung mecha hi kapa kong sanga lenjo ahi,” tin seipeh tan atiuve.
11 Pater meus imposuit vobis grave jugum, et ego majus pondus apponam; pater meus cecidit vos flagellis, ego vero cædam vos scorpionibus.
“Kapan namkol jon gih chu keiman agih jep'a kabol ding ahi,” tin seipehtan atiuve. “Kapan savun khaohola najep’u ahin, keiman tenggol pah mun’a kajep ding nahiuve,” tin seipeh un atiuve.
12 Venit ergo Jeroboam et universus populus ad Roboam die tertio, sicut præceperat eis.
Lengpan, “Nithum sungin kakoma hungkit nun,” atibang bang chun Jeroboam le mipi ho jouse chu nithum jouvin Rehoboam koma ahungkit taovin ahi.
13 Responditque rex dura, derelicto consilio seniorum:
Lengpan upa ho thumop chu anotthap min, engse tah’in amaho chu ana donbut in.
14 locutusque est juxta juvenum voluntatem: Pater meus grave vobis imposuit jugum, quod ego gravius faciam; pater meus cecidit vos flagellis, ego vero cædam vos scorpionibus.
“Khangthah ho thumop ajuijin, kapan na namkol’jon gihtah in asemin, keiman agihjo cheh’a kasempeh ding nahive, kapan savun khao holla najep u ahin, keiman sakol jepna a kajep ding nahiuve,” atin ahi.
15 Et non acquievit populi precibus: erat enim voluntatis Dei ut compleretur sermo ejus quem locutus fuerat per manum Ahiæ Silonitis ad Jeroboam filium Nabat.
Hiti chun Lengpa chun mipiho thu chu angaipeh tapou vin ahi. Ajeh chu hiche thilsoh ho jouse hi Pathen a kona Sheloh mipa Ahijah in Nebat chapa Jeroboam koma, Pakai in anaseidohsa thu chu guilhung ahi.
16 Populus autem universus rege duriora dicente, sic locutus est ad eum: Non est nobis pars in David, neque hæreditas in filio Isai. Revertere in tabernacula tua, Israël; tu autem pasce domum tuam David. Et abiit Israël in tabernacula sua.
Israel mipi ho chun lengpan athu sei angaipeh louphat uchun lengpa chu adonbut nun, “Jesse chapa David koma keihon ipi chan, ipi mun kanei diu ham? Israel! Naponbuh achun David in na insung bou vesuitan,” atiuvin ahi, hitichun Israel mipi jouse chu ain lam uvah ache tauvin ahi.
17 Super filios autem Israël qui habitabant in civitatibus Juda, regnavit Roboam.
Ahinlah Judah khopi hoa cheng jing nalai Israel mite ding chun, Rehoboam in vai ahom nalaijin ahi.
18 Misitque rex Roboam Aduram, qui præerat tributis, et lapidaverunt eum filii Israël, et mortuus est: porro rex Roboam currum festinavit ascendere, et fugit in Jerusalem.
Lengpa Rehoboam chun Adoniram kitipa ada achamlouva nakitohsah ho chunga mopopa chu asoldoh in, ahinlah ama chu Israel mipi hon song a anaseplih tauvin ahi. Hijeng jongleh Lengpa Rehoboam chu a sakol kangtalai achun anakaldoh man in, Jerusalem lama ana jamdoh in ahi.
19 Recessitque Israël a domo David, usque ad diem hanc.
Hiti chun Israel mite chun tuni chanin, David insung chu adou jing nalai un ahi.
