Corinthios I 2
1 Et ego, cum venissem ad vos, fratres, veni non in sublimitate sermonis, aut sapientiæ, annuntians vobis testimonium Christi.
Mǝn bolsam, i ⱪerindaxlar, yeninglarƣa barƣinimda, Hudaning guwaⱨliⱪini jakarlax üqün ⱨeq gǝpdanliⱪ yaki ǝⱪil-danaliⱪ ixlitip kǝlgǝn ǝmǝsmǝn;
2 Non enim judicavi me scire aliquid inter vos, nisi Jesum Christum, et hunc crucifixum.
qünki mǝn aranglarda Əysa Mǝsiⱨdin baxⱪa, yǝni krestlǝngǝn Mǝsiⱨdin baxⱪa ⱨeqnemini bilmǝslikkǝ bǝl baƣliƣanidim;
3 Et ego in infirmitate, et timore, et tremore multo fui apud vos:
mǝn aranglarda bolƣan waⱪtimda ajizliⱪta, ⱪorⱪunqta wǝ titrigǝn ⱨalǝttǝ bolattim;
4 et sermo meus, et prædicatio mea non in persuasibilibus humanæ sapientiæ verbis, sed in ostensione spiritus et virtutis:
mening sɵzlirim ⱨǝm jakarlixim bolsa adǝmni ⱪayil ⱪilƣudǝk insaniy danaliⱪ sɵzlǝr bilǝn ǝmǝs, bǝlki Roⱨning alamǝt kɵrsitixliri wǝ küq-ⱪudrǝt bilǝn bolƣan idi.
5 ut fides vestra non sit in sapientia hominum, sed in virtute Dei.
Buningdin mǝⱪsǝt silǝrning etiⱪadinglar insaniy danaliⱪⱪa ǝmǝs, bǝlki Hudaning küq-ⱪudritigǝ baƣlansun degǝndin ibarǝt idi.
6 Sapientiam autem loquimur inter perfectos: sapientiam vero non hujus sæculi, neque principum hujus sæculi, qui destruuntur: (aiōn g165)
Ⱨalbuki, kamalǝtkǝ yǝtkǝnlǝr arisida biz danaliⱪni bayan ⱪilimiz; bu danaliⱪ bu dǝwrdiki danaliⱪ ǝmǝs, yaki bu dǝwrdiki ⱨɵkümranlarning danaliⱪi ǝmǝs (ular zawalliⱪⱪa yüz tutⱪandur); (aiōn g165)
7 sed loquimur Dei sapientiam in mysterio, quæ abscondita est, quam prædestinavit Deus ante sæcula in gloriam nostram, (aiōn g165)
ǝmma biz bir sirni axkarilap, Hudaning bir danaliⱪini bayan ⱪilimiz; Huda ǝslidǝ axkarǝ ⱪilinmiƣan bu danaliⱪni barliⱪ dǝwrlǝrdin burun bizning xan-xǝrǝpkǝ muyǝssǝr boluximiz üqün bekitkǝnidi. (aiōn g165)
8 quam nemo principum hujus sæculi cognovit: si enim cognovissent, numquam Dominum gloriæ crucifixissent. (aiōn g165)
Bu danaliⱪni bu dǝwrdiki ⱨɵkümranlarning ⱨeqⱪaysisi qüxinip yǝtmigǝnidi; uni qüxinip yǝtkǝn bolsa, xan-xǝrǝpning Igisi bolƣan Rǝbni krestlimigǝn bolatti. (aiōn g165)
9 Sed sicut scriptum est: Quod oculus non vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit, quæ præparavit Deus iis qui diligunt illum:
Ⱨalbuki, [Tǝwratta] pütülgǝnndǝk: — «Ɵzini sɵygǝnlǝrgǝ Hudaning tǝyyarliƣanliri — Dǝl ⱨeqⱪandaⱪ kɵz kɵrmigǝn, Ⱨeqⱪandaⱪ ⱪulaⱪ anglimiƣan, Ⱨeqⱪandaⱪ kɵngül oylap baⱪmiƣan nǝrsilǝrdur».
10 nobis autem revelavit Deus per Spiritum suum: Spiritus enim omnia scrutatur, etiam profunda Dei.
Əmma bu nǝrsilǝrni Huda Roⱨi arⱪiliⱪ ayan ⱪildi; qünki Roⱨ bolsa ⱨǝmmǝ ixlarni, ⱨǝtta Hudaning qongⱪur tǝglirini inqikilǝp izligüqidur;
11 Quis enim hominum scit quæ sunt hominis, nisi spiritus hominis, qui in ipso est? ita et quæ Dei sunt, nemo cognovit, nisi Spiritus Dei.
Qünki insanlarda, insanning kɵnglidikini bilgüqi xu insanning roⱨidin baxⱪa nǝrsǝ barmu? Xuningƣa ohxax, Hudaning Roⱨidin baxⱪa, Hudaning kɵnglidikilirini bilgüqi yoⱪtur.
12 Nos autem non spiritum hujus mundi accepimus, sed Spiritum qui ex Deo est, ut sciamus quæ a Deo donata sunt nobis:
Əmma bizning ⱪobul ⱪilƣinimiz bolsa bu dunyadiki roⱨ ǝmǝs, bǝlki Hudadin kǝlgǝn Roⱨtur; dǝl xundaⱪ bolƣaqⱪa biz Huda tǝripidin bizgǝ sehiyliⱪ bilǝn ata ⱪilinƣan nǝrsilǝrni bilip yetǝlǝymiz.
13 quæ et loquimur non in doctis humanæ sapientiæ verbis, sed in doctrina Spiritus, spiritualibus spiritualia comparantes.
Bu ix-xǝy’ilǝrni insaniy danaliⱪtin ɵgitilgǝn sɵzlǝr bilǝn ǝmǝs, bǝlki [Muⱪǝddǝs] Roⱨtin ɵgitilgǝn sɵzlǝr bilǝn, roⱨiy ixlarni roⱨiy sɵzlǝr bilǝn qüxǝndürüp sɵzlǝymiz.
14 Animalis autem homo non percipit ea quæ sunt Spiritus Dei: stultitia enim est illi, et non potest intelligere: quia spiritualiter examinatur.
Əmma «janƣa tǝwǝ» kixi Hudaning Roⱨining ixlirini ⱪobul ⱪilmaydu, qünki bu ixlar uningƣa nisbǝtǝn ǝhmiⱪaniliktur; u ularni ⱨeq qüxinip yetǝlmǝydu, qünki ular roⱨ bilǝn pǝrⱪ etilip baⱨalinixi kerǝktur.
15 Spiritualis autem judicat omnia: et ipse a nemine judicatur.
Roⱨⱪa tǝwǝ kixi ⱨǝmmǝ ixlarƣa baⱨa berǝlǝydu; ǝmma uningƣa bolsa ⱨeqkim baⱨa berǝlmǝydu.
16 Quis enim cognovit sensum Domini, qui instruat eum? nos autem sensum Christi habemus.
Qünki kim Rǝbning oy-kɵnglini qüxinip yetip, Uningƣa mǝsliⱨǝtqi bolalisun? Əmma biz bolsaⱪ Mǝsiⱨning oy-kɵngligǝ igimiz.
