< Psalmorum 54 >
1 In finem, In carminibus intellectus David, Cum venissent Ziphæi, et dixissent ad Saul: Nonne David absconditus est apud nos? Deus in nomine tuo salvum me fac: et in virtute tua iudica me.
For the choirmaster. With stringed instruments. A Maskil of David. When the Ziphites went to Saul and said, “Is David not hiding among us?” Save me, O God, by Your name, and vindicate me by Your might!
2 Deus exaudi orationem meam: auribus percipe verba oris mei.
Hear my prayer, O God; listen to the words of my mouth.
3 Quoniam alieni insurrexerunt adversum me, et fortes quæsierunt animam meam: et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.
For strangers rise up against me, and ruthless men seek my life— men with no regard for God.
4 Ecce enim Deus adiuvat me: et Dominus susceptor est animæ meæ.
Surely God is my helper; the Lord is the sustainer of my soul.
5 Averte mala inimicis meis: et in veritate tua disperde illos.
He will reward my enemies with evil. In Your faithfulness, destroy them.
6 Voluntarie sacrificabo tibi, et confitebor nomini tuo Domine: quoniam bonum est:
Freely I will sacrifice to You; I will praise Your name, O LORD, for it is good.
7 Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me: et super inimicos meos despexit oculus meus.
For He has delivered me from every trouble, and my eyes have stared down my foes.