< Psalmorum 51 >

1 In finem, Psalmus David, Cum venit ad eum Nathan Propheta, quando intravit ad Bethsabee. Miserere mei Deus, secundum magnam misericordiam tuam. Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.
Ten piedad de mí, oh Dios, en tu misericordia; conforme a tu gran amor, quita mi pecado.
2 Amplius lava me ab iniquitate mea: et a peccato meo munda me.
Sean lavadas todas mis malas acciones y límpiame del mal.
3 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco: et peccatum meum contra me est semper.
Porque soy consciente de mi error; mi pecado está siempre delante de mí.
4 Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: ut iustificeris in sermonibus tuis, et vincas cum iudicaris.
Contra ti, solamente contra ti. he hecho lo malo en tus ojos; lo que tú condenas; para que seas reconocido justo en tus palabras, y puro cuando estás juzgando.
5 Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum: et in peccatis concepit me mater mea.
Verdaderamente, fui formado en el mal, y en el pecado mi madre me concibió mi madre.
6 Ecce enim veritatem dilexisti: incerta, et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.
Tu deseo es por lo que es verdadero en lo íntimo: en los secretos de mi alma me darás conocimiento de sabiduría.
7 Asperges me hyssopo, et mundabor: lavabis me, et super nivem dealbabor.
Purifícame con hisopo; y seré limpio; lávame y seré más blanco que la nieve.
8 Auditui meo dabis gaudium et lætitiam: et exultabunt ossa humiliata.
Lléname de alegría y gozo; para que los huesos que se han roto puedan ser restaurados.
9 Averte faciem tuam a peccatis meis: et omnes iniquitates meas dele.
Deja que tu rostro se aleje de mi maldad, y borra todos mis pecados.
10 Cor mundum crea in me Deus: et spiritum rectum innova in visceribus meis.
Haz un corazón limpio en mí, oh Dios; renueva un espíritu recto dentro de mi.
11 Ne proiicias me a facie tua: et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
No me apartes de delante de ti, ni me quites tu espíritu santo.
12 Redde mihi lætitiam salutaris tui: et spiritu principali confirma me.
Devuélveme la alegría de tu salvación; deja que un espíritu noble me sustente.
13 Docebo iniquos vias tuas: et impii ad te convertentur.
Entonces enseñaré a los malhechores tus caminos; y los pecadores se volverán a ti.
14 Libera me de sanguinibus Deus, Deus salutis meæ: et exultabit lingua mea iustitiam tuam.
Líbrame de Homicidios. oh Dios, el Dios de mi salvación; y mi lengua alabará tu justicia.
15 Domine, labia mea aperies: et os meum annunciabit laudem tuam.
Oh Señor, que se abran mis labios, para que mi boca declare tu alabanza.
16 Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique: holocaustis non delectaberis.
No tienes ganas de una ofrenda que yo la daría; no te gustan las ofrendas quemadas, holocausto.
17 Sacrificium Deo spiritus contribulatus: cor contritum, et humiliatum Deus non despicies.
Las ofrendas de Dios son un espíritu quebrantado; un corazón roto y afligido, oh Dios, no lo desprecias.
18 Benigne fac Domine in bona voluntate tua Sion: ut ædificentur muri Ierusalem.
Haz bien a Sión en tu buena voluntad, edificando los muros de Jerusalén.
19 Tunc acceptabis sacrificium iustitiæ, oblationes, et holocausta: tunc imponent super altare tuum vitulos.
Entonces te deleitarás en las ofrendas de justicia, en ofrendas quemadas; Entonces harán ofrendas de bueyes en tu altar.

< Psalmorum 51 >