< Psalmorum 51 >
1 In finem, Psalmus David, Cum venit ad eum Nathan Propheta, quando intravit ad Bethsabee. Miserere mei Deus, secundum magnam misericordiam tuam. Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.
Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Gdy do niego przyszedł Natan prorok, potem jak był wszedł do Betsaby. Zmiłuj się nademną, Boże! według miłosierdzia twego; według wielkich litości twoich zgładź nieprawości moje.
2 Amplius lava me ab iniquitate mea: et a peccato meo munda me.
Omyj mię doskonale od nieprawości mojej, a od grzechu mego oczyść mię.
3 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco: et peccatum meum contra me est semper.
Albowiem ja znam nieprawość moję, a grzech mój przedemną jest zawżdy.
4 Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: ut iustificeris in sermonibus tuis, et vincas cum iudicaris.
Tobie, tobiem samemu zgrzeszył, i złem przed oczyma twemi uczynił, abyś był sprawiedliwy w mowie twojej, i czystym w sądzie twoim.
5 Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum: et in peccatis concepit me mater mea.
Oto w nieprawości poczęty jestem, a w grzechu poczęła mię matka moja.
6 Ecce enim veritatem dilexisti: incerta, et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.
Oto się kochasz w prawdzie wewnętrznej, a skrytą mądrość objawiłeś mi.
7 Asperges me hyssopo, et mundabor: lavabis me, et super nivem dealbabor.
Oczyść mię, isopem, a oczyszczon będę; omyj mię, a nad śnieg wybielony będę.
8 Auditui meo dabis gaudium et lætitiam: et exultabunt ossa humiliata.
Daj mi słyszeć radość i wesele, a niech się rozradują kości moje, któreś pokruszył.
9 Averte faciem tuam a peccatis meis: et omnes iniquitates meas dele.
Odwróć oblicze twoje od grzechów moich, a zgładź wszystkie nieprawości moje.
10 Cor mundum crea in me Deus: et spiritum rectum innova in visceribus meis.
Serce czyste stwórz we mnie, o Boże! a ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.
11 Ne proiicias me a facie tua: et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
Nie odrzucaj mię od oblicza twego, a Ducha swego świętego nie odbieraj odemnie.
12 Redde mihi lætitiam salutaris tui: et spiritu principali confirma me.
Przywróć mi radość zbawienia twego, a duchem dobrowolnym podeprzyj mię.
13 Docebo iniquos vias tuas: et impii ad te convertentur.
Tedy będę nauczał przestępców dróg twoich, aby się grzesznicy do ciebie nawrócili.
14 Libera me de sanguinibus Deus, Deus salutis meæ: et exultabit lingua mea iustitiam tuam.
Wyrwij mię z pomsty za krew, o Boże, Boże zbawienia mojego! a język mój będzie wysławiał sprawiedliwość twoję.
15 Domine, labia mea aperies: et os meum annunciabit laudem tuam.
Panie! otwórz wargi moje, a usta moje opowiadać będą chwałę twoję.
16 Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique: holocaustis non delectaberis.
Albowiem nie pragniesz ofiar, choćbym ci je dał, ani całopalenia przyjmiesz.
17 Sacrificium Deo spiritus contribulatus: cor contritum, et humiliatum Deus non despicies.
Ofiary Bogu przyjemne duch skruszony; sercem skruszonem i strapionem nie pogardzisz, o Boże!
18 Benigne fac Domine in bona voluntate tua Sion: ut ædificentur muri Ierusalem.
Dobrze uczyń według upodobania twego Syonowi; pobubuj mury Jeruzalemskie.
19 Tunc acceptabis sacrificium iustitiæ, oblationes, et holocausta: tunc imponent super altare tuum vitulos.
Tedy przyjmiesz ofiary sprawiedliwości, ofiary ogniste, i całopalenia; tedy cielce ofiarować będą na ołtarzu twoim.