Psalmorum 51

1 In finem, Psalmus David, Cum venit ad eum Nathan Propheta, quando intravit ad Bethsabee. Miserere mei Deus, secundum magnam misericordiam tuam. Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.

2 Amplius lava me ab iniquitate mea: et a peccato meo munda me.

3 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco: et peccatum meum contra me est semper.

4 Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: ut iustificeris in sermonibus tuis, et vincas cum iudicaris.

5 Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum: et in peccatis concepit me mater mea.

6 Ecce enim veritatem dilexisti: incerta, et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.

7 Asperges me hyssopo, et mundabor: lavabis me, et super nivem dealbabor.

8 Auditui meo dabis gaudium et lætitiam: et exultabunt ossa humiliata.

9 Averte faciem tuam a peccatis meis: et omnes iniquitates meas dele.

10 Cor mundum crea in me Deus: et spiritum rectum innova in visceribus meis.

11 Ne proiicias me a facie tua: et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.

12 Redde mihi lætitiam salutaris tui: et spiritu principali confirma me.

13 Docebo iniquos vias tuas: et impii ad te convertentur.

14 Libera me de sanguinibus Deus, Deus salutis meæ: et exultabit lingua mea iustitiam tuam.

15 Domine, labia mea aperies: et os meum annunciabit laudem tuam.

16 Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique: holocaustis non delectaberis.

17 Sacrificium Deo spiritus contribulatus: cor contritum, et humiliatum Deus non despicies.

18 Benigne fac Domine in bona voluntate tua Sion: ut ædificentur muri Ierusalem.

19 Tunc acceptabis sacrificium iustitiæ, oblationes, et holocausta: tunc imponent super altare tuum vitulos.