< Psalmorum 4 >

1 In finem in carminibus, Psalmus David. Cum invocarem exaudivit me Deus iustitiæ meæ: in tribulatione dilatasti mihi. Miserere mei, et exaudi orationem meam. Filii hominum usquequo gravi corde? ut quid diligitis vanitatem, et quæritis mendacium?
Al Vencedor, en Neginot: Salmo de David. Respóndeme cuando llamo, oh Dios de mi justicia. Estando en angustia, tú me hiciste ensanchar; ten misericordia de mí, y oye mi oración.
2 Et scitote quoniam mirificavit Dominus sanctum suum: Dominus exaudiet me cum clamavero ad eum.
Hijos de los hombres, ¿hasta cuándo volveréis mi honra en infamia, amaréis la vanidad, y buscaréis la mentira? (Selah)
3 Irascimini, et nolite peccare: quæ dicitis in cordibus vestris, in cubilibus vestris compungimini.
Sabed pues, que el SEÑOR hizo apartar al pío para sí; el SEÑOR oirá cuando yo a él clamare.
4 Sacrificate sacrificium iustitiæ, et sperate in Domino. multi dicunt: Quis ostendit nobis bona?
Temblad, y no pequéis. Meditad en vuestro corazón sobre vuestra cama, y desistid. (Selah)
5 Signatum est super nos lumen vultus tui Domine: dedisti lætitiam in corde meo.
Ofreced sacrificios de justicia, y confiad en el SEÑOR.
6 A fructu frumenti, vini, et olei sui multiplicati sunt.
Muchos dicen: ¿Quién nos mostrará el bien? Alza sobre nosotros, oh SEÑOR, la luz de tu rostro.
7 In pace in idipsum dormiam, et requiescam;
Tú diste alegría en mi corazón, al tiempo que el grano y el mosto de ellos se multiplicó.
8 Quoniam tu Domine singulariter in spe constituisti me.
En paz me acostaré, y asimismo dormiré; porque solo tú, SEÑOR, me harás estar confiado.

< Psalmorum 4 >