< Psalmorum 4 >
1 In finem in carminibus, Psalmus David. Cum invocarem exaudivit me Deus iustitiæ meæ: in tribulatione dilatasti mihi. Miserere mei, et exaudi orationem meam. Filii hominum usquequo gravi corde? ut quid diligitis vanitatem, et quæritis mendacium?
To the chief Musician. On stringed instruments. A Psalm of David. When I call, answer me, O God of my righteousness: in pressure thou hast enlarged me; be gracious unto me, and hear my prayer.
2 Et scitote quoniam mirificavit Dominus sanctum suum: Dominus exaudiet me cum clamavero ad eum.
Ye sons of men, till when is my glory [to be put] to shame? [How long] will ye love vanity, will ye seek after a lie? (Selah)
3 Irascimini, et nolite peccare: quæ dicitis in cordibus vestris, in cubilibus vestris compungimini.
But know that Jehovah hath set apart the pious [man] for himself: Jehovah will hear when I call unto him.
4 Sacrificate sacrificium iustitiæ, et sperate in Domino. multi dicunt: Quis ostendit nobis bona?
Be moved with anger, and sin not; meditate in your own hearts upon your bed, and be still. (Selah)
5 Signatum est super nos lumen vultus tui Domine: dedisti lætitiam in corde meo.
Offer sacrifices of righteousness, and confide in Jehovah.
6 A fructu frumenti, vini, et olei sui multiplicati sunt.
Many say, Who shall cause us to see good? Lift up upon us the light of thy countenance, O Jehovah.
7 In pace in idipsum dormiam, et requiescam;
Thou hast put joy in my heart, more than in the time that their corn and their new wine was in abundance.
8 Quoniam tu Domine singulariter in spe constituisti me.
In peace will I both lay me down and sleep; for thou, Jehovah, alone makest me to dwell in safety.