< Psalmorum 39 >
1 In finem, ipsi Idithun, Canticum David. Dixi: Custodiam vias meas: ut non delinquam in lingua mea. Posui ori meo custodiam, cum consisteret peccator adversum me.
達味詩歌,交與樂官耶杜通。 我已決定:我要謹遵我的道路,免得我以口舌犯罪,當惡人在我面前時,我以口罩籠住我嘴。
2 Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis: et dolor meus renovatus est.
我默不作聲,以免口出惡語,但我的痛楚更因此而加劇。
3 Concaluit cor meum intra me: et in meditatione mea exardescet ignis.
我的心在腔滾滾沸騰,我愈沉思愈覺得烈火如焚;我的舌頭便不耐煩地說:
4 Locutus sum in lingua mea: Notum fac mihi Domine finem meum. Et numerum dierum meorum quis est: ut sciam quid desit mihi.
上主,求你明白啟示我:我的終期和壽數究有幾何,好使我知道我是何等脆弱。
5 Ecce mensurabiles posuisti dies meos: et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.
你使我的歲月屈指可數,我的生命在你前算是虛無。世人的生存只是一口呵噓。
6 Verumtamen in imagine pertransit homo: sed et frustra conturbatur. Thesaurizat: et ignorat cui congregabit ea.
人生實如泡影,只是白白操勞,他們所有積蓄不知誰來得到。
7 Et nunc quæ est expectatio mea? nonne Dominus? et substantia mea apud te est.
我主,現今我還什麼希望?我的希望寄託在你的身上!
8 Ab omnibus iniquitatibus meis erue me: opprobrium insipienti dedisti me.
救你救我脫離我的種種罪愆,不要使我受愚人的恥笑侮慢。
9 Obmutui, et non aperui os meum, quoniam tu fecisti:
我靜默不言,有口不開,因為這事是由你安排。
10 amove a me plagas tuas.
求你由我身上去這場災患,因你手的打擊,我已消瘦不堪。
11 A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus: propter iniquitatem corripuisti hominem. Et tabescere fecisti sicut araneam animam eius: verumtamen vane conturbatur omnis homo.
你為了罰罪而把世人懲治,你像蛀蟲將他的珍寶侵蝕;至於人,不過只是一口氣。上主,求你俯聽我的祈禱,求你側耳靜聽我的哀告,莫要作聾不聽我的哭號。因為
12 Exaudi orationem meam Domine, et deprecationem meam: auribus percipe lacrimas meas. Ne sileas: quoniam advena ego sum apud te, et peregrinus, sicut omnes patres mei.
我在你前只是旅客,如我列祖一樣只是路。
13 Remitte mihi, ut refrigerer priusquam abeam, et amplius non ero.
求你轉移你的目光,不要怒視我,使我一去不返之前能得享安樂。