Psalmorum 31
1 In finem, Psalmus David, pro extasi. In te Domine speravi non confundar in æternum: in iustitia tua libera me.
Nǝƣmiqilǝrning bexiƣa tapxurulup oⱪulsun dǝp, Dawut yazƣan küy: — Sǝn Pǝrwǝrdigarni, mǝn baxpanaⱨ ⱪildim; Meni ⱨeqⱪaqan yǝrgǝ ⱪaritip ⱪoymiƣaysǝn; Ɵz ⱨǝⱪⱪaniyliⱪing bilǝn meni azad ⱪilip ⱪutⱪuzƣaysǝn;
2 Inclina ad me aurem tuam, accelera ut eruas me. Esto mihi in Deum protectorem: et in domum refugii, ut salvum me facias.
Manga ⱪulaⱪ salƣaysǝn, meni tezrǝk ⱪutⱪuzuwalƣaysǝn; Manga ⱪoram tax, Ɵzümni ⱪoƣdaydiƣan ⱪorƣanliⱪ ⱪǝl’ǝ bolƣaysǝn.
3 Quoniam fortitudo mea, et refugium meum es tu: et propter nomen tuum deduces me, et enutries me.
Qünki Sǝn mening uyultexim, mening ⱪorƣinimdursǝn; Xunga Ɵz naming üqün meni yetǝkligǝysǝn, meni baxliƣaysǝn.
4 Educes me de laqueo hoc, quem absconderunt mihi: quoniam tu es protector meus.
Manga yoxurun selinƣan tuzaⱪtin ⱪǝdǝmlirimni tartⱪaysǝn; Qünki Sǝn mening baxpanaⱨimdursǝn.
5 In manus tuas commendo spiritum meum: redemisti me Domine Deus veritatis.
Mǝn roⱨimni ⱪolungƣa tapxurdum; Sǝn manga nijatliⱪ ⱪilip ⱨɵrlükkǝ qiⱪarƣansǝn, i Pǝrwǝrdigar, ⱨǝⱪ Tǝngri.
6 Odisti observantes vanitates, supervacue. Ego autem in Domino speravi:
Yalƣan ilaⱨlarƣa qoⱪunidiƣanlardin yirginip kǝldim; Mǝn bolsam Pǝrwǝrdigarƣa etiⱪad ⱪilimǝn.
7 exultabo, et lætabor in misericordia tua. Quoniam respexisti humilitatem meam, salvasti de necessitatibus animam meam.
Ɵzgǝrmǝs muⱨǝbbiting bilǝn huxal bolup xadlinimǝn; Qünki mening harliⱪimni kɵrdüngsǝn; Jenimning azap-oⱪubǝtliridin hǝwǝr tapting.
8 Nec conclusisti me in manibus inimici: statuisti in loco spatioso pedes meos.
Meni düxmǝnlirimning ⱪoliƣa qüxürmiding, Bǝlki putlirimni kǝngri jayƣa turƣuzdung.
9 Miserere mei Domine quoniam tribulor: conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus:
I Pǝrwǝrdigar, manga rǝⱨim-xǝpⱪǝt kɵrsǝtkǝysǝn, Qünki beximƣa külpǝt qüxti; Dǝrd-ǝlǝmdin kɵzüm tügüxǝy dǝp ⱪaldi, Jenim, wujudummu xundaⱪ.
10 Quoniam defecit in dolore vita mea: et anni mei in gemitibus. Infirmata est in paupertate virtus mea: et ossa mea conturbata sunt.
Ⱨayatim ⱪayƣu-ⱨǝsrǝt bilǝn, Yillirim ƣǝm-ƣussǝ bilǝn uprawatidu. Gunaⱨim tüpǝylidin maƣdurum ketǝy dǝp ⱪaldi, Ustihanlirim sizip kǝtti.
11 Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium et vicinis meis valde: et timor notis meis. Qui videbant me, foras fugerunt a me:
Mǝn rǝⱪiblirimning iza-aⱨanitigǝ ⱪaldim, Yeⱪinlirim aldida tehimu xundaⱪ; Tonuxlirimƣimu bir wǝⱨimǝ boldum; Koqida meni kɵrgǝnlǝrmu mǝndin dajip ⱪaqidu.
12 oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde. Factus sum tamquam vas perditum:
Ⱨǝmmǝylǝn meni ɵlgǝn adǝmdǝk, kɵnglidin qiⱪirip taxlaxti; Puquⱪ qinidǝk bolup ⱪaldim.
13 quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu: In eo dum convenirent simul adversum me, accipere animam meam consiliati sunt.
Qünki nurƣunlarning tɵⱨmǝtlirini anglidim, Wǝⱨimǝ tǝrǝp-tǝrǝplǝrdǝ turidu; Ular manga ⱨujum ⱪilixⱪa mǝsliⱨǝtlixiwatidu, Jenimni elixⱪa ⱪǝst ⱪilixiwatidu.
14 Ego autem in te speravi Domine: dixi: Deus meus es tu:
Biraⱪ mǝn Sanga tayinimǝn, i Pǝrwǝrdigar; «Sǝn mening Hudayim!» — dedim.
15 in manibus tuis sortes meæ. Eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me.
Mening künlirim Sening ⱪolungdidur; Meni düxmǝnlirimning ⱪolidin ⱨǝm manga ziyankǝxlik ⱪilƣuqilardin ⱪutⱪuzƣaysǝn.
16 Illustra faciem tuam super servum tuum, salvum me fac in misericordia tua:
Ⱪulungƣa didaringning jilwisini qüxürgǝysǝn; Ɵzgǝrmǝs muⱨǝbbiting bilǝn manga nijatliⱪ ata ⱪilƣaysǝn.
17 Domine non confundar, quoniam invocavi te. Erubescant impii, et deducantur in infernum: (Sheol h7585)
I Pǝrwǝrdigar, meni yǝrgǝ ⱪaritip ⱪoymiƣaysǝn; Qünki mǝn Sanga iltija ⱪildim; Rǝzillǝr yǝrgǝ ⱪarap ⱪalsun; Ularning tǝⱨtisarada zuwani tutulsun; (Sheol h7585)
18 muta fiant labia dolosa. Quæ loquuntur adversus iustum iniquitatem, in superbia, et in abusione.
Yalƣan lǝwlǝr zuwandin ⱪalsun! Ular ⱨǝⱪⱪaniylarni haliƣanqǝ mazaⱪ ⱪilip tǝkǝbburluⱪ bilǝn sɵzlimǝktǝ!
19 Quam magna multitudo dulcedinis tuæ Domine, quam abscondisti timentibus te. Perfecisti eis, qui sperant in te, in conspectu filiorum hominum.
Ɵzüngni baxpanaⱨ ⱪilƣanlar üqün insan balilirining kɵz aldida kɵrsǝtkǝn iltipatliring, Yǝni Ɵzüngdin ⱪorⱪidiƣanlar üqün, saⱪliƣan iltipat-nemǝtliring nǝⱪǝdǝr moldur!
20 Abscondes eos in abscondito faciei tuæ a conturbatione hominum. Proteges eos in tabernaculo tuo a contradictione linguarum.
Sǝn ularni insanlarning suyiⱪǝstliridin Ɵz ⱨuzurungdiki yoxurun dalda jayƣa alisǝn; Sǝn ularni til-aⱨanǝtlǝrdin sayiwiningdǝ yoxurup ⱪoyisǝn.
21 Benedictus Dominus: quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.
Pǝrwǝrdigarƣa tǝxǝkkür-mǝdⱨiyilǝr yollansun! Qünki U ɵzgǝrmǝs muⱨǝbbitini zulmǝtlik bir xǝⱨǝrdǝ ajayib nimayǝn ⱪildi!
22 Ego autem dixi in excessu mentis meæ: Proiectus sum a facie oculorum tuorum. Ideo exaudisti vocem orationis meæ, dum clamarem ad te.
Qünki mǝn dǝkkǝ-dükkidǝ ⱨoduⱪup: — Seni, meni kɵzidin qiⱪirip ⱪoydimikin, dǝp ⱪorⱪⱪanidim; Ⱨalbuki, mǝn nalǝ kɵtürüp yelinƣinimda, pǝryadimƣa ⱪulaⱪ salding.
23 Diligite Dominum omnes sancti eius: quoniam veritatem requiret Dominus, et retribuet abundanter facientibus superbiam.
Pǝrwǝrdigarni sɵyünglar, i Uning barliⱪ mɵmin bǝndiliri! Pǝrwǝrdigar Ɵzigǝ sadiⱪlarni ⱪoƣdaydu, Ⱨǝm tǝkǝbburluⱪ bilǝn ix ⱪilƣuqilarning ⱪilmixlirini ɵz bexiƣa ⱨǝssilǝp ⱪayturidu!
24 Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes qui speratis in Domino.
I Pǝrwǝrdigarni tǝlmürüp kütkǝnlǝr, Jigǝrlik bol, ⱪǝlbing mǝrdanǝ ⱪilinsun!
