Psalmorum 147
1 Alleluia. Laudate Dominum quoniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucunda, decoraque laudatio.
Monkamfo Awurade. Ɛyɛ sɛ wɔto ayɛyie dwom ma yɛn Onyankopɔn, ɛyɛ fɛ na ɛfata sɛ wɔkamfo no!
2 Ædificans Ierusalem Dominus: dispersiones Israelis congregabit.
Awurade kyekyere Yerusalem; Ɔboaboa Israel nnommumfoɔ ano.
3 Qui sanat contritos corde: et alligat contritiones eorum.
Ɔsa wɔn a wɔn akoma abotoɔ yadeɛ na ɔkyekyere wɔn akuro.
4 Qui numerat multitudinem stellarum: et omnibus eis nomina vocat.
Ɔnim nsoromma no dodoɔ na ɔde obiara din frɛ no.
5 Magnus Dominus noster, et magna virtus eius: et sapientiæ eius non est numerus.
Yɛn Awurade so, na ne tumi yɛ kɛseɛ; yɛrente nʼase nwie.
6 Suscipiens mansuetos Dominus: humilians autem peccatores usque ad terram.
Awurade wowa ahobrɛasefoɔ na ɔtoto amumuyɛfoɔ hwe fam.
7 Præcinite Domino in confessione: psallite Deo nostro in cithara.
Monto aseda nnwom mma Awurade. Momfa sankuo nto dwom mma yɛn Onyankopɔn.
8 Qui operit cælum nubibus: et parat terræ pluviam. Qui producit in montibus fœnum: et herbam servituti hominum.
Ɔde omununkum kata ɔsoro ani; ɔde osutɔ ma asase ma ɛserɛ nyini wɔ nkokoɔ so.
9 Qui dat iumentis escam ipsorum: et pullis corvorum invocantibus eum.
Ɔma anantwie aduane na sɛ anene mma su a, ɔma wɔn aduane.
10 Non in fortitudine equi voluntatem habebit: nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
Ɛnyɛ ɔpɔnkɔ ahoɔden na nʼani sɔ na ɛnyɛ onipa ahoɔden nso.
11 Beneplacitum est Domino super timentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius.
Na mmom, Awurade ani sɔ nnipa a wɔsuro no, wɔn a wɔde wɔn ho to nʼadɔeɛ a ɛnsa da no so no.
12 Alleluia. Lauda Ierusalem Dominum: lauda Deum tuum Sion.
Momma Awurade so, Ao Yerusalem; kamfo wo Onyankopɔn, Ao Sion,
13 Quoniam confortavit seras portarum tuarum: benedixit filiis tuis in te.
ɔma wʼapono akyi adaban yɛ den na ɔhyira wo nkurɔfoɔ a wɔte wo mu.
14 Qui posuit fines tuos pacem: et adipe frumenti satiat te.
Ɔma wʼahyeɛ so dwo na ɔde ayuo amapa ma wo.
15 Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo eius.
Ɔsoma nʼahyɛdeɛ kɔ asase so; nʼasɛm tu mmirika ntɛm so.
16 Qui dat nivem sicut lanam: nebulam sicut cinerem spargit,
Ɔtrɛ sukyerɛmma mu sɛ odwan ho nwi, na ɔpete obosuo nsukyeneeɛ sɛ nsõ.
17 Mittit crystallum suum sicut buccellas: ante faciem frigoris eius quis sustinebit?
Ɔtoto asukɔtweaa gu fam sɛ mmosea. Hwan na ɔbɛtumi agyina nʼawɔ denden no ano?
18 Emittet verbum suum, et liquefaciet ea: flabit spiritus eius, et fluent aquæ.
Ɔsoma nʼasɛm no ma ɛnane no; ɔhwanyane ne mframa, na nsuo tene.
19 Qui annunciat verbum suum Iacob: iustitias, et iudicia sua Israel.
Wada nʼasɛm adi akyerɛ Yakob, ne mmara ne ɔhyɛ nsɛm akyerɛ Israel.
20 Non fecit taliter omni nationi: et iudicia sua non manifestavit eis. Alleluia.
Ɔnyɛɛ yei mmaa aman foforɔ biara; wɔnnim ne mmara. Monkamfo Awurade!
