< Psalmorum 147 >

1 Alleluia. Laudate Dominum quoniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucunda, decoraque laudatio.
خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!
2 Ædificans Ierusalem Dominus: dispersiones Israelis congregabit.
خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.
3 Qui sanat contritos corde: et alligat contritiones eorum.
او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.
4 Qui numerat multitudinem stellarum: et omnibus eis nomina vocat.
خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.
5 Magnus Dominus noster, et magna virtus eius: et sapientiæ eius non est numerus.
خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.
6 Suscipiens mansuetos Dominus: humilians autem peccatores usque ad terram.
او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.
7 Præcinite Domino in confessione: psallite Deo nostro in cithara.
خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!
8 Qui operit cælum nubibus: et parat terræ pluviam. Qui producit in montibus fœnum: et herbam servituti hominum.
او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،
9 Qui dat iumentis escam ipsorum: et pullis corvorum invocantibus eum.
به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.
10 Non in fortitudine equi voluntatem habebit: nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛
11 Beneplacitum est Domino super timentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius.
خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.
12 Alleluia. Lauda Ierusalem Dominum: lauda Deum tuum Sion.
ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!
13 Quoniam confortavit seras portarum tuarum: benedixit filiis tuis in te.
زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.
14 Qui posuit fines tuos pacem: et adipe frumenti satiat te.
او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.
15 Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo eius.
خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.
16 Qui dat nivem sicut lanam: nebulam sicut cinerem spargit,
او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.
17 Mittit crystallum suum sicut buccellas: ante faciem frigoris eius quis sustinebit?
خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟
18 Emittet verbum suum, et liquefaciet ea: flabit spiritus eius, et fluent aquæ.
سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.
19 Qui annunciat verbum suum Iacob: iustitias, et iudicia sua Israel.
او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.
20 Non fecit taliter omni nationi: et iudicia sua non manifestavit eis. Alleluia.
این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

< Psalmorum 147 >