Psalmorum 139
1 In finem, Psalmus David. Domine probasti me, et cognovisti me:
[Aka mawt ham David kah Tingtoenglung] BOEIPA aw kai nan khe tih nan ming coeng.
2 tu cognovisti sessionem meam, et resurrectionem meam.
Namah loh ka ngol ka pai khaw na ming tih ka mangtaengnah te a hla lamloh na yakming.
3 Intellexisti cogitationes meas de longe: semitam meam, et funiculum meum investigasti.
Ka yiin tih ka yalh ah khaw nan dangrhoek tih ka longpuei khaw boeih na hmaiben coeng.
4 Et omnes vias meas prævidisti: quia non est sermo in lingua mea.
BOEIPA aw boeih na ming bangla ka lai dongah ol a om moenih he.
5 Ecce Domine tu cognovisti omnia novissima, et antiqua: tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
A hnuk a hmai la kai nan thingthung tih kai soah na kut nan tloeng thil.
6 Mirabilis facta est scientia tua ex me: confortata est, et non potero ad eam.
Mingnah loh mangvawt la mangvawt coeng tih kai lakah a pomdoep te tah ka pha moenih.
7 Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
Na Mueihla taeng lamloh melam ka pongpa vetih na mikhmuh lamloh melam ka yong eh?
Vaan la ka luei cakhaw namah hnap, Saelkhui ah thingkong ka phaih cakhaw namah hnap na om. (Sheol h7585)
9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris:
Mincang phae ka phuel tih tuitun rhalvang ah kho ka sak.
10 Etenim illuc manus tua deducet me: et tenebit me dextera tua.
Teah pataeng na kut loh kai m'mawt vetih na bantang kut loh kai n'tuuk ni.
11 Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me: et nox illuminatio mea in deliciis meis.
“Khohmuep loh kai n'thing,” ka ti ngawn cakhaw khoyin he ka taengvai ah vangnah la poeh.
12 Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebræ eius, ita et lumen eius.
Khohmuep pataeng namah taengah hmuep pawh. Te dongah khoyin te khothaih bangla, tamyin khaw khosae bangla sae ni.
13 Quia tu possedisti renes meos: suscepisti me de utero matris meæ.
Namah loh ka kuel khaw na lai tih a nu bungko khuiah kai nan cun coeng.
14 Confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es: mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
Namah te kang hiin dongah ni kang uem. Na bibi khaw khobaerhambae la khobaerhambae coeng tih ka hinglu loh phaeng a ming.
15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto: et substantia mea in inferioribus terræ.
Ka thaa khaw namah taeng lamloh a thuh moenih. A huephael ah n'saii tih diklai laedil ah n'hlom.
16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur: dies formabuntur, et nemo in eis.
Ka pumho he na mik loh a hmuh coeng. Te boeih te na cabu khuila a daek uh vaengah khohnin khaw saii uh hlan tih amih te pakhat khaw om hlan.
17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus: nimis confortatus est principatus eorum.
Te dongah Pathen namah na mangtaengnah tah kai ham bahoeng a phutlo tih a hnun bahoeng ting.
18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur: exurrexi, et adhuc sum tecum.
Te te ka tae ham khaw laivin lakah puh. Ka haenghang vaengah kai khaw namah taengla ka om pueng.
19 Si occideris Deus peccatores: viri sanguinum declinate a me:
Pathen aw halang ke na rhaem oeh atah hlang thii he kai taeng lamloh khoe mai.
20 Quia dicitis in cogitatione: accipient in vanitate civitates tuas.
Namah te tangkhuepnah neh a thui tih na rhal rhoek loh a poeyoek la a phueih.
21 Nonne qui oderunt te Domine, oderam: et super inimicos tuos tabescebam?
BOEIPA nang aka thiinah rhoek pawt nim ka thiinah tih nang aka tloelh rhoek taengah ka ko a oek?
22 Perfecto odio oderam illos: et inimici facti sunt mihi.
Ka taengah thunkha la a om uh dongah amih te hmuhuetnah neh a khuetnah ka thiinah.
23 Proba me Deus, et scito cor meum: interroga me, et cognosce semitas meas.
Pathen aw kai n'khe lamtah ka thinko ming lah. Kai noemcai lamtah ka mangvawtnah he ming lah.
24 Et vide, si via iniquitatis in me est: et deduc me in via æterna.
Tedae ka khuikah tloh longpuei hmu lamtah kumhal longpuei ah kai m'mawt lah.
