< Psalmorum 137 >

1 Psalmus David, Hieremiæ. Super flumina Babylonis, illic sedimus et flevimus: cum recordaremur Sion:
На реках Вавилонских, тамо седохом и плакахом, внегда помянути нам Сиона:
2 In salicibus in medio eius, suspendimus organa nostra.
на вербиих посреде его обесихом органы нашя.
3 Quia illic interrogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos, verba cantionum: Et qui abduxerunt nos: Hymnum cantate nobis de canticis Sion.
Яко тамо вопросиша ны пленшии нас о словесех песней, и ведшии нас о пении: воспойте нам от песней Сионских.
4 Quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena?
Како воспоем песнь Господню на земли чуждей?
5 Si oblitus fuero tui Ierusalem, oblivioni detur dextera mea.
Аще забуду тебе, Иерусалиме, забвена буди десница моя.
6 Adhæreat lingua mea faucibus meis, si non meminero tui: Si non proposuero Ierusalem, in principio lætitiæ meæ.
Прильпни язык мой гортани моему, аще не помяну тебе, аще не предложу Иерусалима, яко в начале веселия моего.
7 Memor esto Domine filiorum Edom, in die Ierusalem: Qui dicunt: Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea.
Помяни, Господи, сыны Едомския в день Иерусалимль глаголющыя: истощайте, истощайте до оснований его.
8 Filia Babylonis misera: beatus, qui retribuet tibi retributionem tuam, quam retribuisti nobis.
Дщи Вавилоня окаянная, блажен, иже воздаст тебе воздаяние твое, еже воздала еси нам:
9 Beatus, qui tenebit, et allidet parvulos tuos ad petram.
блажен, иже имет и разбиет младенцы твоя о камень.

< Psalmorum 137 >