Psalmorum 104
1 Ipsi David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:
Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
2 amictus lumine sicut vestimento: Extendens cælum sicut pellem:
Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
3 qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.
Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
4 Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.
Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.
Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
6 Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquæ.
Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
7 Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.
Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
8 Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.
Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
9 Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.
Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
10 Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquæ.
Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
11 Potabunt omnes bestiæ agri: expectabunt onagri in siti sua.
Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
12 Super ea volucres cæli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.
Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
13 Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:
Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
14 Producens fœnum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:
Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
15 et vinum lætificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.
Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
16 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:
Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
17 illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:
Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
18 montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.
Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
19 Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.
Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
20 Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ.
Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
21 Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
22 Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.
Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
23 Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.
İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
24 Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.
Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
25 Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:
Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
26 illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:
Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
27 omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
28 Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terræ.
Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
31 Sit gloria Domini in sæculum: lætabitur Dominus in operibus suis:
Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
32 Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.
Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
33 Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.
Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
34 Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.
Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
35 Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.
Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
