Psalmorum 102
1 Oratio pauperis, Cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. Domine exaudi orationem meam: et clamor meus ad te veniat.
Ézilgenning duasi: U halidin ketkende, dad-peryadini Perwerdigar aldigha tökkende: — Duayimni anglighaysen, i Perwerdigar; Peryadim aldinggha yétip kirsun!
2 Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
Yüzüngni mendin qachurmighaysen; Qisilghan künümde manga qulaq salghaysen; Men nida qilghan künde, manga téz jawab bergin!
3 Quia defecerunt sicut fumus dies mei: et ossa mea sicut cremium aruerunt.
Mana, künlirim is-tütektek tügep kétidu, Ustixanlirim otun-choghlargha oxshash köydi!
4 Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum: quia oblitus sum comedere panem meum.
Yürikim zexme yep chöpler xazan bolghandek qurup ketti, Hetta nénimni yéyishni untudum.
5 A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.
Men ahu-zar tartqanliqimdin, Etlirim süngeklirimge chapliship qaldi.
6 Similis factus sum pellicano solitudinis: factus sum sicut nycticorax in domicilio.
Chöl-bayawandiki saqiyqushtek, Weyranchiliqta qonup yürgen huwqushqa oxshaymen.
7 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
Uxlimay segek turup közettimen; Ögzide yalghuz qalghan qushqach kebimen.
8 Tota die exprobrabant mihi inimici mei: et qui laudabant me adversum me iurabant.
Düshmenlirim kün boyi méni mesxire qilmaqta, Méni haqaretligenler ismimni lenet ornida ishletmekte.
9 Quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam.
Qehring hem achchiqing tüpeylidin, Külni nan dep yewatimen, Ichimlikimni köz yéshim bilen arilashturimen; Chünki Sen méni kötürüp, andin yerge urdung.
10 A facie iræ et indignationis tuæ: quia elevans allisisti me.
11 Dies mei sicut umbra declinaverunt: et ego sicut fœnum arui.
Künlirim quyash uzartqan kölenggidek yoqulay dep qaldi, Özüm bolsam chöpler xazan bolghandek qurup kettim.
12 Tu autem Domine in æternum permanes: et memoriale tuum in generationem et generationem.
Lékin Sen, Perwerdigar, ebediy turisen, Séning nam-shöhriting dewrdin-dewrgichidur.
13 Tu exurgens misereberis Sion: quia tempus miserendi eius, quia venit tempus.
Sen ornungdin turisen, Zion’gha rehim qilisen; Chünki uninggha shepqet körsitish waqti keldi, He, waqit-saiti yétip keldi!
14 Quoniam placuerunt servis tuis lapides eius: et terræ eius miserebuntur.
Chünki qulliring uning tashliridin xursenlik tapidu, Hem tupriqighimu ichini aghritidu;
15 Et timebunt Gentes nomen tuum Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam.
Eller Perwerdigarning namidin, Yer yüzidiki shahlar shan-sheripingdin eyminidu.
16 Quia ædificavit Dominus Sion: et videbitur in gloria sua.
Mana, Perwerdigar Zionni qaytidin qurghanda, U Öz shan-sheripide körünidu!
17 Respexit in orationem humilium: et non sprevit precem eorum.
U ghérib-miskinning duasigha étibar béridu; Ularning duasini hergiz kemsitmeydu.
18 Scribantur hæc in generatione altera: et populus, qui creabitur, laudabit Dominum:
Bular kelgüsi bir ewlad üchün xatirilinidu; Shuning bilen kelgüside yaritilidighan bir xelq Yahni medhiyeleydu;
19 Quia prospexit de excelso sancto suo: Dominus de cælo in terram aspexit:
Chünki U esirlerning ah-zarlirini anglay dep, Ölümge buyrulghanlarni azad qilay dep, Égizdiki muqeddes jayidin éngiship nezer saldi, Ershlerdin Perwerdigar yerge qaridi;
20 Ut audiret gemitus compeditorum: ut solveret filios interemptorum:
21 Ut annuncient in Sion nomen Domini: et laudem eius in Ierusalem.
Shundaq qilip, ular Perwerdigarning xizmitide bolayli dégende, Yeni el-memliketler jem yighilghan waqtida — Perwerdigarning nami Zionda, Uning sherepliri Yérusalémda jakarlinidu!
22 In conveniendo populos in unum, et reges ut serviant Domino.
23 Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuncia mihi.
Biraq U méni yolda maghdursizlandurup, Künlirimni qisqartti.
24 Ne revoces me in dimidio dierum meorum: in generationem et generationem anni tui.
Men: «Tengrim, ömrümning yérimida méni élip ketme!» — dédim. — «Séning yilliring dewrdin dewrgichidur,
25 Initio tu Domine terram fundasti: et opera manuum tuarum sunt cæli.
Sen yerni elmisaqtinla berpa qilghansen, Asmanlarni hem qolliring yasighandur;
26 Ipsi peribunt, tu autem permanes: et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur:
Ular yoq bolup kétidu, Biraq Sen dawamliq turiwérisen; Ularning hemmisi kiyimdek konirap kétidu; Ularni kona ton kebi almashtursang, Shunda ular kiyim-kéchek yenggüshlen’gendek yenggüshlinidu.
27 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
Biraq Sen özgermigüchidursen, Yilliringning tamami yoqtur.
28 Filii servorum tuorum habitabunt: et semen eorum in sæculum dirigetur.
Qulliringning balilirimu turiwéridu, Ularning ewladi huzuringda mezmut yashaydu!».
