Psalmorum 102
1 Oratio pauperis, Cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. Domine exaudi orationem meam: et clamor meus ad te veniat.
Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
2 Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
3 Quia defecerunt sicut fumus dies mei: et ossa mea sicut cremium aruerunt.
Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
4 Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum: quia oblitus sum comedere panem meum.
Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
5 A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.
De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
6 Similis factus sum pellicano solitudinis: factus sum sicut nycticorax in domicilio.
Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
7 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
8 Tota die exprobrabant mihi inimici mei: et qui laudabant me adversum me iurabant.
Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
9 Quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam.
Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
10 A facie iræ et indignationis tuæ: quia elevans allisisti me.
Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
11 Dies mei sicut umbra declinaverunt: et ego sicut fœnum arui.
Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
12 Tu autem Domine in æternum permanes: et memoriale tuum in generationem et generationem.
Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
13 Tu exurgens misereberis Sion: quia tempus miserendi eius, quia venit tempus.
Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
14 Quoniam placuerunt servis tuis lapides eius: et terræ eius miserebuntur.
Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
15 Et timebunt Gentes nomen tuum Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam.
Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
16 Quia ædificavit Dominus Sion: et videbitur in gloria sua.
Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
17 Respexit in orationem humilium: et non sprevit precem eorum.
Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
18 Scribantur hæc in generatione altera: et populus, qui creabitur, laudabit Dominum:
Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
19 Quia prospexit de excelso sancto suo: Dominus de cælo in terram aspexit:
Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
20 Ut audiret gemitus compeditorum: ut solveret filios interemptorum:
Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
21 Ut annuncient in Sion nomen Domini: et laudem eius in Ierusalem.
Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
22 In conveniendo populos in unum, et reges ut serviant Domino.
Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
23 Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuncia mihi.
Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
24 Ne revoces me in dimidio dierum meorum: in generationem et generationem anni tui.
Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
25 Initio tu Domine terram fundasti: et opera manuum tuarum sunt cæli.
En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
26 Ipsi peribunt, tu autem permanes: et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur:
Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
27 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
28 Filii servorum tuorum habitabunt: et semen eorum in sæculum dirigetur.
La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.
