Proverbiorum 9
1 Sapientia ædificavit sibi domum, excidit columnas septem.
Nunya tu eƒe xɔ eye wòɖo eƒe sɔti adreawo te.
2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
Etrɔ asi le eƒe lã si wòwu ŋu, tɔtɔ eƒe wain, eye wòɖo eƒe kplɔ̃ hã.
3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem, et ad mœnia civitatis:
Edɔ eƒe dɔlanyɔnuwo eye wòtsi tsitre ɖe dua ƒe kɔkɔƒe ke hedo ɣli be,
4 Siquis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
“Mi bebewuwo katã mige ɖe eme le afii!” Egblɔ na numanyalawo be,
5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
“Miva, miɖu nye nu eye mino nye wain si metɔtɔ.
6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiæ.
Miɖe asi le bometsitsi ŋu, ekema mianɔ agbe eye miazɔ le gɔmesese me.
7 Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit: et qui arguit impium, sibi maculam generat.
“Ame si le nya gbem na fewuɖula la le eƒe dzu dɔm eye ame si ka mo na ame vɔ̃ɖi la xɔa dzudzu.
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te. Argue sapientem, et diliget te.
Mègaka mo na fewuɖula o, ne menye nenema o la, alé fu wò; ke boŋ ka mo na nunyala eye alɔ̃ wò nya.
9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia. Doce iustum, et festinabit accipere.
Fia nu nunyala, aganya nu ɖe edzi wu, fia nu ame dzɔdzɔe eye agasrɔ̃ nu akpe ɖe esi wònya xoxo la ŋuti.
10 Principium sapientiæ timor Domini: et scientia sanctorum, prudentia.
“Yehowa vɔvɔ̃e nye nunya ƒe gɔmedzedze eye sidzedze Kɔkɔetɔ la nye gɔmesese
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitæ.
elabena to dzinye wò ŋkekewo adzi ɖe edzi fũu eye woatsɔ ƒewo akpe wò agbenɔƒewo.
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris: si autem illusor, solus portabis malum.
Ne èdze nunya la, wò nunya ahe viɖe vɛ na wò; ke ne ènye fewuɖula la, wò ɖeka koe akpe fu.”
13 Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
Nyɔnu bometsila la le ɣli dom, womekplae o eye menya nu hã o.
14 sedit in foribus domus suæ super sellam in excelso urbis loco,
Enɔ anyi ɖe eƒe aƒe ƒe ʋɔtru nu, enɔ anyi ɖe zikpui dzi le du la ƒe kɔkɔƒe kekeake
15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
le ame siwo va le eme tsom la yɔm, ame siwo lé woƒe mɔ tsɔ tẽe be,
16 Qui est parvulus, declinet ad me. Et vecordi locuta est:
“Mí ame siwo katã nye bebewuwo la, mige ɖe eme le afii!” Egblɔna na ame siwo menya nu o la be,
17 Aquæ furtivæ dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
“Tsi si wofi la vivina, eye nu si woɖu le vivime la vivina!”
