Proverbiorum 27
1 Ne glorieris in crastinum, ignorans quid superventura pariat dies.
Yarınla övünme, Çünkü ne getireceğini bilemezsin.
2 Laudet te alienus, et non os tuum: extraneus, et non labia tua.
Seni kendi ağzın değil, başkaları övsün, Kendi dudakların değil, yabancı övsün.
3 Grave est saxum, et onerosa arena: sed ira stulti utroque gravior.
Taş ağırdır, kum bir yüktür, Ama ahmağın kışkırtması ikisinden de ağırdır.
4 Ira non habet misericordiam, nec erumpens furor: et impetum concitati ferre quis poterit?
Öfke zalim, hiddet azgındır, Ama kıskançlığa kim dayanabilir?
5 Melior est manifesta correptio, quam amor absconditus.
Açık bir azar, Gizli tutulan sevgiden iyidir.
6 Meliora sunt vulnera diligentis, quam fraudulenta oscula odientis
Düşmanın öpücükleri aldatıcıdır, Ama dostun seni iyiliğin için yaralar.
7 Anima saturata calcabit favum: et anima esuriens etiam amarum pro dulci sumet.
Tok insanın canı balı bile çekmez, Aç kişiye en acı şey tatlı gelir.
8 Sicut avis transmigrans de nido suo, sic vir qui derelinquit locum suum.
Yuvasından uzak kalan kuş nasılsa, Yurdundan uzak kalan insan da öyledir.
9 Unguento et variis odoribus delectatur cor: et bonis amici consiliis anima dulcoratur.
Güzel koku ve buhur canı ferahlatır, Dostun verdiği öğüt insana tatlı gelir.
10 Amicum tuum, et amicum patris tui ne dimiseris: et domum fratris tui ne ingrediaris in die afflictionis tuæ. Melior est vicinus iuxta, quam frater procul.
Kendi dostunu da babanın dostunu da bırakma Ve felakete uğradığın gün kardeşinin evine gitme; Yakın komşun uzaktaki kardeşten yeğdir.
11 Stude sapientiæ fili mi, et lætifica cor meum, ut possis exprobranti respondere sermonem.
Oğlum, bilgece davran ki yüreğim sevinsin, Beni ayıplayana yanıt vereyim.
12 Astutus videns malum, absconditus est: parvuli transeuntes sustinuerunt dispendia.
İhtiyatlı kişi tehlikeyi görünce saklanır, Bönse öne atılır ve zarar görür.
13 Tolle vestimentum eius, qui spopondit pro extraneo: et pro alienis, aufer ei pignus.
Tanımadığı birine kefil olanın giysisini al; Bir yabancı için yapıyorsa bunu, Giysisini rehin tut.
14 Qui benedicit proximo suo voce grandi, de nocte consurgens maledicenti similis erit.
Sabah sabah komşuya verilen gürültülü bir selam Küfür sayılır.
15 Tecta perstillantia in die frigoris, et litigiosa mulier comparantur:
Kavgacı kadının dırdırı Yağmurlu günde damlaların dinmeyen sesi gibidir.
16 qui retinet eam, quasi qui ventum teneat, et oleum dexteræ suæ vocabit.
Böyle bir kadını dizginlemeye kalkmak, Rüzgarı ya da yağı avuçta tutmaya çalışmak gibidir.
17 Ferrum ferro exacuitur, et homo exacuit faciem amici sui.
Demir demiri biler, İnsan da insanı...
18 Qui servat ficum, comedet fructus eius: et qui custos est domini sui, glorificabitur.
İncir ağacını budayan meyvesini yer, Efendisine hizmet eden onurlandırılır.
19 Quomodo in aquis resplendent vultus prospicientium, sic corda hominum manifesta sunt prudentibus.
Su görüntümüzü nasıl yansıtıyorsa, Yürek de insanın içini yansıtır.
Ölüm ve yıkım diyarı insana doymaz, İnsanın gözü de hiç doymaz. (Sheol h7585)
21 Quomodo probatur in conflatorio argentum, et in fornace aurum: sic probatur homo ore laudantis. Cor iniqui inquirit mala, cor autem rectum inquirit scientiam.
Altın ocakta, gümüş potada sınanır, İnsansa aldığı övgüyle sınanır.
22 Si contuderis stultum in pila quasi ptisanas feriente desuper pilo, non auferetur ab eo stultitia eius.
Ahmağı buğdayla birlikte dibekte tokmakla dövsen bile, Ahmaklığından kurtulmaz.
23 Diligenter agnosce vultum pecoris tui, tuosque greges considera:
Davarına iyi bak, Sığırlarına dikkat et.
24 Non enim habebis iugiter potestatem: sed corona tribuetur in generationem et generationem.
Çünkü zenginlik kalıcı değildir Ve taç kuşaktan kuşağa geçmez.
25 Aperta sunt prata, et apparuerunt herbæ virentes, et collecta sunt fœna de montibus.
Çayır biçilince, yeni çimen çıkınca, Dağlardaki otlar toplanınca,
26 Agni ad vestimentum tuum: et hœdi, ad agri pretium.
Kuzular seni giydirir, Tekeler tarlanın bedeli olur.
27 Sufficiat tibi lac caprarum in cibos tuos, et in necessaria domus tuæ: et ad victum ancillis tuis.
Keçilerin sütü yalnız seni değil, Ev halkını, hizmetçilerini de doyurmaya yeter.
