Proverbiorum 17

1 Melior est buccella sicca cum gaudio, quam domus plena victimis cum iurgio.

Hàmake ty pilipito’e maike am-pianjiñañe, ta ty anjomba lifo-takataka mitraoke falaiñañe.

2 Servus sapiens dominabitur filiis stultis, et inter fratres hereditatem dividet.

Ty ondevo mitoloñ’ an-kahiti’e ty hifehe ty anake mahasalatse, ie hifanjara lova aman-droahalahy.

3 Sicut igne probatur argentum, et aurum camino: ita corda probat Dominus.

Tranaheñe an-tsinihara ty volafoty naho an-daforo ty volamena, vaho Iehovà ro mpitsòk’ arofo.

4 Malus obedit linguæ iniquæ: et fallax obtemperat labiis mendacibus.

Mañaon-tsoñin-tsereheñe ty lo-tsereke, tsatsihe’ i remborake ty lela manivetive.

5 Qui despicit pauperem, exprobrat factori eius: et qui ruina lætatur alterius, non erit impunitus.

Mañìnje i Andrianamboatse aze t’ie mañinje o rarakeo; tsy ho po-lafa ty mitohàke ami’ty hankàñe.

6 Corona senum filii filiorum: et gloria filiorum patres eorum.

Sabakan-engen-droanjia o afe’eo, vaho enge’ o anakeo o rae’eo.

7 Non decent stultum verba composita: nec principem labium mentiens.

Tsy mañeva i dagola ty enta-soa-fehe; lombolombo izay ty soñy vìlañe an-droandriañe.

8 Gemma gratissima, expectatio præstolantis: quocumque se vertit, prudenter intelligit.

Vatosoa am-pihainom-pahazo aze ty falalàñe, mampitombo mb’atia mb’aroa.

9 Qui celat delictum, quærit amicitias: qui altero sermone repetit, separat fœderatos.

Mpipay hatea ty mpanaroñe fiolàñe, fe mampiria rañetse te mamereñ’ indroe.

10 Plus proficit correptio apud prudentem, quam centum plagæ apud stultum.

Laleke ty itrofaha’ ty endake ami’ty mahihitse, ta ty lafa zato ami’ty dagola.

11 Semper iurgia quærit malus: angelus autem crudelis mittetur contra eum.

Mipay fiodiañe avao ty mpiola, aa le hañitrifañe irake masiake.

12 Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua.

Hàmake hifanampe ami’ty lambon’ala nalàeñ-anake, te ami’ty dagola aman-kagegea’e.

13 Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo eius.

Tsy ho po-hekoheko ty akiba’ ty mamereñe raty ami’ty soa.

14 Qui dimittit aquam, caput est iurgiorum: et antequam patiatur contumeliam, iudicium deserit.

Hoe mampipororoake rano ty fifotoram-pifandierañe, aa le apoho i lietsey tsy hiforehetse ho aly.

15 Qui iustificat impium, et qui condemnat iustum, abominabilis est uterque apud Deum.

Songa tiva am’ Iehovà ty mañatò ty lo-tsereke naho ty mamàtse ty vantañe.

16 Quid prodest stulto habere divitias, cum sapientiam emere non possit? Qui altum facit domum suam, quærit ruinam: et qui evitat discere, incidet in mala.

Aia ty dagola te hinday drala an-taña’e hikaloa’e hihitse kanao tsy an-tro’e ao ty hilala.

17 Omni tempore diligit qui amicus est: et frater in angustiis comprobatur.

Mikoko nainai’e ty rañetse, fe nasamake ho an-tsam-poheke ty rahalahy.

18 Stultus homo plaudet manibus cum spoponderit pro amico suo.

Miroe-rano ty manò-taña hiantofa’e ty songon-drañetse.

19 Qui meditatur discordias, diligit rixas: et qui exaltat ostium, quærit ruinam.

Mpitea fiolàñe ty mpikoko lietse, vaho mikai-rotsake ty mandranjy lalambey abo.

20 Qui perversi cordis est, non inveniet bonum: et qui vertit linguam, incidet in malum.

Tsy mahatrea hasoa ty mengok’ an-troke; vaho mihotrak’ an-kaloviloviañe ao ty aman-dela mamañahy.

21 Natus est stultus in ignominiam suam: sed nec pater in fatuo lætabitur.

Ho aman’anahelo ty misamake ty minè; vaho tsy aman-kaehake ty rae’ i gegey.

22 Animus gaudens ætatem floridam facit: spiritus tristis exiccat ossa.

Aoly soa ty arofo mifale, fe mahamain-taolañe ty hafola-po.

23 Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas iudicii.

Mandrambe vokañe boak’am-pisafoa ty lahiaga, hampikelokeloke ty lalam-bantañe.

24 In facie prudentis lucet sapientia: oculi stultorum in finibus terræ.

Añatrefa’ ty mahatsikarake ty hihitse, fe mihilohilo mb’añ’olo-tane añe ty maso’ i dagola.

25 Ira patris, filius stultus: et dolor matris quæ genuit eum.

Mañembetse an-drae ty hagegean’ana-dahy, vaho hafairañe amy nitoly azey.

26 Non est bonum, damnum inferre iusto: nec percutere principem, qui recta iudicat.

Tsy mahasoa te liloveñe ty malio-tahiñe, naho ty andafañe roandriañe ty amy havañona’ey.

27 Qui moderatur sermones suos, doctus et prudens est: et pretiosi spiritus vir eruditus.

Malea fisaontsy ty mahilala, mahalie-troke t’indaty maharendreke.

28 Stultus quoque si tacuerit, sapiens reputabitur: et si compresserit labia sua, intelligens.

Ndra i seretsey ro atao mahihitse naho mahafianjiñe, mbore atao hendre t’ie mahatan-tsoñy.