Proverbiorum 16
1 Hominis est animam præparare: et Domini gubernare linguam.
A ondatio ty fisafirin-arofo, fe a Iehovà ty famaleam-pameleke.
2 Omnes viæ hominis patent oculis eius: spirituum ponderator est Dominus.
Malio am-pihaino’ ondaty ze hene sata’e, fa mpandanja arofo t’Iehovà.
3 Revela Domino opera tua, et dirigentur cogitationes tuæ.
Apoho am’ Iehovà o fitoloña’oo, le hijadoñe o safiri’oo.
4 Universa propter semetipsum operatus est Dominus: impium quoque ad diem malum.
Kila tsinene’ Iehovà ho ami’ty fanoa’e, ndra o lo-tserekeo ho an-tsan-kòheke.
5 Abominatio Domini est omnis arrogans: etiamsi manus ad manum fuerit, non est innocens. Initium viæ bonæ, facere iustitiam: accepta est autem apud Deum magis, quam immolare hostias.
Fonga tiva am’ Iehovà o mpibohabohao, tsy kalafo t’ie tsy ho po-lafa.
6 Misericordia et veritate redimitur iniquitas: et in timore Domini declinatur a malo.
Mampijebañe fiolañe ty fiferenaiñañe naho ty hatò, Fisitahañe ami’ty raty ty fañeveñañe am’ Iehovà.
7 Cum placuerint Domino viæ hominis, inimicos quoque eius convertet ad pacem.
Ie no’ Iehovà ty sata’ ondaty, le hampanintsiñe’e o rafelahi’eo.
8 Melius est parum cum iustitia, quam multi fructus cum iniquitate.
Hàmake ty kedekede an-kavañonañe, ta ty tambe bey tsy an-kahiti’e.
9 Cor hominis disponit viam suam: sed Domini est dirigere gressus eius.
Misafiry ty lala’e ty tro’ ondaty, fe tehafe’ Iehovà o lia’eo.
10 Divinatio in labiis regis, in iudicio non errabit os eius.
Fañentoan’ Añahare ty am-pivimbi’ i mpanjakay; tsy hiota ty falie’e te mizaka.
11 Pondus et statera iudicia Domini sunt: et opera eius omnes lapides sacculi.
A Iehovà o vatom-pandanja naho balantsio; hene sata’e o vato an-koroñeo.
12 Abominabiles regi qui agunt impie: quoniam iustitia firmatur solium.
Tiva amo mpanjakao ty mpanao raty, fa norizañe an-kahiti’e i fiambesa’ey.
13 Voluntas regum labia iusta: qui recta loquitur, diligetur:
Mahafale o mpanjakao ty fivimby mahity, vaho isohe’e ty misaontsy an-kavantañañe.
14 Indignatio regis, nuncii mortis: et vir sapiens placabit eam.
Mpisangitrike fikoromahañe ty haviñeram-panjaka, fe hampanintsiñe aze t’indaty mahihitse.
15 In hilaritate vultus regis, vita: et clementia eius quasi imber serotinus.
Haveloñe ty filoeloean-daharam-panjaka, naho hoe rahoñe minday oran-dohataoñe ty fañisoha’e.
16 Posside sapientiam, quia auro melior est: et acquire prudentiam, quia pretiosior est argento.
Soa hatò ty ahazoan-kihitse ta ty volamena! naho ty hijobon-kilala te ami’ty volafoty.
17 Semita iustorum declinat mala: custos animæ suæ servat viam suam.
Ty ihankaña’e haratiañe ro lala’ o vantañeo, vaho mahavontitits’ aiñe ty mahambeñe i lia’ey.
18 Contritionem præcedit superbia: et ante ruinam exaltatur spiritus.
Miaolo ty firotsahañe ty firengevohañe, vaho iaoloa’ ty troke miebotsebotse ty fihotrahañe.
19 Melius est humiliari cum mitibus, quam dividere spolia cum superbis.
Hàmake te mpiamo rarake an-troke mirekeo, ta te mitraok’ amo mifanjara o kinopake am-pibohabohañeo.
20 Eruditus in verbo reperiet bona: et qui sperat in Domino, beatus est.
Hene hanjo hasoa ze mañaoñe i tsaray, haha ty miato am’ Iehovà.
21 Qui sapiens est corde, appellabitur prudens: et qui dulcis eloquio, maiora percipiet.
Atao mahatsikarake ty mahihitse añ’arofo; mahafañosike fañòhañe ty saontsy malea.
22 Fons vitæ eruditio possidentis: doctrina stultorum fatuitas.
Ranon-kavelo migoangoañe ty hilala amy ze manañ’aze; fe hagegeañe ty fandafàñe i dagola.
23 Cor sapientis erudiet os eius: et labiis eius addet gratiam.
Mañòke ty falie’ i mahihitsey ty tro’e, vaho tompea’e fañòhañe o fivimbi’eo.
24 Favus mellis, composita verba: dulcedo animæ, sanitas ossium.
Hoe papy tantele ty saontsy mampanintsy, mamy añ’arofo naho mampijangan-taolañe.
25 Est via quæ videtur homini recta: et novissima eius ducunt ad mortem.
Eo ty lalañe atao’ t’indaty ho vantañe, fe fikoromahañe ty figadoña’e.
26 Anima laborantis laborat sibi, quia compulit eum os suum:
Mifanehake ho aze ty fiai’ ondaty, vaho azim-palie’e.
27 Vir impius fodit malum, et in labiis eius ignis ardescit.
Mikabo-draha t’i Beliale1, afo misolebotse ty am-pivimbi’e ao.
28 Homo perversus suscitat lites: et verbosus separat principes.
Mampiboele hotakotake t’indaty mengoke, mampifanarake mpiatehena ty bisibisike.
29 Vir iniquus lactat amicum suum: et ducit eum per viam non bonam.
Risihe’ t’indaty piaroteñe ty rañe’e, vaho kozozote’e mb’an-dalan-tsy soa.
30 Qui attonitis oculis cogitat prava, mordens labia sua perficit malum.
Mikinia raha mengoke ty mpipie maso, vaho mampifetsake haratiañe ty mpimontso.
31 Corona dignitatis senectus, quæ in viis iustitiæ reperietur.
Sabakan-engeñe ty maroi-foty; oniñe an-dalan-kavañonañe eo.
32 Melior est patiens viro forti: et qui dominatur animo suo, expugnatore urbium.
Lombolombo ty fanalolahy ty malaon-kaviñerañe, vaho ambone’ ty mpitavañe rova ty mahafeleke ty tro’e.
33 Sortes mittuntur in sinum, sed a Domino temperantur.
Tora-tsato-piso am-pe, Iehovà avao ro Mpanampake.
