Proverbiorum 14

1 Sapiens mulier ædificat domum suam: insipiens extructam quoque manibus destruet.

2 Ambulans recto itinere, et timens Deum, despicitur ab eo, qui infami graditur via.

3 In ore stulti virga superbiæ: labia autem sapientium custodiunt eos.

4 Ubi non sunt boves, præsepe vacuum est: ubi autem plurimæ segetes, ibi manifesta est fortitudo bovis.

5 Testis fidelis non mentitur: profert autem mendacium dolosus testis.

6 Quærit derisor sapientiam, et non invenit: doctrina prudentium facilis.

7 Vade contra virum stultum, et nescit labia prudentiæ.

8 Sapientia callidi est intelligere viam suam: et imprudentia stultorum errans.

9 Stultus illudet peccatum, et inter iustos morabitur gratia.

10 Cor quod novit amaritudinem animæ suæ, in gaudio eius non miscebitur extraneus.

11 Domus impiorum delebitur: tabernacula vero iustorum germinabunt.

12 Est via, quæ videtur homini iusta: novissima autem eius deducunt ad mortem.

13 Risus dolore miscebitur, et extrema gaudii luctus occupat.

14 Viis suis replebitur stultus, et super eum erit vir bonus.

15 Innocens credit omni verbo: astutus considerat gressus suos. Filio doloso nihil erit boni: servo autem sapienti prosperi erunt actus, et dirigetur via eius.

16 Sapiens timet, et declinat a malo: stultus transilit, et confidit.

17 Impatiens operabitur stultitiam: et vir versutus odiosus est.

18 Possidebunt parvuli stultitiam, et expectabunt astuti scientiam.

19 Iacebunt mali ante bonos: et impii ante portas iustorum.

20 Etiam proximo suo pauper odiosus erit: amici vero divitum multi.

21 Qui despicit proximum suum, peccat: qui autem miseretur pauperis, beatus erit. Qui credit in Domino, misericordiam diligit.

22 Errant qui operantur malum: misericordia et veritas præparant bona.

23 In omni opere erit abundantia: ubi autem verba sunt plurima, ibi frequenter egestas.

24 Corona sapientium, divitiæ eorum: fatuitas stultorum, imprudentia.

25 Liberat animas testis fidelis: et profert mendacia versipellis.

26 In timore Domini fiducia fortitudinis, et filiis eius erit spes.

27 Timor Domini fons vitæ, ut declinent a ruina mortis.

28 In multitudine populi dignitas regis: et in paucitate plebis ignominia principis.

29 Qui patiens est, multa gubernatur prudentia: qui autem impatiens est, exaltat stultitiam suam.

30 Vita carnium, sanitas cordis: putredo ossium, invidia.

31 Qui calumniatur egentem, exprobrat factori eius: honorat autem eum, qui miseretur pauperis.

32 In malitia sua expelletur impius: sperat autem iustus in morte sua.

33 In corde prudentis requiescit sapientia, et indoctos quosque erudiet.

34 Iustitia elevat gentem: miseros autem facit populos peccatum.

35 Acceptus est regi minister intelligens: iracundiam eius inutilis sustinebit.