< Proverbiorum 14 >

1 Sapiens mulier ædificat domum suam: insipiens extructam quoque manibus destruet.
Мудрыя жены создаша домы: безумная же раскопа рукама своима.
2 Ambulans recto itinere, et timens Deum, despicitur ab eo, qui infami graditur via.
Ходяй право боится Господа: развращаяй же пути своя обезчестится.
3 In ore stulti virga superbiæ: labia autem sapientium custodiunt eos.
Из уст безумных жезл досаждения: устне же мудрых хранят я.
4 Ubi non sunt boves, præsepe vacuum est: ubi autem plurimæ segetes, ibi manifesta est fortitudo bovis.
Идеже несть волов, ясли чисты: а идеже жита многа, явна волу крепость.
5 Testis fidelis non mentitur: profert autem mendacium dolosus testis.
Свидетель верен не лжет: разжизает же ложная свидетель неправеден.
6 Quærit derisor sapientiam, et non invenit: doctrina prudentium facilis.
Взыщеши премудрости у злых, и не обрящеши: чувство же у мудрых удобно.
7 Vade contra virum stultum, et nescit labia prudentiæ.
Вся противна (суть) мужеви безумну: оружие же чувствия устне премудры.
8 Sapientia callidi est intelligere viam suam: et imprudentia stultorum errans.
Премудрость коварных уразумеет пути их: буйство же безумных в заблуждении.
9 Stultus illudet peccatum, et inter iustos morabitur gratia.
Домове беззаконных требуют очищения, домове же праведных приятни.
10 Cor quod novit amaritudinem animæ suæ, in gaudio eius non miscebitur extraneus.
Сердце мужа чувственно печаль души его: егда же веселится, не примешается досаждению.
11 Domus impiorum delebitur: tabernacula vero iustorum germinabunt.
Домове нечестивых изчезнут, селения же право творящих пребудут.
12 Est via, quæ videtur homini iusta: novissima autem eius deducunt ad mortem.
Есть путь, иже мнится человеком прав быти, последняя же его приходят во дно ада. (questioned)
13 Risus dolore miscebitur, et extrema gaudii luctus occupat.
Ко веселием не примешавается печаль: последняя же радости в плачь приходят.
14 Viis suis replebitur stultus, et super eum erit vir bonus.
Путий своих насытится дерзосердый, от размышлений же своих муж благ.
15 Innocens credit omni verbo: astutus considerat gressus suos. Filio doloso nihil erit boni: servo autem sapienti prosperi erunt actus, et dirigetur via eius.
Незлобивый веру емлет всякому словеси, коварный же приходит в раскаяние.
16 Sapiens timet, et declinat a malo: stultus transilit, et confidit.
Премудр убоявся уклонится от зла, безумный же на себе надеявся смешавается со беззаконным.
17 Impatiens operabitur stultitiam: et vir versutus odiosus est.
Острояростный без совета творит, муж же мудрый многая терпит.
18 Possidebunt parvuli stultitiam, et expectabunt astuti scientiam.
Разделяют безумнии злобу, коварнии же удержат чувство.
19 Iacebunt mali ante bonos: et impii ante portas iustorum.
Поползнутся злии пред благими, и нечестивии послужат пред дверьми праведных.
20 Etiam proximo suo pauper odiosus erit: amici vero divitum multi.
Друзие возненавидят другов убогих: друзие же богатых мнози.
21 Qui despicit proximum suum, peccat: qui autem miseretur pauperis, beatus erit. Qui credit in Domino, misericordiam diligit.
Безчестяй убогия согрешает, милуяй же нищыя блажен.
22 Errant qui operantur malum: misericordia et veritas præparant bona.
Заблуждающии (неправедницы) делают злая, милость же и истину делают благии. Не ведят милости и веры делателие злых: милостыни же и веры у делателей благих.
23 In omni opere erit abundantia: ubi autem verba sunt plurima, ibi frequenter egestas.
Во всяцем пекущемся есть изюбилие: любосластный же и безпечальный в скудости будет.
24 Corona sapientium, divitiæ eorum: fatuitas stultorum, imprudentia.
Венец премудрых богатство их, житие же безумных зло.
25 Liberat animas testis fidelis: et profert mendacia versipellis.
Избавит от злых душу свидетель верен, разжизает же лживая лестный.
26 In timore Domini fiducia fortitudinis, et filiis eius erit spes.
Во страсе Господни упование крепости, чадом же Своим оставит утверждение (мира).
27 Timor Domini fons vitæ, ut declinent a ruina mortis.
Страх Господень источник жизни, творит же укланятися от сети смертныя.
28 In multitudine populi dignitas regis: et in paucitate plebis ignominia principis.
Во мнозе языце слава царю: во оскудении же людсте сокрушение сильному.
29 Qui patiens est, multa gubernatur prudentia: qui autem impatiens est, exaltat stultitiam suam.
Долготерпелив муж мног в разуме, малодушный же крепко безумен.
30 Vita carnium, sanitas cordis: putredo ossium, invidia.
Кроткий муж сердцу врачь: моль же костем сердце чувственно.
31 Qui calumniatur egentem, exprobrat factori eius: honorat autem eum, qui miseretur pauperis.
Оклеветаяй убогаго раздражает Сотворшаго и, почитаяй же Его милует нищаго.
32 In malitia sua expelletur impius: sperat autem iustus in morte sua.
Во злобе своей отринется нечестивый: надеяйжеся на Господа своим преподобием праведен.
33 In corde prudentis requiescit sapientia, et indoctos quosque erudiet.
В сердцы блазе мужа почиет премудрость, в сердцы же безумных не познавается.
34 Iustitia elevat gentem: miseros autem facit populos peccatum.
Правда возвышает язык: умаляют же племена греси.
35 Acceptus est regi minister intelligens: iracundiam eius inutilis sustinebit.
Приятен цареви слуга разумный, своим же благообращением отемлет безчестие.

< Proverbiorum 14 >