Proverbiorum 11
1 Statera dolosa, abominatio est apud Dominum: et pondus æquum, voluntas eius.
Malvera pesilo estas abomenaĵo por la Eternulo; Sed plena pezo plaĉas al Li.
2 Ubi fuerit superbia, ibi erit et contumelia: ubi autem est humilitas, ibi et sapientia.
Se venis malhumileco, venos ankaŭ honto; Sed ĉe la humiluloj estas saĝo.
3 Simplicitas iustorum diriget eos: et supplantatio perversorum vastabit illos.
La senkulpeco de la piuloj gvidos ilin; Sed la falsemo pereigos la maliculojn.
4 Non proderunt divitiæ in die ultionis: iustitia autem liberabit a morte.
Ne helpos riĉo en la tago de kolero; Sed bonfaremo savas de morto.
5 Iustitia simplicis diriget viam eius: et in impietate sua corruet impius.
La justeco de piulo ebenigas lian vojon; Sed malpiulo falos per sia malpieco.
6 Iustitia rectorum liberabit eos: et in insidiis suis capientur iniqui.
La justeco de piuloj savos ilin; Sed la pasio de maliculoj ilin kaptos.
7 Mortuo homine impio, nulla erit ultra spes: et expectatio solicitorum peribit.
Kiam mortas homo pia, ne pereas lia espero; Sed la atendo de la pekuloj pereas.
8 Iustus de angustia liberatus est: et tradetur impius pro eo.
Piulo estas savata kontraŭ mizero, Kaj malpiulo venas sur lian lokon.
9 Simulator ore decipit amicum suum: iusti autem liberabuntur scientia.
Per la buŝo de hipokritulo difektiĝas lia proksimulo; Sed per kompreno piuloj saviĝas.
10 In bonis iustorum exultabit civitas: et in perditione impiorum erit laudatio.
Kiam al la piuloj estas bone, la urbo ĝojas; Kaj kiam pereas malpiuloj, ĝi estas gaja.
11 Benedictione iustorum exaltabitur civitas: et ore impiorum subvertetur.
Per la beno de piuloj urbo altiĝas; Kaj per la buŝo de malpiuloj ĝi ruiniĝas.
12 Qui despicit amicum suum, indigens corde est: vir autem prudens tacebit.
Kiu mokas sian proksimulon, tiu estas malsaĝulo; Sed homo prudenta silentas.
13 Qui ambulat fraudulenter, revelat arcana: qui autem fidelis est animi, celat amici commissum.
Kiu iras kun kalumnioj, tiu elperfidas sekreton; Sed kiu havas fidelan spiriton, tiu konservas aferon.
14 Ubi non est gubernator, populus corruet: salus autem, ubi multa consilia.
Ĉe manko de prikonsiliĝo popolo pereas; Sed ĉe multe da konsilantoj estas bonstato.
15 Affligetur malo, qui fidem facit pro extraneo: qui autem cavet laqueos, securus erit.
Malbonon faras al si tiu, kiu garantias por fremdulo; Sed kiu malamas donadon de mano, tiu estas ekster danĝero.
16 Mulier gratiosa inveniet gloriam: et robusti habebunt divitias.
Aminda virino akiras honoron, Kaj potenculoj akiras riĉon.
17 Benefacit animæ suæ vir misericors: qui autem crudelis est, etiam propinquos abiicit.
Bonkora homo donos bonon al sia animo, Kaj kruelulo detruas sian karnon.
18 Impius facit opus instabile: seminanti autem iustitiam merces fidelis.
Malvirtulo akiras profiton malveran, Kaj la semanto de virto veran rekompencon.
19 Clementia præparat vitam: et sectatio malorum mortem.
Bonfarado kondukas al vivo; Kaj kiu celas malbonon, tiu iras al sia morto.
20 Abominabile Domino cor pravum: et voluntas eius in iis, qui simpliciter ambulant.
Abomenaĵo por la Eternulo estas la malickoruloj; Sed plaĉas al Li tiuj, kiuj iras vojon pian.
21 Manus in manu non erit innocens malus: semen autem iustorum salvabitur.
Oni povas esti certa, ke malvirtulo ne restos senpuna; Sed la idaro de virtuloj estos savita.
22 Circulus aureus in naribus suis, mulier pulchra et fatua.
Kiel ora ringo sur la nazo de porko, Tiel estas virino bela, sed malbonkonduta.
23 Desiderium iustorum omne bonum est: præstolatio impiorum furor.
La deziro de virtuloj estas nur bono; Sed malvirtuloj povas esperi nur koleron.
24 Alii dividunt propria, et ditiores fiunt: alii rapiunt non sua, et semper in egestate sunt.
Unu disdonas, kaj riĉiĝas ĉiam pli; Alia tro avaras, kaj tamen nur malriĉiĝas.
25 Anima, quæ benedicit, impinguabitur: et qui inebriat, ipse quoque inebriabitur.
Animo benanta ĝuos bonstaton; Kaj kiu trinkigas, tiu mem havos sufiĉe por trinki.
26 Qui abscondit frumenta, maledicetur in populis: benedictio autem super caput vendentium.
Kiu retenas grenon, tiun malbenas la popolo; Sed beno venas sur la kapon de tiu, kiu disdonas.
27 Bene consurgit diluculo qui quærit bona: qui autem investigator malorum est, opprimetur ab eis.
Kiu celas bonon, tiu atingos plaĉon; Sed kiu serĉas malbonon, tiun ĝi trafos.
28 Qui confidit in divitiis suis, corruet: iusti autem quasi virens folium germinabunt.
Kiu fidas sian riĉecon, tiu falos; Sed virtuloj floros kiel juna folio.
29 Qui conturbat domum suam, possidebit ventos: et qui stultus est, serviet sapienti.
Kiu detruas sian domon, tiu heredos venton; Kaj malsaĝulo estas sklavo de saĝulo.
30 Fructus iusti lignum vitæ: et qui suscipit animas, sapiens est.
La frukto de virtulo estas arbo de vivo; Kaj akiranto de animoj estas saĝulo.
31 Si iustus in terra recipit, quanto magis impius et peccator?
Se virtulo ricevas redonon sur la tero, Tiom pli malvirtulo kaj pekulo!
