Marcum 10
1 Et inde exurgens venit in fines Iudææ ultra Iordanem: et conveniunt iterum turbæ ad eum: et sicut consueverat, iterum docebat illos.
Vbvrikunamv Jisu ho mooku a vngyula, Judia mookubv vngtoku, okv jordan svko nga raptoku. Nyitwng v lvkodv ninyia vngyum toku, okv ninyigv ribwngnam aingbv, bunuam nw tamsar toku.
2 Et accedentes Pharisæi interrogabant eum: Si licet viro uxorem dimittere: tentantes eum.
Parisis kvgonv ninyigvlo aato okv ninyia kupdubv gwngto. Bunu tvvkato, “Ngonua minpa labv, ngonugv Pvbv lo nyiga ngv atugv nywng nga apak dubv dopvnvre?”
3 At ille respondens, dixit eis: Quid vobis præcepit Moyses?
Jisu mirwk siyingla tvvkato, “Moses nonua ogu Pvbv go minpvpi?”
4 Qui dixerunt: Moyses permisit libellum repudii scribere, et dimittere.
Bunugv mirwknamv, “Moses gv minpv namv nyiga ngv atugv nywng nga apak dubv vnglin nvnv pota go lvktola vngmulaka hvpv.”
5 Quibus respondens Iesus, ait: Ad duritiam cordis vestri scripsit vobis præceptum istud.
Jisu bunuam minto, “Moses nonugv lvgabv so Pvbv nga lvkto ogulvgavbolo nonua tamsar sarnyu manam lvgabv.
6 ab initio autem creaturæ masculum, et feminam fecit eos Deus.
Vbvritola atuake ho, Pwklinyarlin rilo, ‘Pwknvyarnv bunua nyimv okv nyilo bv,’ darwknv Kitaplo vbv mindu.
7 Propter hoc relinquet homo patrem suum, et matrem, et adhærebit ad uxorem suam:
‘Okv vkvlvgalo nyiga ngv atugv anv okv abua kayupila okv atugv nywng nga lvkobv ririku,
8 et erunt duo in carne una. Itaque iam non sunt duo, sed una caro.
okv anyiv akin gubv ririku.’ Vkvlvgabv bunyi anyikuma, vbvritola akinhvku.
9 Quod ergo Deus coniunxit, homo non separet.
Vbvrikunamv, Pwknvyarnv gv naadumsiku nama nyia nyi gunv yvvjvka um naapin sirung mabvka.”
10 Et in domo iterum discipuli eius de eodem interrogaverunt eum.
Vdwlo bunu naamlo vngkur tokudw, lvbwlaksu vdwv so gv lvkwng nga Jisunyi tvvkato.
11 Et ait illis: Quicumque dimiserit uxorem suam, et aliam duxerit, adulterium committit super eam.
Nw bunuam minto, “Nyi v yvv atugv nywng nga apak tvla okv kvvbi nyimvmvvga nga nywng mvbolo atugv nywng nga rinyingdu.
12 Et si uxor dimiserit virum suum, et alii nupserit, mœchatur.
Vkv aingbv, nyimvmvvga ngv yvv atugv nyilu nga apak tvla okv kvvbinyi go nyilu naakubolo hv jwkjwkvrwk manv.”
13 Et offerebant illi parvulos ut tangeret illos. Discipuli autem comminabantur offerentibus.
Nyi megonv vmi vdwa Jisu gvlo aagvto ninyigv laak lokv bunuam mampv modubv vla, vbvritola lvbwlaksu vdwv nyi vdwa yamtumto.
14 Quos cum videret Iesus, indigne tulit, et ait illis: Sinite parvulos venire ad me, et ne prohibueritis eos: talium enim est regnum Dei.
Vdwlo Jisu um kaapa kunamv, nw haachito okv ninyigv lvbwlaksu vdwa minto, “Vmi vdwa ngoogvlo aamuto, okv bunua mintor mabv, ogulvgavbolo Pwknvyarnv gv Karv ngv bunu aingnv gvngv.
15 Amen dico vobis: Quisquis non receperit regnum Dei velut parvulus, non intrabit in illud.
Ngo nonua jvjvbv mindunv. Yvv vmi aingbv Pwknvyarnv gv Karv nga naarwk madudw nw hoka vdwloka aanyumare.”
16 Et complexans eos, et imponens manus super illos, benedicebat eos.
Vbvrikunamv nw vmi vdwa nw gvlo laachumtoku, ninyigv laak v bunuam akin-akinbv mampvto, okv bunuam boktalwkji toku.
17 Et cum egressus esset in viam, procurrens quidam genu flexo ante eum, rogabat eum: Magister bone, quid faciam ut vitam æternam percipiam? (aiōnios g166)
Jisu ninyigv vngkubv lvkodv vngrap tvvdubv, nyi ako joklwk toku, ninyigv lvgaplo gublwkto, okv ninyia tvvkato, “Alvbv Tamsarbo, ngo turbwng nama paadubv ogugo rise vdw?” (aiōnios g166)
18 Iesus autem dixit ei: Quid me dicis bonum? Nemo bonus, nisi unus Deus.
Jisu ninyia tvvkato, “No ngam ogubv alvnvgo vla mindunv?” “Yvvka alvnvgo kaama Pwknvyarnv akin mwng.
19 Præcepta nosti: Ne adulteres, Ne occidas, Ne fureris, Ne falsum testimonium dixeris, Ne fraudum feceris, Honora patrem tuum et matrem.
No gamkinam vdwa chinsudo: ‘Gwngrw gwmabvka; nywngnyilu ribo minsu mabvka; dvcho mabvka; yvvnyika mvvla mimur mabvka; dvkup mabvka; noogv anv okv noogv abua mvngdv laka.’”
20 At ille respondens, ait illi: Magister, hæc omnia observavi a iuventute mea.
“Tamsarnv,” nyi angv minto, “Ngoogv yaapa singsa yilokv rila, ngo gamkinam vdwa tvvla ripvkunv.”
21 Iesus autem intuitus eum, dilexit eum, et dixit ei: Unum tibi deest: vade, quæcumque habes vende, et da pauperibus, et habebis thesaurum in cælo: et veni, sequere me.
Jisu ninyia paknambv kaagap jinjinla minto, “No rise ako doodu. Vngnyika okv noogvlo ogugo doopvdw mvnwngnga pyoktoka okv morko nga heema vdwa ortoka, okv no nyidomooku tvlo nyitvyachok reku; vbvritokula aalakula okv ngam vngming gvlaka.”
22 Qui contristatus in verbo, abiit mœrens: erat enim habens multas possessiones.
Vdwlo nyi angv so tvvpa kunamv, ninyigv nyukmu v motvkrv tokula, okv mvngdwkla vngtoku, ogulvgavbolo nw achibv nyitv nvgo.
23 Et circumspiciens Iesus, ait discipulis suis: Quam difficile qui pecunias habent, in regnum Dei introibunt!
Jisu hoka ninyigv lvbwlaksu vdwa kaitkarla kaato okv bunuam minto, “Nyitvnv nyi vdwgv lvgabv Pwknvyarnv gv Karv lo aatv rinyi achialvbv aanyu manam gubv ridu!”
24 Discipuli autem obstupescebant in verbis eius. At Iesus rursus respondens ait illis: Filioli, quam difficile est, confidentes in pecuniis, in regnum Dei introire!
Lvbwlaksu vdwv ho gv gaam minam vdwa lamtoku, vbvritola Jisu minbwng jito, “Ngoogv vmi vdwa, Pwknvyarnv gv Karv lo aadu bv so si achialvbv aanyu manam gubv ridu!
25 Facilius est, camelum per foramen acus transire, quam divitem intrare in regnum Dei.
Nyitvnv nyi gv Pwknvyarnv gv Karv lo aatv rinyi kemel gv pwsi ungko lo vngpit tvvnam um svnga, si achialvbv aanyu manam gubv riya dunv.”
26 Qui magis admirabantur, dicentes ad semetipsos: Et quis potest salvus fieri?
Hokaku lvbwlaksu vdwv achialvbv lamngak nyatoku okv akonv-akonyi tvvka minsu toku, “Vbvribolo, yvvkula ringnam a paala jinv?”
27 Et intuens illos Iesus, ait: Apud homines impossibile est, sed non apud Deum: omnia enim possibilia sunt apud Deum.
Jisu hoka bunuam kaadichinchinla kaato okv mirwkto, “So si nyi gvbv rikanyuma nvgo, vbvritola Pwknvyarnv gvbvma; Pwknvyarnv lvgabv ogumvnwng ngv rinyu dunv.”
28 Et cœpit ei Petrus dicere: Ecce nos dimisimus omnia, et secuti sumus te.
Vbvrinamv Pitar milin toku, “Kaato, ngonu ogumvnwng nga topu tokula okv nam lvkobv vngming gvdunv.”
29 Respondens Iesus, ait: Amen dico vobis: Nemo est, qui reliquerit domum, aut fratres, aut sorores, aut patrem, aut matrem, aut filios, aut agros propter me, et propter Evangelium,
“Vm,” Jisu bunuam minto, “Okv ngo nonua mindunv ho yvv akonv naam vmalo boru vdwa vmalo bormv vdwa vmalo anv nga vmalo abua vmalo kuu vdwa vmalo rongo nga ngoogv okv gamlv gv lvgabv topu kubolo,
31 Multi autem erunt primi novissimi, et novissimi primi.
Vbvritola, awgonv vjak yvv kainvgobv singpvdw, hv miang nvgobv singreku, okv awgonv yvv vjak, miang nvgobv singpvdw, hv kainvgobv singreku.”
32 Erant autem in via ascendentes Ierosolymam: et præcedebat illos Iesus, et stupebant: et sequentes timebant. Et assumens iterum duodecim, cœpit illis dicere quæ essent ei eventura.
Jisu okv ninyigv lvbwlaksu vdwv Jerusalem lo chaadubv lamtvlo vngdungto. Jisu lvbwlaksu vdwa vngchoyala vngto, kvgonv lamnyato; adarlo vngming gvnv nyi vdwv busunyato. Lvkodv Jisu vring gola anyi lvbwlaksu vdwa adargolo lingvto okv hoka ninyia ogugo rijinvnga ung mintoku.
33 Quia ecce ascendimus Ierosolymam, et Filius hominis tradetur principibus sacerdotum, et Scribis, et senioribus, et damnabunt eum morte, et tradent eum gentibus:
“Tvvyato,” Nw bunua minto “Ngonu Jerusalem bv vngdungdunv hoka Nyia Kuunyilo nga nyibu butvnv vdwgvlo okv Pvbv tamsarnv vdwgvlo laklwk reku. Bunu ninyia simu dukubv miyakaya reku okv vbvritola ninyia Jentail haalung gvlo laklwk reku,
34 et illudent ei, et conspuent eum, et flagellabunt eum, et interficient eum: et tertia die resurget.
Ho bunu ninyia nyarjikau reku, tachor chorbiakre, svnyakpare, okv ninyia mvkire; vbvritola nw alu loum nvnga turkur reku.”
35 Et accedunt ad eum Iacobus, et Ioannes filii Zebedæi, dicentes: Magister, volumus ut quodcumque petierimus, facias nobis.
Vbvrikunamv Jebedi gv kuunyilo, Jems la Jon, Jisu gvlo aato. Bunu minto, “Tamsarnv, ngonugv mvngnam akonv ngonugv lvgabv rijilabv vla mvngdunv.”
36 At ille dixit eis: Quid vultis ut faciam vobis?
Jisu bunua tvvkato, “Hv ogugola?”
37 Et dixerunt: Da nobis ut unus ad dexteram tuam, et alius ad sinistram tuam sedeamus in gloria tua.
Bunu mirwkto, “Vdwlo no noogv yunglit rungnv Karv lo doori kudw, ngonu mvngdu no ngonua noogv lakchilo akonyi okv lakbiklo akonyi, noogv dookulo lvkobv doogv labv vla mvngdunv.”
38 Iesus autem ait eis: Nescitis quid petatis: potestis bibere calicem, quem ego bibo: aut baptismo, quo ego baptizor, baptizari?
Jisu bunua minto, “Nonuno chima nonu ogu gonyi koodudw, Ngoogv hinching koobu lo tvngjinam sum um nonu tvnglare? Ngoogv Baptisma naajinam um nonuno naalare?”
39 At illi dixerunt ei: Possumus. Iesus autem ait eis: Calicem quidem, quem ego bibo, bibetis; et baptismo, quo ego baptizor, baptizabimini:
Bunu mirwkto, “Ngonu rilare.” Jisu bunua minto, “Rinam gvbv nonu ngoogv tvngjikunam hinching koobulo tvnglare okv ngoogv baptisma naajinam apiabv naamwng gvlare.
40 sedere autem ad dexteram meam, vel ad sinistram, non est meum dare vobis, sed quibus paratum est.
Vbvritola ngoogv lakchilo okv lakbiklo yvv dooridw um dardubv ngoogvlo kaama. So dooku sam Pwknvyarnv yvvgv lvgabv mvpvjila vvpvnv nw jire.”
41 Et audientes decem cœperunt indignari de Iacobo, et Ioanne.
Vdwlo lvbwlaksu vring ngv um tvvpa tokudw, bunu Jems nyila okv Jonnyi haachi toku.
42 Iesus autem vocans eos, ait illis: Scitis quia hi, qui videntur principari gentibus, dominantur eis: et principes eorum potestatem habent ipsorum.
Vkvlvgabv Jisu bunu mvnwngnga lvkobv ninyigvlo goklwkto okv minto, “Nonu chindu yvvnyiv Jiusmanv nyi vdwgv dvbv bv ridunv bunu vdwv bunuam rigvdu, okv rigvnv vdwv achialvbv tojupkunamv doodu.
43 Non ita est autem in vobis, sed quicumque voluerit fieri maior, erit vester minister:
Si, ogubvrijeka, nonugv pingkolo rima svngv. Nonuno gvlo akonv kai yanvpv mvngdulo, nw mvnwng gv pakbubv rirunglaka;
44 et quicumque voluerit in vobis primus esse, erit omnium servus.
Okv nonuno gvlo akonv vngcho nvpv mvngdudw, nw mvnwng gv nyirabv rirunglaka.
45 Nam et Filius hominis non venit ut ministraretur ei, sed ut ministraret, et daret animam suam redemptionem pro multis.
Nyia kuunyilo jesing ngv rijikodubv aama; Nw rijitebv aato okv ninyigv singtung nga mvngnga yala achialv nyi go ringlin dukubv.”
46 Et veniunt Iericho: et proficiscente eo de Iericho, et discipulis eius, et plurima multitudine, filius Timæ Bartimæus cæcus, sedebat iuxta viam mendicans.
Bunu Jeriko lo aalwkto, okv Jisu ninyigv lvbwlaksu vdwala okv nyitwng nga lvkobv vnggvla vngrilo, Timias gv kuunyilo Bartimas vnam nyikching tola giago nvgu lamtv adar lo dooto.
47 Qui cum audisset quia Iesus Nazarenus est, cœpit clamare, et dicere: Iesu fili David, miserere mei.
Vdwlo nw Najaret lokv Jisu kunyi vla tvvpapvdw, nw gokrapto, “Dabid gv kuunyilo, Jisu, ngam aya mvngpa labv!”
48 Et comminabantur ei multi ut taceret. At ille multo magis clamabat: Fili David miserere mei.
Achialvnv nyi v ninyia yamto, okv ninyia bunu choibvkv vla minto. Vbvritola nw gamtvyayabv gokto, “Dabid gv kuunyilo, nga aya labvka!”
49 Et stans Iesus præcepit illum vocari. Et vocant cæcum dicentes ei: Animæquior esto: surge, vocat te.
Jisu daktungto okv minto, “Ninyia goklwkto.” Vkvlvgabv bunu nyikchingnv nyi um goklwk jitoku. “Mvngpu laka!” Bunu minto. “Gudunglak nam Jisu gokdu.”
50 Qui proiecto vestimento suo exiliens, venit ad eum.
Vkvlvgabv nw atubogv vji laklwk ka ora toku, pogin pokrapto, okv Jisu gvlo aatoku.
51 Et respondens Iesus dixit illi: Quid tibi vis faciam? Cæcus autem dixit ei: Rabboni, ut videam.
“No ngam ogugo rijikoso mvngdu?” Jisu nyi um tvuto. “Tamsarnv,” Nyikchingnv nyi v mirwksito, “Ngo lvkodv kaapa nwngdo.”
52 Iesus autem ait illi: Vade, fides tua te salvum fecit. Et confestim vidit, et sequebatur eum in via.
“Vngnyika,” Jisu ninyia minto, “Noogv mvngjwng ngv nam alvdvbv mvpvku.” Vjakgobv nw kaapatoku okv lamtv ho Jisunyi vngming gvtoku.
