Lamentationes 5

1 Recordare Domine quid acciderit nobis: intuere, et respice opprobrium nostrum.

ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند.

2 Hæreditas nostra versa est ad alienos: domus nostræ ad extraneos.

3 Pupilli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi viduæ.

ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند.

4 Aquam nostram pecunia bibimus: ligna nostra pretio comparavimus.

آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.

5 Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.

در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم.

6 Ægypto dedimus manum, et Assyriis ut saturaremur pane.

خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم.

7 Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.

پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم.

8 Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.

بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد.

9 In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.

برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم.

10 Pellis nostra, quasi clibanus exusta est a facie tempestatum famis.

از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است.

11 Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Iuda.

زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند.

12 Principes manu suspensi sunt: facies senum non erubuerunt.

رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند.

13 Adolescentibus impudice abusi sunt: et pueri in ligno corruerunt.

جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند.

14 Senes defecerunt de portis: iuvenes de choro psallentium.

پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند.

15 Defecit gaudium cordis nostri: versus est in luctum chorus noster.

شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است.

16 Cecidit corona capitis nostri: væ nobis, quia peccavimus.

وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم.

17 Propterea mœstum factum est cor nostrum, ideo contenebrati sunt oculi nostri.

دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند،

18 Propter montem Sion quia disperiit, vulpes ambulaverunt in eo.

زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است.

19 Tu autem Domine in æternum permanebis, solium tuum in generationem et generationem.

ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است.

20 Quare in perpetuum oblivisceris nostri? derelinques nos in longitudine dierum?

مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

21 Converte nos Domine ad te, et convertemur: innova dies nostros, sicut a principio.

ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.

22 Sed proiiciens repulisti nos, iratus es contra nos vehementer.