Lamentationes 5
1 Recordare Domine quid acciderit nobis: intuere, et respice opprobrium nostrum.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Hæreditas nostra versa est ad alienos: domus nostræ ad extraneos.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Pupilli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi viduæ.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Aquam nostram pecunia bibimus: ligna nostra pretio comparavimus.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 Ægypto dedimus manum, et Assyriis ut saturaremur pane.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Pellis nostra, quasi clibanus exusta est a facie tempestatum famis.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Iuda.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 Principes manu suspensi sunt: facies senum non erubuerunt.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 Adolescentibus impudice abusi sunt: et pueri in ligno corruerunt.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 Senes defecerunt de portis: iuvenes de choro psallentium.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 Defecit gaudium cordis nostri: versus est in luctum chorus noster.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 Cecidit corona capitis nostri: væ nobis, quia peccavimus.
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Propterea mœstum factum est cor nostrum, ideo contenebrati sunt oculi nostri.
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 Propter montem Sion quia disperiit, vulpes ambulaverunt in eo.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 Tu autem Domine in æternum permanebis, solium tuum in generationem et generationem.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Quare in perpetuum oblivisceris nostri? derelinques nos in longitudine dierum?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Converte nos Domine ad te, et convertemur: innova dies nostros, sicut a principio.
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 Sed proiiciens repulisti nos, iratus es contra nos vehementer.
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
