< Iohannem 10 >
1 Amen, amen dico vobis: qui non intrat per ostium in ovile ovium, sed ascendit aliunde: ille fur est, et latro.
അഹം യുഷ്മാനതിയഥാർഥം വദാമി, യോ ജനോ ദ്വാരേണ ന പ്രവിശ്യ കേനാപ്യന്യേന മേഷഗൃഹം പ്രവിശതി സ ഏവ സ്തേനോ ദസ്യുശ്ച|
2 Qui autem intrat per ostium, pastor est ovium.
യോ ദ്വാരേണ പ്രവിശതി സ ഏവ മേഷപാലകഃ|
3 Huic ostiarius aperit, et oves vocem eius audiunt, et proprias ovas vocat nominatim, et educit eas.
ദൗവാരികസ്തസ്മൈ ദ്വാരം മോചയതി മേഷഗണശ്ച തസ്യ വാക്യം ശൃണോതി സ നിജാൻ മേഷാൻ സ്വസ്വനാമ്നാഹൂയ ബഹിഃ കൃത്വാ നയതി|
4 Et cum proprias oves emiserit, ante eas vadit: et oves illum sequuntur, quia sciunt vocem eius.
തഥാ നിജാൻ മേഷാൻ ബഹിഃ കൃത്വാ സ്വയം തേഷാമ് അഗ്രേ ഗച്ഛതി, തതോ മേഷാസ്തസ്യ ശബ്ദം ബുധ്യന്തേ, തസ്മാത് തസ്യ പശ്ചാദ് വ്രജന്തി|
5 Alienum autem non sequuntur, sed fugiunt ab eo: quia non noverunt vocem alienorum.
കിന്തു പരസ്യ ശബ്ദം ന ബുധ്യന്തേ തസ്മാത് തസ്യ പശ്ചാദ് വ്രജിഷ്യന്തി വരം തസ്യ സമീപാത് പലായിഷ്യന്തേ|
6 Hoc proverbium dixit eis Iesus. Illi autem non cognoverunt quid loqueretur eis.
യീശുസ്തേഭ്യ ഇമാം ദൃഷ്ടാന്തകഥാമ് അകഥയത് കിന്തു തേന കഥിതകഥായാസ്താത്പര്യ്യം തേ നാബുധ്യന്ത|
7 Dixit ergo eis iterum Iesus: Amen, amen dico vobis, quia ego sum ostium ovium.
അതോ യീശുഃ പുനരകഥയത്, യുഷ്മാനാഹം യഥാർഥതരം വ്യാഹരാമി, മേഷഗൃഹസ്യ ദ്വാരമ് അഹമേവ|
8 Omnes quotquot venerunt, fures sunt, et latrones, et non audierunt eos oves.
മയാ ന പ്രവിശ്യ യ ആഗച്ഛൻ തേ സ്തേനാ ദസ്യവശ്ച കിന്തു മേഷാസ്തേഷാം കഥാ നാശൃണ്വൻ|
9 Ego sum ostium. Per me si quis introierit, salvabitur: et ingredietur, et egredietur, et pascua inveniet.
അഹമേവ ദ്വാരസ്വരൂപഃ, മയാ യഃ കശ്ചിത പ്രവിശതി സ രക്ഷാം പ്രാപ്സ്യതി തഥാ ബഹിരന്തശ്ച ഗമനാഗമനേ കൃത്വാ ചരണസ്ഥാനം പ്രാപ്സ്യതി|
10 Fur non venit nisi ut furetur, et mactet, et perdat. Ego veni ut vitam habeant, et abundantius habeant.
യോ ജനസ്തേനഃ സ കേവലം സ്തൈന്യബധവിനാശാൻ കർത്തുമേവ സമായാതി കിന്ത്വഹമ് ആയു ർദാതുമ് അർഥാത് ബാഹൂല്യേന തദേവ ദാതുമ് ആഗച്ഛമ്|
11 Ego sum pastor bonus. Bonus pastor animam suam dat pro ovibus suis.
അഹമേവ സത്യമേഷപാലകോ യസ്തു സത്യോ മേഷപാലകഃ സ മേഷാർഥം പ്രാണത്യാഗം കരോതി;
12 Mercenarius autem, et qui non est pastor, cuius non sunt oves propriæ, videt lupum venientem, et dimittit oves, et fugit: et lupus rapit, et dispergit oves:
കിന്തു യോ ജനോ മേഷപാലകോ ന, അർഥാദ് യസ്യ മേഷാ നിജാ ന ഭവന്തി, യ ഏതാദൃശോ വൈതനികഃ സ വൃകമ് ആഗച്ഛന്തം ദൃഷ്ട്വാ മേജവ്രജം വിഹായ പലായതേ, തസ്മാദ് വൃകസ്തം വ്രജം ധൃത്വാ വികിരതി|
13 mercenarius autem fugit, quia mercenarius est, et non pertinet ad eum de ovibus.
വൈതനികഃ പലായതേ യതഃ സ വേതനാർഥീ മേഷാർഥം ന ചിന്തയതി|
14 Ego sum pastor bonus: et cognosco meas, et cognoscunt me meæ.
അഹമേവ സത്യോ മേഷപാലകഃ, പിതാ മാം യഥാ ജാനാതി, അഹഞ്ച യഥാ പിതരം ജാനാമി,
15 Sicut novit me Pater, et ego agnosco Patrem: et animam meam pono pro ovibus meis.
തഥാ നിജാൻ മേഷാനപി ജാനാമി, മേഷാശ്ച മാം ജാനാന്തി, അഹഞ്ച മേഷാർഥം പ്രാണത്യാഗം കരോമി|
16 Et alias oves habeo, quæ non sunt ex hoc ovili: et illas oportet me adducere, et vocem meam audient, et fiet unum ovile, et unus pastor.
അപരഞ്ച ഏതദ് ഗൃഹീയ മേഷേഭ്യോ ഭിന്നാ അപി മേഷാ മമ സന്തി തേ സകലാ ആനയിതവ്യാഃ; തേ മമ ശബ്ദം ശ്രോഷ്യന്തി തത ഏകോ വ്രജ ഏകോ രക്ഷകോ ഭവിഷ്യതി|
17 Propterea me diligit Pater: quia ego pono animam meam, ut iterum sumam eam.
പ്രാണാനഹം ത്യക്ത്വാ പുനഃ പ്രാണാൻ ഗ്രഹീഷ്യാമി, തസ്മാത് പിതാ മയി സ്നേഹം കരോതി|
18 Nemo tollit eam a me: sed ego pono eam a meipso, et potestatem habeo ponendi eam: et potestatem habeo iterum sumendi eam: Hoc mandatum accepi a Patre meo.
കശ്ചിജ്ജനോ മമ പ്രാണാൻ ഹന്തും ന ശക്നോതി കിന്തു സ്വയം താൻ സമർപയാമി താൻ സമർപയിതും പുനർഗ്രഹീതുഞ്ച മമ ശക്തിരാസ്തേ ഭാരമിമം സ്വപിതുഃ സകാശാത് പ്രാപ്തോഹമ്|
19 Dissensio iterum facta est inter Iudæos propter sermones hos.
അസ്മാദുപദേശാത് പുനശ്ച യിഹൂദീയാനാം മധ്യേ ഭിന്നവാക്യതാ ജാതാ|
20 Dicebant autem multi ex ipsis: Dæmonium habet, et insanit: quid eum auditis?
തതോ ബഹവോ വ്യാഹരൻ ഏഷ ഭൂതഗ്രസ്ത ഉന്മത്തശ്ച, കുത ഏതസ്യ കഥാം ശൃണുഥ?
21 Alii dicebant: Hæc verba non sunt dæmonium habentis: numquid dæmonium potest cæcorum oculos aperire?
കേചിദ് അവദൻ ഏതസ്യ കഥാ ഭൂതഗ്രസ്തസ്യ കഥാവന്ന ഭവന്തി, ഭൂതഃ കിമ് അന്ധായ ചക്ഷുഷീ ദാതും ശക്നോതി?
22 Facta sunt autem Encænia in Ierosolymis: et hiems erat.
ശീതകാലേ യിരൂശാലമി മന്ദിരോത്സർഗപർവ്വണ്യുപസ്ഥിതേ
23 Et ambulabat Iesus in templo, in porticu Salomonis.
യീശുഃ സുലേമാനോ നിഃസാരേണ ഗമനാഗമനേ കരോതി,
24 Circumdederunt ergo eum Iudæi, et dicebant ei: Quousque animam nostram tollis? si tu es Christus, dic nobis palam.
ഏതസ്മിൻ സമയേ യിഹൂദീയാസ്തം വേഷ്ടയിത്വാ വ്യാഹരൻ കതി കാലാൻ അസ്മാകം വിചികിത്സാം സ്ഥാപയിഷ്യാമി? യദ്യഭിഷിക്തോ ഭവതി തർഹി തത് സ്പഷ്ടം വദ|
25 Respondit eis Iesus: Loquor vobis, et non creditis. opera, quæ ego facio in nomine Patris mei, hæc testimonium perhibent de me:
തദാ യീശുഃ പ്രത്യവദദ് അഹമ് അചകഥം കിന്തു യൂയം ന പ്രതീഥ, നിജപിതു ർനാമ്നാ യാം യാം ക്രിയാം കരോമി സാ ക്രിയൈവ മമ സാക്ഷിസ്വരൂപാ|
26 sed vos non creditis, quia non estis ex ovibus meis.
കിന്ത്വഹം പൂർവ്വമകഥയം യൂയം മമ മേഷാ ന ഭവഥ, കാരണാദസ്മാൻ ന വിശ്വസിഥ|
27 Oves meæ vocem meam audiunt: et ego cognosco eas, et sequuntur me:
മമ മേഷാ മമ ശബ്ദം ശൃണ്വന്തി താനഹം ജാനാമി തേ ച മമ പശ്ചാദ് ഗച്ഛന്തി|
28 et ego vitam æternam do eis: et non peribunt in æternum, et non rapiet eas quisquam de manu mea. (aiōn , aiōnios )
അഹം തേഭ്യോഽനന്തായു ർദദാമി, തേ കദാപി ന നംക്ഷ്യന്തി കോപി മമ കരാത് താൻ ഹർത്തും ന ശക്ഷ്യതി| (aiōn , aiōnios )
29 Pater meus quod dedit mihi, maius omnibus est: et nemo potest rapere de manu Patris mei.
യോ മമ പിതാ താൻ മഹ്യം ദത്തവാൻ സ സർവ്വസ്മാത് മഹാൻ, കോപി മമ പിതുഃ കരാത് താൻ ഹർത്തും ന ശക്ഷ്യതി|
30 Ego, et Pater unum sumus.
അഹം പിതാ ച ദ്വയോരേകത്വമ്|
31 Sustulerunt ergo lapides Iudæi, ut lapidarent eum.
തതോ യിഹൂദീയാഃ പുനരപി തം ഹന്തും പാഷാണാൻ ഉദതോലയൻ|
32 Respondit eis Iesus: Multa bona opera ostendi vobis ex Patre meo, propter quod eorum opus me lapidatis?
യീശുഃ കഥിതവാൻ പിതുഃ സകാശാദ് ബഹൂന്യുത്തമകർമ്മാണി യുഷ്മാകം പ്രാകാശയം തേഷാം കസ്യ കർമ്മണഃ കാരണാൻ മാം പാഷാണൈരാഹന്തുമ് ഉദ്യതാഃ സ്ഥ?
33 Responderunt ei Iudæi: De bono opere non lapidamus te, sed de blasphemia: et quia tu homo cum sis, facis teipsum Deum.
യിഹൂദീയാഃ പ്രത്യവദൻ പ്രശസ്തകർമ്മഹേതോ ർന കിന്തു ത്വം മാനുഷഃ സ്വമീശ്വരമ് ഉക്ത്വേശ്വരം നിന്ദസി കാരണാദസ്മാത് ത്വാം പാഷാണൈർഹന്മഃ|
34 Respondit eis Iesus: Nonne scriptum est in lege vestra: quia Ego dixi, dii estis?
തദാ യീശുഃ പ്രത്യുക്തവാൻ മയാ കഥിതം യൂയമ് ഈശ്വരാ ഏതദ്വചനം യുഷ്മാകം ശാസ്ത്രേ ലിഖിതം നാസ്തി കിം?
35 Si illos dixit deos, ad quos sermo Dei factus est, et non potest solvi scriptura:
തസ്മാദ് യേഷാമ് ഉദ്ദേശേ ഈശ്വരസ്യ കഥാ കഥിതാ തേ യദീശ്വരഗണാ ഉച്യന്തേ ധർമ്മഗ്രന്ഥസ്യാപ്യന്യഥാ ഭവിതും ന ശക്യം,
36 quem Pater sanctificavit, et misit in mundum, vos dicitis: Quia blasphemas: quia dixi, Filius Dei sum?
തർഹ്യാഹമ് ഈശ്വരസ്യ പുത്ര ഇതി വാക്യസ്യ കഥനാത് യൂയം പിത്രാഭിഷിക്തം ജഗതി പ്രേരിതഞ്ച പുമാംസം കഥമ് ഈശ്വരനിന്ദകം വാദയ?
37 Si non facio opera Patris mei, nolite credere mihi.
യദ്യഹം പിതുഃ കർമ്മ ന കരോമി തർഹി മാം ന പ്രതീത;
38 Si autem facio: et si mihi non vultis credere, operibus credite, ut cognoscatis, et credatis quia Pater in me est, et ego in Patre.
കിന്തു യദി കരോമി തർഹി മയി യുഷ്മാഭിഃ പ്രത്യയേ ന കൃതേഽപി കാര്യ്യേ പ്രത്യയഃ ക്രിയതാം, തതോ മയി പിതാസ്തീതി പിതര്യ്യഹമ് അസ്മീതി ച ക്ഷാത്വാ വിശ്വസിഷ്യഥ|
39 Quærebant ergo eum apprehendere: et exivit de manibus eorum.
തദാ തേ പുനരപി തം ധർത്തുമ് അചേഷ്ടന്ത കിന്തു സ തേഷാം കരേഭ്യോ നിസ്തീര്യ്യ
40 Et abiit iterum trans Iordanem in eum locum, ubi erat Ioannes baptizans primum: et mansit illic:
പുന ര്യർദ്ദൻ അദ്യാസ്തടേ യത്ര പുർവ്വം യോഹൻ അമജ്ജയത് തത്രാഗത്യ ന്യവസത്|
41 et multi venerunt ad eum, et dicebant: Quia Ioannes quidem signum fecit nullum.
തതോ ബഹവോ ലോകാസ്തത്സമീപമ് ആഗത്യ വ്യാഹരൻ യോഹൻ കിമപ്യാശ്ചര്യ്യം കർമ്മ നാകരോത് കിന്ത്വസ്മിൻ മനുഷ്യേ യാ യഃ കഥാ അകഥയത് താഃ സർവ്വാഃ സത്യാഃ;
42 Omnia autem quæcumque dixit Ioannes de hoc, vera erant. Et multi crediderunt in eum.
തത്ര ച ബഹവോ ലോകാസ്തസ്മിൻ വ്യശ്വസൻ|