Job 8
1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
Ɛnna Suhini Bildad buaa sɛ:
2 Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
“Wobɛkɔ so aka saa nsɛm yi akɔsi da bɛn? Wo nsɛm yɛ mframa huhuo.
3 Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
Onyankopɔn kyea atɛntenenee anaa? Otumfoɔ kyea deɛ ɛtene anaa?
4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
Ɛberɛ a wo mma yɛɛ bɔne tiaa noɔ no, ɔgyaa wɔn maa wɔn bɔne so akatua.
5 Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
Nanso sɛ wode wʼani bɛto Onyankopɔn so na woabɔ Otumfoɔ no mpaeɛ,
6 Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiæ tuæ:
sɛ woyɛ kronn, na wotene a, wo enti, ɔbɛma ne ho so seesei na wama wo asi wo dada mu.
7 In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
Wo ahyɛaseɛ bɛyɛ nkakra nkakra na daakye woanya ama abu so.
8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
“Bisa awoɔ ntoatoasoɔ a atwam no, na hwehwɛ deɛ wɔn agyanom hunuiɛ.
9 (Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
Na wɔwoo yɛn nkyɛreeɛ na yɛnnim hwee. Yɛn nna wɔ asase yi so te sɛ sunsumma.
10 Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
Nanso adikanfoɔ no bɛkyerɛkyerɛ wo. Wɔbɛfiri wɔn nteaseɛ mu akyerɛ wo nyansa.
11 Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
Paparɔs bɛtumi anyini akɔ soro wɔ baabi a ɛnyɛ ɔwora? Demmire bɛtumi afifiri baabi a nsuo nni anaa?
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
Ɛberɛ a ɛrenyini a wɔntwaeɛ no, ɛdwane ntɛm so sene ɛserɛ.
13 Sic viæ omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit:
Saa na wɔn a wɔn werɛ firi Onyankopɔn no awieeɛ teɛ; saa na wɔn a wɔnni nyamesu no anidasoɔ nkɔsi hwee.
14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
Biribiara a nʼani da so no nni ahoɔden; deɛ ɔde ne ho to soɔ yɛ ananse ntontan.
15 Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
Ɔtwere ne ntontan, nanso ɛtete; ɔsɔ mu denden nanso ɛnyɛ yie.
16 Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
Ɔte sɛ afifideɛ a wɔgugu so nsuo yie a ɛsi owia mu. Ɛtrɛtrɛ ne mman mu wɔ turo no so;
17 Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
Ne nhini nyini fa abotan ho, na ɛhwehwɛ ɛkwan kɔ aboɔ mu.
18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
Nanso sɛ wɔtu firi ne siberɛ a, saa beaeɛ no nnim no bio na ɛka sɛ, ‘Menhunuu wo da.’
19 Hæc est enim lætitia viæ eius, ut rursum de terra alii germinentur.
Ampa ara ne nkwa twam, na afifideɛ foforɔ nyini asase no so.
20 Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
“Ampa ara Onyankopɔn mpo onipa a ne ho nni asɛm na ɔnhyɛ amumuyɛfoɔ nsa mu dene.
21 Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
Ɔbɛma woasere bio, na wode ahosɛpɛ ateateam.
22 Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.
Wɔde aniwuo bɛfira wɔn a wɔtan woɔ, na amumuyɛfoɔ ntomadan bɛsɛe.”
