Job 8
1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
Şuahlı Bildad belə cavab verdi:
2 Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
«Bunları nə vaxta qədər deyəcəksən? Sözlərin sərt küləyə bənzər.
3 Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
Allah ədaləti azdırarmı? Külli-İxtiyar salehi əyri edərmi?
4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
Bəlkə oğulların Ona qarşı günah edib, O da üsyankarlıqlarının cəzasını verib.
5 Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
Əgər cəhd göstərib Allahı axtarsaydın, Külli-İxtiyara yalvarsaydın,
6 Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiæ tuæ:
Əgər təmiz, doğru olsaydın, O sənin üçün, həqiqətən, qalxardı, Sənə layiqincə bir məskən verərdi.
7 In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
Başlanğıcın kiçik olsa da, Sonun böyük olacaq.
8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
Gəl indi əvvəlki nəsillərdən soruş, Ata-babaların sınağından keçənlərə yaxşı nəzər sal.
9 (Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
Dünənki övladlarıq, heç nə bilmirik. Bu dünyada ömrümüz sadəcə bir kölgədir.
10 Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
Onlar izah edib sənə öyrətməzlərmi? Köksündəki sözləri dilə gətirməzlərmi?
11 Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
Bataqlıq olmayan yerdə qarğı bitərmi? Su olmayan yerdə qamış çıxarmı?
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
Hələ yaşıl ikən qırılmadan, Hər otdan əvvəl onlar quruyar.
13 Sic viæ omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit:
Allahı unudan hər kəs axırda belə qalar, Allahsız insanın ümidi beləcə yox olar.
14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
Onun etibar etdiyi şeylər qırılar, Bel bağladığı sanki hörümçək toru olar.
15 Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
Evinə söykənərkən evi uçar, Evindən tutarkən dağılar.
16 Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
Sanki bu allahsızlar günəşə baxar, yaşıllaşar, Pöhrələri bağçanın hər tərəfinə yayılar.
17 Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
Rişələri daş qalağına dolaşar, Çınqılların arasında yer axtarar.
18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
Amma yerindən qoparılarkən Yer inkar edərək deyər: “Səni görməmişəm”.
19 Hæc est enim lætitia viæ eius, ut rursum de terra alii germinentur.
Bax belə sevincinə son qoyular, Onun yerində başqa bitkilər bitər.
20 Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
Allah kamil insanı Özündən kənar etməz, Pislik edənlərinsə əlindən tutmaz.
21 Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
O sənin ağzını yenə gülüşlə, Dodaqlarını sevinc nidaları ilə doldurar.
22 Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.
Düşmənlərini rüsvayçılıq bürüyəcək, Pislərin çadırı məhv ediləcək».
