Job 5
1 Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere.
“Wobɛfrɛ a frɛ, na hena na obegye wo so? Akronkronfo no mu hena nkyɛn na wobɛkɔ?
2 Vere stultum interficit iracundia, et parvulum occidit invidia.
Ahisɛm kum ɔkwasea, na anibere kum atetekwaa.
3 Ego vidi stultum firma radice, et maledixi pulchritudini eius statim.
Mʼankasa mahu ɔkwasea a ɔrefefɛw, nanso mpofirim, wɔdomee ne fi.
4 Longe fient filii eius a salute, et conterentur in porta, et non erit qui eruat.
Ne mma ne bammɔ ntam kwan ware, wɔdwerɛw wɔn wɔ asennii a wonni ɔkamafo.
5 Cuius messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius.
Nea ɔkɔm de no no di ne nnɔbae, na ɔfa fi nsɔe mu mpo, na nea osukɔm de no no pere di nʼahode akyi.
6 Nihil in terra sine causa fit, et de humo non oritur dolor.
Ahokyere mpue mmfi dɔte mu na ɔhaw nso mfifi mmfi fam.
7 Homo nascitur ad laborem, et avis ad volatum.
Nanso wɔwo nnipa to ɔhaw mu mpɛn dodow a gyaframa turuw kɔ soro no.
8 Quam ob rem ego deprecabor Dominum, et ad Deum ponam eloquium meum:
“Nanso sɛ ɛyɛ me a, anka meguan atoa Onyankopɔn; na mede mʼasɛm ato nʼanim.
9 Qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero:
Ɔyɛ anwonwade a wontumi nhwehwɛ mu, ne nsɛnkyerɛnne a wontumi nkan ne dodow.
10 Qui dat pluviam super faciem terræ, et irrigat aquis universa:
Ɔtɔ osu gu asase so; na ɔde kɔ wuram.
11 Qui ponit humiles in sublime, et mœrentes erigit sospitate:
Ɔde ahobrɛasefo si nea ɛkorɔn, na ɔma wɔn a wodi awerɛhow nya asomdwoe.
12 Qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum quod cœperant:
Ɔsɛe aniferefo nhyehyɛe, ma wɔn nsa si fam.
13 Qui apprehendit sapientes in astutia eorum, et consilium pravorum dissipat:
Ɔkyere anyansafo wɔ wɔn anifere mu, na ɔbɔ anitewfo nhyehyɛe gu.
14 Per diem incurrent tenebras, et quasi in nocte sic palpabunt in meridie.
Sum duru wɔn awia ketee; na wɔkeka wɔ owigyinae mu te sɛ anadwo.
15 Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum, et de manu violenti pauperem.
Ogye ahiafo fi afoa a ɛhyɛ wɔn anom; ogye wɔn fi ahoɔdenfo nkyehama mu.
16 Et erit egeno spes, iniquitas autem contrahet os suum.
Enti ahiafo wɔ anidaso, na ntɛnkyew ka nʼano to mu.
17 Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes:
“Nhyira ne onipa a Onyankopɔn teɛ no, enti mmu Otumfo nteɛteɛ no animtiaa.
18 Quia ipse vulnerat, et medetur: percutit, et manus eius sanabunt.
Efisɛ ɔno na opira na ɔno ara akyekyere; opira nanso ne nsa sa yare.
19 In sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tangent te malum.
Obegye wo afi ɔhaw ahorow asia mu; ason so no, bɔne biara renka wo.
20 In fame eruet te de morte, et in bello de manu gladii.
Ɔkɔm ba a, obegye wo afi owu mu, na ɔko mu nso, obegye wo afi afoa ano.
21 A flagello linguæ absconderis, et non timebis calamitatem cum venerit.
Wɔbɛbɔ wo ho ban afi ntwirii ho na sɛ ɔsɛe ba a ɛnsɛ sɛ wusuro.
22 In vastitate, et fame ridebis, et bestias terræ non formidabis.
Wobɛserew ɔsɛe ne ɔkɔm; na ɛnsɛ sɛ wusuro asase so mmoa.
23 Sed cum lapidibus regionum pactum tuum, et bestiæ terræ pacificæ erunt tibi.
Wo ne afuw so abo bɛyɛ apam, na emu nkekaboa nso ne wo bɛtena asomdwoe mu.
24 Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum, et visitans speciem tuam, non peccabis.
Wubehu sɛ wo ntamadan wɔ bammɔ; na sɛ wosese wʼahode a wubehu sɛ hwee nyeraa ɛ.
25 Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terræ.
Wubehu sɛ wo mma bɛyɛ bebree; na wʼase bɛfɛe sɛ asase so sare.
26 Ingredieris in abundantia sepulchrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo.
Wode ahoɔden bɛkɔ ɔda mu, te sɛ afiafi a wɔaboa ano wɔ otwabere mu.
27 Ecce, hoc, ut investigavimus, ita est: quod auditum, mente pertracta.
“Yɛahwehwɛ eyi mu, na ɛyɛ nokware ɛno nti tie na fa toto wʼabrabɔ ho.”
