< Job 36 >

1 Addens quoque Eliu, hæc locutus est:
Приложив же еще Елиус, рече:
2 Sustine me paululum, et indicabo tibi: adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.
пожди ми мало еще, да тя научу: еще бо у мене есть слово.
3 Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo iustum.
Приим хитрость мою отдалеча, делы же моими праведная реку воистинну:
4 Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi.
и не неправедны глаголы без правды уразумееши.
5 Deus potentes non abiicit, cum et ipse sit potens.
Виждь же, яко Господь не отринет незлобиваго:
6 Sed non salvat impios, et iudicium pauperibus tribuit.
силен крепостию сердца нечестивых не оживит и суд нищым даст,
7 Non auferet a iusto oculos suos, et reges in solio collocat in perpetuum, et illi eriguntur.
не отимет от правдиваго очес Своих, и со цари на престоле посадит их на победу, и вознесутся.
8 Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis.
Связаннии в ручных узах яти будут ужами нищеты,
9 Indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt.
и возвестит им дела их и прегрешение их, яко укрепятся:
10 Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat: et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.
но правдиваго услышит, и рече, яко обратятся от неправды.
11 Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria:
Аще услышат и поработают, скончают дни своя во благих и лета своя в благолепоте:
12 Si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia.
нечестивых же не спасет, зане не хотеша познати Господа и занеже учими не послушливи беша.
13 Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint.
И лицемери сердцем возмутят ярость: не возопиют, яко связа их:
14 Morietur in tempestate anima eorum, et vita eorum inter effeminatos.
да умрет убо в юности душа их, житие же их уязвляемо Ангелы,
15 Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem eius.
занеже оскорбиша недужна и немощна, суд же кротких изложит.
16 Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se: requies autem mensæ tuæ erit plena pinguedine.
Еще же исторгну тя от уст вражиих: бездна, пролитие под нею, и сниде трапеза твоя исполнена тука.
17 Causa tua quasi impii iudicata est, causam iudiciumque recipies.
Не оскудеет же от праведных суд:
18 Non te ergo superet ira, ut aliquem opprimas: nec multitudo donorum inclinet te.
ярость же на нечестивыя будет, нечестия ради даров их, ихже приимаху на неправде.
19 Depone magnitudinem tuam absque tribulatione, et omnes robustos fortitudine.
Да не уклонит тя волею ум от мольбы в беде сущих немощных и всех содержащих крепость.
20 Ne protrahas noctem, ut ascendant populi pro eis.
Не привлецы нощи, еже взыти людем вместо их:
21 Cave ne declines ad iniquitatem: hanc enim cœpisti sequi post miseriam.
но сохранися, да не содееши зла: сих бо ради изят еси от нищеты.
22 Ecce, Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus.
Се, Крепкий удержит крепостию Своею: кто бо есть, якоже Той, силен?
23 Quis poterit scrutari vias eius? aut quis potest ei dicere: Operatus es iniquitatem?
И кто есть испытуяй дел Его? Или кто рекий: содея неправду?
24 Memento quod ignores opus eius, de quo cecinerunt viri.
Помяни, яко велия дела Его суть, имиже владеша мужие.
25 Omnes homines vident eum, unusquisque intuetur procul.
Всяк человек видит в себе, елицы уязвляеми суть человецы.
26 Ecce, Deus magnus vincens scientiam nostram: numerus annorum eius inæstimabilis.
Се, Крепкий великий, и не увемы: число лет Его безконечное:
27 Qui aufert stillas pluviæ, et effundit imbres ad instar gurgitum.
изочтенны же ему суть капли дождевныя, и излиются дождем во облак:
28 Qui de nubibus fluunt, quæ prætexunt cuncta desuper.
потекут обетшания, осениша же облацы над премногими людьми: время постави скоту, ведят же ложа чин. О всех сих не дивитлитися ум, и не изменяетлися ти сердце от тела?
29 Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum.
И аще уразумеет простертие облака, равенство скинии Его:
30 Et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet.
се, простирает на ню свет и корения морская покры:
31 Per hæc enim iudicat populos, et dat escas multis mortalibus.
теми бо судит людем, даст пищу могущему.
32 In manibus abscondit lucem, et præcepit ei ut rursus adveniat.
На руку покры свет и заповеда о нем сретающему:
33 Annunciat de ea amico suo, quod possessio eius sit, et ad eam possit ascendere.
возвестит о нем другу своему Господь, стяжание, и о неправде.

< Job 36 >