Job 36
1 Addens quoque Eliu, hæc locutus est:
Do tego przydał Elihu, i rzekł:
2 Sustine me paululum, et indicabo tibi: adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.
Poczekaj mię maluczko, a ukażęć; bo jeszcze mam, cobym za Bogiem mówił.
3 Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo iustum.
Zacznę umiejętność moję z daleka, a Stworzycielowi memu przywłaszczę sprawiedliwość.
4 Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi.
Boć zaprawdę bez kłamstwa będą mowy moje, a mąż doskonały w umiejętności jest przed tobą.
5 Deus potentes non abiicit, cum et ipse sit potens.
Oto Bóg mocny jest, a nie odrzuca nikogo; on jest mocny w sile serca.
6 Sed non salvat impios, et iudicium pauperibus tribuit.
Nie żywi niepobożnego, a u sądu ubogim dopomaga.
7 Non auferet a iusto oculos suos, et reges in solio collocat in perpetuum, et illi eriguntur.
Nie odwraca od sprawiedliwego oczów swoich; ale z królmi na stolicy sadza ich na wieki, i bywają wywyższeni.
8 Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis.
A jeźliby byli okowani w pęta, albo uwikłani powrozami utrapienia:
9 Indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt.
Tedy przez to im oznajmuje sprawy ich, i przestępstwa ich, że się zmocniły;
10 Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat: et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.
I otwiera im ucho, aby przyjęli karanie, a mówi, aby się nawrócili od nieprawości.
11 Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria:
Jeźli będą posłuszni, a będą mu służyć, dokończą dni swoich w dobrem, a lat swych w rozkoszach.
12 Si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia.
Ale jeźli nie usłuchają, od miecza zejdą, a pomrą bez umiejętności.
13 Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint.
Bo ludzie obłudnego serca obalają na się gniew, a nie wołają, kiedy ich wiąże.
14 Morietur in tempestate anima eorum, et vita eorum inter effeminatos.
Umrze w młodości dusza ich, a żywot ich między nierządnikami.
15 Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem eius.
Wyrwie utrapionego z utrapienia jego, a otworzy w uciśnieniu ucho jego.
16 Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se: requies autem mensæ tuæ erit plena pinguedine.
Takby i ciebie wyrwał z miejsca ciasnego na przestronne, gdzie niemasz ucisku, a spokojny stół twój byłby pełen tłustości.
17 Causa tua quasi impii iudicata est, causam iudiciumque recipies.
Aleś ty sąd niepobożnego zasłużył, przetoż prawo i sąd będą cię trzymać.
18 Non te ergo superet ira, ut aliquem opprimas: nec multitudo donorum inclinet te.
Zaisteć gniew Boży jest nad tobą; patrzże, aby cię nie poraził plagą wielką, tak, żeby cię nie wybawił żaden okup.
19 Depone magnitudinem tuam absque tribulatione, et omnes robustos fortitudine.
Izali sobie będzie ważył bogactwa twoje? Zaiste ani złota, ani jakiejkolwiek siły, albo potęgi twojej.
20 Ne protrahas noctem, ut ascendant populi pro eis.
Nie kwapże się tedy ku nocy, w którą zstępują narody na miejsca swoje.
21 Cave ne declines ad iniquitatem: hanc enim cœpisti sequi post miseriam.
Strzeż, abyś się nie oglądał na nieprawość, obierając ją sobie nad utrapienia.
22 Ecce, Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus.
Oto Bóg jest najwyższy w mocy swojej, któż tak nauczyć może jako on?
23 Quis poterit scrutari vias eius? aut quis potest ei dicere: Operatus es iniquitatem?
Któż mu wymierzył drogę jego? albo kto mu rzecze: Uczyniłeś nieprawość?
24 Memento quod ignores opus eius, de quo cecinerunt viri.
Pamiętajże, abyś wysławiał sprawę jego, której się przypatrują ludzie.
25 Omnes homines vident eum, unusquisque intuetur procul.
Wszyscy ludzie widzą ją, a człowiek przypatruje się jej z daleka.
26 Ecce, Deus magnus vincens scientiam nostram: numerus annorum eius inæstimabilis.
Oto Bóg jest wielki, a poznać go nie możemy, ani liczba lat jego dościgniona być może.
27 Qui aufert stillas pluviæ, et effundit imbres ad instar gurgitum.
Bo on wyciąga krople wód, które wylewają z obłoków jego deszcz,
28 Qui de nubibus fluunt, quæ prætexunt cuncta desuper.
Który spuszczają obłoki, a spuszczają na wiele ludzi.
29 Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum.
(Nadto, któż zrozumie rozciągnienie obłoków, i grzmot namiotu jego.
30 Et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet.
Jako rozciąga nad nim światłość swoję, a głębokości morskie okrywa?
31 Per hæc enim iudicat populos, et dat escas multis mortalibus.
Bo przez te rzeczy sądzi narody, i daje pokarm w hojności.
32 In manibus abscondit lucem, et præcepit ei ut rursus adveniat.
Obłokami nakrywa światłość, i rozkazuje jej ukrywać się za obłok następujący.)
33 Annunciat de ea amico suo, quod possessio eius sit, et ad eam possit ascendere.
Daje o nim znać szum jego, także i bydło i para w górę wstępująca.
