Job 35

1 Igitur Eliu hæc rursum locutus est:

Afei, Elihu kaa sɛ:

2 Numquid æqua tibi videtur tua cogitatio, ut diceres: Iustior sum Deo?

“Wogye di sɛ yei fata? Woka sɛ, ‘Onyankopɔn bɛtwitwa agye me.’

3 Dixisti enim: Non tibi placet quod rectum est: vel quid tibi proderit, si ego peccavero?

Nanso wobisa no sɛ, ‘Mfasoɔ bɛn na mɛnya, na sɛ manyɛ bɔne a, mfasoɔ bɛn na mɛnya?’

4 Itaque ego respondebo sermonibus tuis, et amicis tuis tecum.

“Mepɛ sɛ mebua wo ne wo nnamfonom nyinaa.

5 Suspice cælum et intuere, et contemplare æthera quod altior te sit.

Ma wʼani so kyerɛ ɔsoro na hwɛ; hwɛ omununkum a ɛwɔ wʼatifi ɔsorosoro nohoa.

6 Si peccaveris, quid ei nocebis? et si multiplicatæ fuerint iniquitates tuæ, quid facies contra eum?

Sɛ woyɛ bɔne a, ɛkwan bɛn so na ɛsakyera Onyankopɔn? Mpo sɛ wo bɔne dɔɔso a, nsunsuansoɔ bɛn na ɛnya wo ne so?

7 Porro si iuste egeris, quid donabis ei, aut quid de manu tua accipiet?

Sɛ wotene a, ɛdeɛn na wode ma noɔ anaasɛ ɛdeɛn na ɔnya firi wo nsam?

8 Homini, qui similis tui est, nocebit impietas tua: et filium hominis adiuvabit iustitia tua.

Wʼamumuyɛ pira onipa a ɔte sɛ wo na wo tenenee pira nnipa mma nko ara.

9 Propter multitudinem calumniatorum clamabunt: et eiulabunt propter vim brachii tyrannorum.

“Nnipa su ɛberɛ a wɔwɔ nhyɛsoɔ ase; na wɔsrɛ mmoa firi deɛ ɔwɔ tumi nsam.

10 Et non dixit: Ubi est Deus, qui fecit me, qui dedit carmina in nocte,

Nanso, obi mmisa sɛ, ‘Ɛhe na Onyankopɔn, me Yɛfoɔ no wɔ, deɛ ɔma nnwom anadwo no,

11 Qui docet nos super iumenta terræ, et super volucres cæli erudit nos.

deɛ ɔkyerɛ yɛn nimdeɛ bebree sene asase so mmoa na ɔma yɛhunu nyansa sene ewiem nnomaa?’

12 Ibi clamabunt, et non exaudiet, propter superbiam malorum.

Sɛ nnipa su team a, ɔmmua, amumuyɛfoɔ ahantan enti.

13 Non ergo frustra audiet Deus, et Omnipotens causas singulorum intuebitur.

Ampa ara Onyankopɔn rentie wɔn nkotosrɛ hunu no; na Otumfoɔ remmu.

14 Etiam cum dixeris: Non considerat: iudicare coram illo, et expecta eum.

Woka sɛ wonhunu no, nanso sɛ wotwɛn no a, ɔde atɛntenenee bɛba enti ɛsɛ sɛ wotwɛn no.

15 Nunc enim non infert furorem suum, nec ulciscitur scelus valde.

Bio, woka sɛ nʼabufuo mmfa asotweɛ mma na nʼani nni amumuyɛsɛm akyi pii.

16 Ergo Iob frustra aperit os suum, et absque scientia verba multiplicat.

Enti Hiob bue nʼano ka nsɛm hunu; nimdeɛ a ɔnni enti, ɔkeka nsɛm bebree.”