Job 32
1 Omiserunt autem tres viri isti respondere Iob, eo quod iustus sibi videretur.
nAa le nijihetse tsy nanoiñe Iobe indaty telo rey, ie nivañoñe am-pihaino’e avao.
2 Et iratus, indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites, de cognatione Ram: iratus est autem adversum Iob, eo quod iustum se esse diceret coram Deo.
Niforoforo amy zao ty haboseha’ i Elihò ana’ i Barakele ana’ i Bozý nte-Rame; niforoforoe’e t’Iobe amy t’ie mañatò-vatañe añatrefan’ Añahare,
3 Porro adversum amicos eius indignatus est, eo quod non invenissent responsionem rationabilem, sed tantummodo condemnassent Iob.
nahabosek’ aze ka i rañe’ Iobe telo rey amy te tsy nahavale, fe ndra namatse Iobe.
4 Igitur Eliu expectavit Iob loquentem: eo quod seniores essent qui loquebantur.
Ie amy zao, nandiñe ty hazoke’ iareoy t’i Eliho vaho nisaontsy am’Iobe.
5 Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer.
Aa ie nioni’ i Eliho te tsy aman-katoi’e ty falie’ indaty telo rey, le nifombo an-kaboseke.
6 Respondensque Eliu filius Barachel Buzites, dixit: Iunior sum tempore, vos autem antiquiores, idcirco demisso capite, veritus sum vobis indicare meam sententiam.
Aa le nanoiñe ami’ty hoe t’i Eliho ana’ i Barakele ana’ i Bozý: Toe tora’e an-taoñe iraho, androanavy nahareo; le nihemban-draho tsy nahavany hitaroñe ty heveko.
7 Sperabam enim quod ætas prolixior loqueretur, et annorum multitudo doceret sapientiam.
Hoe iraho: O androo ro hilañoñe, ty hamaro taoñe ro hañoke hihitse.
8 Sed, ut video, Spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam.
Fe i arofo am’ondatioy, naho i kofòn’ El-Sadaiy ty manolo-kilala am’iareo.
9 Non sunt longævi sapientes, nec senes intelligunt iudicium.
Tsy t’ie antetse ro mahihitse, tsy te zoke ro mahilala ty hatò.
10 Ideo dicam: Audite me, ostendam vobis etiam ego meam sapientiam.
Aa le hoe iraho, Janjiño; hitaroñe o entakoo ka.
11 Expectavi enim sermones vestros, audivi prudentiam vestram, donec disceptaremini sermonibus:
Ie zao, nahaliñe o asa’ areoo iraho, tsinanoko o niereñerea’ areoo, ie nitsikarahe’areo ty ho lañoneñe.
12 Et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam: sed, ut video, non est qui possit arguere Iob, et respondere ex vobis sermonibus eius.
Toe nitsendreñe anahareo iraho, fe leo raike tsy nahafandietse Iobe, ndra raik’ ama’ areo tsy nahavale o enta’eo.
13 Ne forte dicatis: Invenimus sapientiam, Deus proiecit eum, non homo.
Ko manao ty hoe: Nitendreke hihitse zahay; ho roahen’ Añahare, fa tsy ondaty.
14 Nihil locutus est mihi, et ego non secundum sermones vestros respondebo illi.
Tsy nalaha’e amako o saontsi’eo, vaho tsy o lañona’areoo ty hatoiko.
15 Extimuerunt, nec responderunt ultra, abstuleruntque a se eloquia.
Angoae iereo, tsy mamale ka; nijiañe ty saontsi’ iareo.
16 Quoniam igitur expectavi, et non sunt locuti: steterunt, nec ultra responderunt:
Aa handiñe avao hao iraho? ie nijohañe, tsy mahafanoiñe.
17 Respondebo et ego partem meam, et ostendam scientiam meam.
Hivaleako ka ami’ty ahiko; hitaroñe ty heveko.
18 Plenus sum enim sermonibus, et coarctat me spiritus uteri mei.
Toe lifo-bolan-draho; manjitse ahy ty trok’ amako atoa.
19 En venter meus quasi mustum absque spiraculo, quod lagunculas novas disrumpit.
Toe manahake ty divay tsy amam-pikofò’e ty troko, fa hiporitsake hoe zonjòn-divay vao.
20 Loquar, et respirabo paululum: aperiam labia mea, et respondebo.
Adono hivolan-draho hanintsiñako; Apoho hanoka-tsoñy hitoiñako.
21 Non accipiam personam viri, et Deum homini non æquabo.
Ehe te tsy eo ty ho rihieko, ndra t’indaty ho lombofeko.
22 Nescio enim quamdiu subsistam, et si post modicum tollat me Factor meus.
Tsy haiko ty mitsiriry fa ho nasintan’ Andrianamboatse aniany.
