Job 30
1 Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
“Nanso seesei wɔsere me, nnipa a manyini sene wɔn, na wɔn agyanom mfata sɛ wɔne me nnwan ho nkraman tena.
2 Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.
Mfasoɔ bɛn na wɔn nsa mu ahoɔden wɔ ma me, ɛberɛ a wɔn ahoɔden afiri wɔn mu?
3 Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.
Ohia ne ɛkɔm ama wɔn ho atete, wɔnante asase wesee ne asase bonini so anadwo.
4 Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.
Wɔboaboaa nkyenhahan ano wɔ nkyɛkyerɛ mu, na wɔde ɛserɛ so nnua nhini yɛɛ wɔn aduane.
5 Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
Wɔn mfɛfoɔ pamoo wɔn firii wɔn mu, na wɔhuroo wɔn sɛ akorɔmfoɔ.
6 In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terræ, vel super glaream.
Wɔhyɛɛ wɔn ma wɔtenaa nsuka a emu awo, abotan ne ɛfam ntokuro mu.
7 Qui inter huiuscemodi lætabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.
Wɔsuu sɛ mfunumu wɔ wiram na wɔfoforee so wɔ ɔdɔtɔ ase.
8 Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
Ekuo a wɔmfra na wɔnni din, wɔpam wɔn firii asase no so.
9 Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
“Na ɛnnɛ yi wɔn mmammarima de dwom bɔ me akutia; mayɛ abusudeɛ wɔ wɔn mu.
10 Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
Wɔkyiri me na wɔnnka mma me ho; wɔmmfɛre sɛ wɔtete ntasuo gu mʼanim.
11 Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
Afei a Onyankopɔn abubu me tadua na ɔde amanehunu aba me so yi, wɔyɛ deɛ wɔpɛ wɔ mʼanim.
12 Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
Abusuakuo no to hyɛ me so wɔ me nifa so; wɔsum me nan mfidie, na wɔsisi apie tia me.
13 Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et prævaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.
Wɔsisi mʼakwan; na wɔnya me sɛe me na obiara mmoa me.
14 Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
Wɔba te sɛ deɛ wɔfiri ntokuro a ano abae mu; wɔnam mmubuiɛ no mu munimuni ba.
15 Redactus sum in nihilum: abstulisti quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.
Ahunahuna ma me ho dwiri me; mʼanimuonyam atu kɔ sɛdeɛ mframa abɔ agu, me banbɔ atu ayera sɛ omununkum.
16 Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
“Na seesei, me nkwa resa; na amanehunu nna akyekyere me.
17 Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.
Anadwo wowɔ me nnompe mu; ɔyea a ɛwe me no nnyae.
18 In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicæ succinxerunt me.
Onyankopɔn firi ne tumi mu yɛ sɛ aduradeɛ ma me; ɔmia me te sɛ mʼatadeɛ kɔn.
19 Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillæ et cineri.
Ɔto me twene atɛkyɛ mu na ɔma me yɛ sɛ mfuturo ne nsõ.
20 Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
“Ao Onyankopɔn, mesu mefrɛ wo, nanso wommua me. Mesɔre gyina, nanso wohwɛ me kɛkɛ.
21 Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuæ adversaris mihi.
Woba me so anibereɛ so; wode wʼabasa mu tumi to hyɛ me so.
22 Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.
Wohwim me na wode mframa pia me; wodankyidankyi me wɔ ahum mu.
23 Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
Menim sɛ wode me bɛkɔ owuo mu, baabi a woahyɛ ama ateasefoɔ nyinaa.
24 Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam: et si corruerint, ipse salvabis.
“Ampa ara obiara mfa ne nsa nka onipa a ɔrebrɛ ɛberɛ a ɔresu pɛ mmoa wɔ nʼamanehunu mu.
25 Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
Mansu amma wɔn a wɔwɔ ɔhaw mu anaa? Me kra werɛ anho amma ahiafoɔ anaa?
26 Expectabam bona, et venerunt mihi mala: præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.
Nanso ɛberɛ a mʼani da papa so no, bɔne baeɛ; ɛberɛ a mepɛɛ hann no, esum na ɛduruuɛ.
27 Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, prævenerunt me dies afflictionis.
Meyafunu mu a ɛwowɔ me no nnyae da; na nna a amanehunu wɔ mu da mʼanim.
28 Mœrens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.
Menenam a mabiri a ɛnyɛ sɛ owia na ahye me; megyina adwaberem na mesu pɛ mmoa.
29 Frater fui draconum, et socius struthionum.
Madane nnompo nuabarima, me ne apatuo na ɛbɔ.
30 Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt præ caumate.
Me honam ani abiri na ɛhwanehwane; huraeɛ ama me ho adɔ.
31 Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.
Me sankuo bɔ kwadwom, na mʼatɛntɛbɛn ma agyaadwotwa nnyegyeɛ.
