Job 30
1 Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
Tedae a kum la kai lakah aka noe long khaw, kai taengah luem uh coeng. Te rhoek kah a napa pataeng ka boiva kah ui taengah khueh ham ka hnawt lah mako.
2 Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.
Amih kut dongkah thadueng khaw kai taengah metlam a om? Amih te a hminkhah lamni a paltham.
3 Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.
Vaitahnah neh khokha rhamling lamkah, pumhong loh hlaem vaengah, khohaeng neh imrhong kah rhamrhae te a cilh.
4 Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.
Tangpuem dongkah baekkoi te a hlaek uh tih, a buh la hlingcet yung a khueh.
5 Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
A nam lamloh a haek uh tih, amih taengah hlanghuen bangla a o uh.
6 In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terræ, vel super glaream.
Soklong cakhom kah laipi neh thaelsawk khui ah kho a sak.
7 Qui inter huiuscemodi lætabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.
Tangpuem khuiah pang uh tih, lota hmuiah poem uh.
8 Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
Aka ang ca rhoek neh ming mueh ca rhoek ni khohmuen lamloh a hawt uh.
9 Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
Te dongah amih kah rhotoeng la ka om coeng tih, amih taengah ol la ka om.
10 Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
Kai aka tuei rhoek tah kai lamloh lakhla uh tih, ka mikhmuh ah timtui khaw tuem uh pawh.
11 Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
A lirhui lakah ka lirhui he pawl coeng. Te dongah kai he m'phaep tih, ka mikhmuh ah kamrhui han tueih uh.
12 Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
Bantang kah hlangyoe aka tlai loh ka kho a kalh. Amih kah rhainah caehlong te kai taengah a picai uh.
13 Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et prævaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.
Ka talnah khuiah ka hawn a mak uh tih, amih aka bom pawt khaw hoeikhang uh.
14 Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
A puut aka len bangla ael uh tih, a khohli rhamrhael hmuiah paluet uh.
15 Redactus sum in nihilum: abstulisti quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.
Kai soah mueirhih pai tih, khohli bangla ka moeihoeihnah a hloem vaengah, kai kah khangnah te khomai bangla a yah.
16 Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
Kai lamloh ka hinglu a kingling coeng tih, phacip phabaem khohnin loh kai n'tuuk.
17 Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.
Khoyin ah ka rhuh te ka pum dong lamloh a cueh. Kai aka thuek he a dim moenih.
18 In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicæ succinxerunt me.
Thadueng cungkuem dongah ka pueinak a phuelhthaih tih, ka angkidung te rhawnmoep bangla ka vah.
19 Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillæ et cineri.
Kai he dikpo khuila n'dong tih, laipi neh hmaiphu bangla n'thuidoek.
20 Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
Na taengah bomnah kam bih dae kai nan doo moenih. Ka pai akhaw kai he nan yakming moenih.
21 Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuæ adversaris mihi.
Kai soah a muen la na poeh tih, na ban thaa neh kai nan konaeh thil.
22 Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.
Kai he khohli dongah nan phueih. Kai nan ngol thil vaengah kai nan paci sak tih, lungming cueihnah a yawn.
23 Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
Mulhing boeih kah tingtunnah im la, dueknah neh kai nan mael sak ham khaw ka ming.
24 Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam: et si corruerint, ipse salvabis.
A yoethaenah khuiah bombihnah a yaak vaengah, kut aka thueng he lairhok dongah a om moenih.
25 Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
Khohnin a mangkhak dongah ka rhap tih, khodaeng dongah ka hinglu a omdam moenih.
26 Expectabam bona, et venerunt mihi mala: præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.
A then ka lamtawn vaengah boethae ha pawk. Vangnah te ka ngaiuep vaengah a hmuep ha pai.
27 Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, prævenerunt me dies afflictionis.
Ka bung he tlawk tih a kuemsuem moenih. Kai he phacip phabaem khohnin loh n'doe.
28 Mœrens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.
Khomik a tal dongah maelhmai a hmuep la ka cet. Hlangping neh ka pai tih bomnah ka bih.
29 Frater fui draconum, et socius struthionum.
Pongui kah a manuca neh, tuirhuk vanu kah a hui la ka om.
30 Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt præ caumate.
Ka vin khaw kamah dong lamloh mu tih, ka rhuh khaw kholing neh tlum coeng.
31 Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.
Ka rhotoeng te nguekcoinah la, ka phavi rhah ol la poeh.
