Job 20
1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
Wtedy Sofar z Naama odpowiedział:
2 Idcirco cogitationes meæ variæ succedunt sibi, et mens in diversa rapitur.
Dlatego moje myśli skłaniają mnie do odpowiedzi i z tego powodu [mówię] pośpiesznie.
3 Doctrinam, qua me arguis, audiam, et spiritus intelligentiæ meæ respondebit mihi.
Słuchałem obraźliwego upomnienia i duch mojego zrozumienia podsuwa mi odpowiedź:
4 Hoc scio a principio, ex quo positus est homo super terram,
Czy nie wiesz, że od wieków, odkąd człowieka postawiono na ziemi;
5 Quod laus impiorum brevis sit, et gaudium hypocritæ ad instar puncti.
Radość niegodziwych [jest] krótka, a wesołość obłudnika [trwa] okamgnienie?
6 Si ascenderit usque ad cælum superbia eius, et caput eius nubes tetigerit:
Choćby jego wyniosłość sięgała aż do niebios, a jego głowa – do obłoków;
7 Quasi sterquilinium in fine perdetur: et qui eum viderant, dicent: Ubi est?
[To jednak] zginie on na wieki jak jego własny gnój, [a] ci, którzy go widzieli, powiedzą: Gdzie [on] się podział?
8 Velut somnium avolans non invenietur, transiet sicut visio nocturna.
Uleci jak sen i nie znajdą go; ucieknie jak nocne widzenie.
9 Oculus, qui eum viderat, non videbit, neque ultra intuebitur eum locus suus.
Oko, które go widziało, nie zobaczy go więcej, i już nie ujrzy go jego miejsce.
10 Filii eius atterentur egestate, et manus illius reddent ei dolorem suum.
Jego synowie będą się korzyć przed ubogim, jego ręce zwrócą swe bogactwo.
11 Ossa eius implebuntur vitiis adolescentiæ eius, et cum eo in pulvere dormient.
Jego kości są pełne [grzechów] jego młodości, razem z nim spoczną w prochu.
12 Cum enim dulce fuerit in ore eius malum, abscondet illud sub lingua sua.
A choć zło jest słodkie w jego ustach i zataja je pod swoim językiem;
13 Parcet illi, et non derelinquet illud, et celabit in gutture suo.
Chociaż rozkoszuje się nim i nie opuszcza go, zatrzymując je na swoim podniebieniu;
14 Panis eius in utero illius vertetur in fel aspidum intrinsecus.
[To jednak] jego pokarm we wnętrznościach przemienia się, [staje się] żółcią żmii w jego wnętrzu.
15 Divitias, quas devoravit, evomet, et de ventre illius extrahet eas Deus.
Połknął bogactwa i zwróci je; Bóg je wyrzuci z jego brzucha.
16 Caput aspidum suget, et occidet eum lingua viperæ.
Będzie ssał jad żmii, zabije go język węża.
17 (Non videat rivulos fluminis, torrentes mellis, et butyri.)
Nie zobaczy rzek, potoków, strumieni miodu ani masła.
18 Luet quæ fecit omnia, nec tamen consumetur: iuxta multitudinem adinventionum suarum, sic et sustinebit.
Zwróci swój zysk i nie połknie go; i choć znowu zdobędzie wielki majątek, nie ucieszy się [z niego].
19 Quoniam confringens nudavit pauperes: domum rapuit, et non ædificavit eam.
Bo uciskał [i] opuszczał ubogich, przemocą zabrał dom, którego nie zbudował.
20 Nec est satiatus venter eius: et cum habuerit quæ concupierat, possidere non poterit.
Dlatego nie zazna pokoju w swoim wnętrzu, nie zatrzyma tego, czego pragnął.
21 Non remansit de cibo eius, et propterea nihil permanebit de bonis eius.
Z jego pokarmów nic nie zostanie, nie rozmnożą się jego dobra.
22 Cum satiatus fuerit, arctabitur, æstuabit, et omnis dolor irruet super eum.
Mimo obfitości jego dostatku dosięgnie go bieda. Wszelka ręka nikczemnych uderzy na niego.
23 Utinam impleatur venter eius, ut emittat in eum iram furoris sui, et pluat super illum bellum suum.
Gdy będzie miał czym napełnić swój brzuch, [Bóg] ześle na niego zapalczywość swego gniewu, wyleje na niego [i] na jego pokarmy.
24 Fugiet arma ferrea, et irruet in arcum æreum.
[Gdy] będzie uciekał przed żelazną bronią, przebije go łuk spiżowy.
25 Eductus, et egrediens de vagina sua, et fulgurans in amaritudine sua: vadent, et venient super eum horribiles.
Wyjęta będzie [strzała] z grzbietu, a grot przeszyje jego wątrobę; ogarnie go strach.
26 Omnes tenebræ absconditæ sunt in occultis eius: devorabit eum ignis, qui non succenditur, affligetur relictus in tabernaculo suo.
Wszelka ciemność zaczai się w jego kryjówkach. Pożre go ogień niewzniecony, a ten, kto pozostał w jego przybytku, będzie udręczony.
27 Revelabunt cæli iniquitatem eius, et terra consurget adversus eum.
Niebo odkryje jego nieprawość, a ziemia powstanie przeciwko niemu.
28 Apertum erit germen domus illius, detrahetur in die furoris Dei.
Dobytek jego domu przepadnie, [jego dobra] rozpłyną się w dniu [Bożego] gniewu.
29 Hæc est pars hominis impii a Deo, et hereditas verborum eius a Domino.
Taki [jest] dział Boga dla niegodziwego i dziedzictwo przeznaczone mu przez Boga.
