Job 19
1 Respondens autem Iob, dixit:
Aa le hoe ty natoi’ Iobe:
2 Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
Pak’ombia nahareo ro mbe hampiojeoje ty troko naho hampipinepinek’ahy an-tsaontsy?
3 En, decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
Im-polo ty nañonjira’ areo ahiko vaho tsy mahasalats’ anahareo ty mañaraty ahy.
4 Nempe, et si ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
Aa naho nitò t’ie nandilatse, le midoñ’ amako avao i tahiñey.
5 At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
Naho mivongevòngek’ amako nahareo manisý ahy amo injekoo,
6 Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo iudicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
Le mahafohina te nifotetse amako, t’i Andrianañahare vaho narikato’e amako ty harato’e.
7 Ecce clamabo vim patiens, et nemo audiet: vociferabor, et non est qui iudicet.
Mitoreo iraho fa nikatramoeñe fe tsy amam-pañaoñe; mikanjy, fe tsy añomean-to.
8 Semitam meam circumsepsit, et transire non possum, et in calle meo tenebras posuit.
Finahepahe’e ty lalako tsy handenàko, naho napo’e añ’oloñoloko ao ty ieñe.
9 Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
Nampikorendahe’e amako ty engeko, vaho nafaha’e an-dohako ao i sabakam-bolonahetsey.
10 Destruxit me undique, et pereo, et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.
Narotsa’e mb’etia mb’atia, le fa añe iraho: ombota’e hoe hatae ty fitamàko.
11 Iratus est contra me furor eius, et sic me habuit quasi hostem suum.
Nasoleba’e amako ka ty haviñera’e vaho atao’e ho rafelahi’e.
12 Simul venerunt latrones eius, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
Mitotoke amako o lahindefo’eo, mitoañe mb’amako le mitobe añariary i kibohokoy.
13 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
Napo’e lavitse ahy o rahalahikoo, vaho fonga alik’amako o nimpiamakoo.
14 Dereliquerunt me propinqui mei: et qui me noverant, obliti sunt mei.
Namorintseñe ahy o longokoo, nañaliño ahy o rañekoo.
15 Inquilini domus meæ, et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
O mitobok’ añ’anjombakoo, naho o anak’ampatakoo, songa manao ahy ho ambahiny, toe renetane am-pahaisaha’e.
16 Servum meum vocavi, et non respondit, ore proprio deprecabar illum.
Tokaveko ty mpitoroko, fe tsy manoiñe, ndra te itoreovam-bavako.
17 Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
Mampangorý i valiko ty kofòko, vaho heje’ ty amorin-dreneko.
18 Stulti quoque despiciebant me, et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
Manirìk’ahy o anak’ajalahio, ie miongake iraho, onjira’ iareo.
19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei: et quem maxime diligebam, aversatus est me.
Malaiñ’ahy iaby o atehenakoo; tsambolitio’ o nikokoakoo.
20 Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
Mipitek’ ami’ty holiko naho ami’ty nofoko o taolakoo, vaho an-tain-tsìko avao ty nimolaoreko.
21 Miseremini mei, miseremini mei, saltem vos amici mei, quia manus Domini tetigit me.
Tretrezo iraho, iferenaiño, ry rañeko; fa nipaok’ ahy ty fitàn’Añahare.
22 Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
Ino ty ampisoaña’ areo ahy hoe t’ie Andrianañahare? Tsy mahaeneñ’ anahareo hao o holikoo?
23 Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
Ee te nisokireñe o volako zao! Lonike t’ie nipatereñe am-boke ao!
24 stylo ferreo, et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
Ee any t’ie sokirañe an-tsantilò viñe naho firake am-bato tsy ho modo!
25 Scio enim quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
Fa naho izaho, apotako te veloñe i Mpijebañ’ahikoy, ie hijohañe ambone’ o lembokeo an-tsengaha’e añe.
26 Et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum.
Le ie fa momoke ty holiko— ty mianto toy, ho treako boak’ ami’ty nofoko t’i Andrianañahare;
27 Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est hæc spes mea in sinu meo.
Eka, hahatrea Aze iraho; o masokoo ro hahaisak’ aze fa tsy ty ila’e. Momoke o añ’ovakoo!
28 Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
Hera hanao ty hoe nahareo: Akore ty hampisoañan-tikañ’ aze? Ino ty lengo’e ho tendreke hanesehañ’ aze?
29 Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse iudicium.
Mihembaña amy fibaray; amy te minday falilovam-pibara o haviñerañeo, hahafohina’ areo te eo ty zaka.
