Job 17
1 Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum.
Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.
2 Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.
3 Libera me Dominue, et pone me iuxta te, et cuiusvis manus pugnet contra me.
Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina, propterea non exaltabuntur.
Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.
5 Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum eius deficient.
Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.
7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.
8 Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.
9 Et tenebit iustus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.
10 Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.
11 Dies mei transierunt, cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum:
Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.
12 Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.
Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito. (Sheol h7585)
14 Putredini dixi: Pater meus es, mater mea, et soror mea, vermibus.
Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.
15 Ubi est ergo nunc præstolatio mea, et patientiam meam quis considerat?
Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?
