Job 16

1 Respondens autem Iob, dixit:

Afei Hiob buaeɛ sɛ,

2 Audivi frequenter talia, consolatores onerosi omnes vos estis.

“Mate nsɛm bebree a ɛte sɛ yeinom; na mo nyinaa moyɛ gyamserefoɔ!

3 Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est si loquaris?

Mo kasa tentene no mma awieeɛ anaa? Ɛdeɛn na ɛha mo enti a mogu so redi anobaabaeɛ yi?

4 Poteram et ego similia vestri loqui: atque utinam esset anima vestra pro anima mea: Consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos:

Sɛ mo na mowɔ me tebea yi mu a, anka me nso mɛtumi akasa sɛ mo; anka mɛtumi akeka nsɛm a ɛyɛ dɛ atia mo na mabu mo animtiaa.

5 Roborarem vos ore meo: et moverem labia mea, quasi parcens vobis.

Nanso, anka mɛhyɛ mo den; anka awerɛkyekyerɛ nsɛm a ɛbɛfiri mʼanomu no bɛma mo ahotɔ.

6 Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me.

“Nanso sɛ mekasa a, ɔyea a mete no remmoto; na sɛ mankasa nso a, ɛrennyae.

7 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.

Ao Onyankopɔn, ampa ara woama mabrɛ; woasɛe me fie pasaa.

8 Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi.

Woakyekyere me, ma abɛyɛ adansedie; me so teɛ ara na ɛreteɛ, na ɛdi adanseɛ tia me.

9 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.

Onyankopɔn to hyɛ me so tete me wɔ nʼabufuo mu na ɔtwɛre ne se gu me so; deɛ ɔne me anya no pɔkyere nʼani hwɛ me.

10 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam, saciati sunt pœnis meis.

Nnipa bue wɔn ano di me ho fɛw; wɔbɔ me sotorɔ de bu me animtiaa na wɔka wɔn ho bɔ mu de tia me.

11 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.

Onyankopɔn de me ama abɔnefoɔ. Wato me atwene amumuyɛfoɔ nsam.

12 Ego ille quondam opulentus repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.

Na biribiara kɔ yie ma me, nanso ɔdwerɛɛ me; ɔsɔɔ me kɔn mu, too me hwee hɔ. Ɔde me asi nʼani so;

13 Circumdedit me lanceis suis, convulneravit lumbos meos, non pepercit, et effudit in terra viscera mea.

nʼagyantofoɔ atwa me ho ahyia, ɔhwiree me sawa mu a wanhunu me mmɔbɔ maa me bɔnwoma pete guu fam.

14 Concidit me vulnere super vulnus, irruit in me quasi gigas.

Ɔba me so ɛberɛ biara; na ɔto hyɛ me so sɛ ɔkofoɔ.

15 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.

“Mapam ayitoma akata me wedeɛ so na masie mʼanintɔn wɔ mfuturo mu.

16 Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.

Agyaadwotwa ama mʼani ayɛ kɔɔ; sunsum kabii atwa mʼani ho ahyia.

17 Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.

Nanso, me nsa nyɛɛ basabasayɛ biara na me mpaeɛbɔ yɛ kronn.

18 Terra ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus.

“Ao asase, nkata me mogya so; na mma wɔnsie me sufrɛ!

19 Ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis.

Seesei mpo, me danseni wɔ soro; Me ɔkamafoɔ wɔ soro hɔ.

20 Verbosi amivi mei: ad Deum stillat oculus meus.

Me ɔdimafoɔ yɛ mʼadamfo ɛberɛ a mesu gu Onyankopɔn soɔ yi;

21 Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo.

ɔgyina onipa anan mu di ma no wɔ Onyankopɔn anim sɛdeɛ obi di ma nʼadamfo no.

22 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo.

“Mfeɛ kakra bi akyi mɛtu kwan akɔ koransane.