Job 16
1 Respondens autem Iob, dixit:
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 Audivi frequenter talia, consolatores onerosi omnes vos estis.
| من از این حرفها زیاد شنیده‌ام. همهٔ شما تسلی‌دهندگان مزاحم هستید. |
3 Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est si loquaris?
| آیا این سخنان بیهودهٔ شما پایانی ندارد؟ چه کسی شما را مجبور کرده این همه بحث کنید؟ |
4 Poteram et ego similia vestri loqui: atque utinam esset anima vestra pro anima mea: Consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos:
| اگر به جای شما بودم من هم می‌توانستم همین حرفها را بزنم و سرم را تکان داده، شما را به باد انتقاد و ریشخند بگیرم. |
5 Roborarem vos ore meo: et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
| اما این کار را نمی‌کردم، بلکه طوری صحبت می‌کردم که حرفهایم به شما کمکی بکند. سعی می‌کردم شما را تسلی داده، غمتان را برطرف سازم. |
6 Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me.
| هر چه سخن می‌گویم ناراحتی و غصه‌ام کاهش نمی‌یابد. اگر هم سکوت کنم و هیچ حرف نزنم، این نیز درد مرا دوا نخواهد کرد. |
7 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
| خدایا، تو مرا از زندگی خسته کرده و خانواده‌ام را از من گرفته‌ای. |
8 Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi.
| ای خدا، تو آنچنان مرا در سختیها قرار داده‌ای که از من پوست و استخوانی بیش نمانده است و دوستانم این را دلیل گناهان من می‌دانند. |
9 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
| خدا مرا به چشم یک دشمن نگاه می‌کند و در خشم خود گوشت بدنم را می‌درد. |
10 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam, saciati sunt pœnis meis.
| مردم مرا مسخره می‌کنند و دور من جمع شده، به صورتم سیلی می‌زنند. |
11 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
| خدا مرا به دست گناهکاران سپرده است، به دست آنانی که شرور و بدکارند. |
12 Ego ille quondam opulentus repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
| من در کمال آرامش زندگی می‌کردم که ناگاه خدا گلوی مرا گرفت و مرا پاره‌پاره کرد. اکنون نیز مرا هدف تیرهای خود قرار داده است. |
13 Circumdedit me lanceis suis, convulneravit lumbos meos, non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
| با بی‌رحمی از هر سو تیرهای خود را به سوی من رها می‌کند و بدن مرا زخمی می‌سازد. |
14 Concidit me vulnere super vulnus, irruit in me quasi gigas.
| او مانند یک جنگجو پی‌درپی به من حمله می‌کند. |
15 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
| لباس ماتم پوشیده، به خاک ذلت نشسته‌ام. |
16 Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.
| از بس گریه کرده‌ام چشمانم سرخ شده و تاریکی بر دیدگانم سایه افکنده است. |
17 Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.
| ولی من بی‌گناهم و دعایم بی‌ریاست. |
18 Terra ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus.
| ای زمین، خون مرا پنهان نکن؛ بگذار خونم از جانب من بانگ اعتراض برآورد. |
19 Ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis.
| من شاهدی در آسمان دارم که از من حمایت می‌کند. |
20 Verbosi amivi mei: ad Deum stillat oculus meus.
| دوستانم مرا مسخره می‌کنند، ولی من اشکهای خود را در حضور خدا می‌ریزم |
21 Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo.
| و به او التماس می‌کنم تا مثل شخصی که به حرفهای دوستش گوش می‌دهد، به سخنانم توجه کند. |
22 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo.
| زیرا به‌زودی باید به راهی بروم که از آن بازگشتی نیست. |
