Job 13
1 Ecce omnia hæc vidit oculus meus, et audivit auris mea, et intellexi singula.
Oto te wszystkie rzeczy widziało oko moje, słyszało ucho moje, i zrozumiało.
2 Secundum scientiam vestram et ego novi: nec inferior vestri sum.
Jako wy to wiecie, tak ja też wiem, i nie jestem podlejszym niźli wy.
3 Sed tamen ad Omnipotentem loquar, et disputare cum Deo cupio:
Wszakże radbym z Wszechmocnym mówił, i radbym się z Bogiem rozpierał.
4 Prius vos ostendens fabricatores mendacii, et cultores perversorum dogmatum.
Boście wy sprawcy kłamstwa: wszyscyście wy lekarze nikczemni.
5 Atque utinam taceretis, ut putaremini esse sapientes.
Byście wy raczej milczeli, a poczytanoby wam to za mądrość.
6 Audite ergo correptionem meam, et iudicium labiorum meorum attendite.
Słuchajcież teraz odporu mego, a dowody ust moich obaczcie.
7 Numquid Deus indiget vestro mendacio, ut pro illo loquamini dolos?
Izali broniąc Boga mówić będziecie nieprawość? albo za nim mówić będziecie fałsz?
8 Numquid faciem eius accipitis, et pro Deo iudicare nitimini?
Czy się na osobę jego oglądać będziecie? Czy się o Boga będziecie spierać?
9 Aut placebit ei quem celare nihil potest? aut decipietur ut homo, vestris fraudulentiis?
Zaż to dobrze będzie, gdy on was będzie próbował? Zaż, jako człowiek oszukany bywa, tak wy go oszukacie?
10 Ipse vos arguet, quoniam in abscondito faciem eius accipitis.
Zaiste karać was będzie, jeźlibyście skrycie twarz jego przyjmowali.
11 Statim ut se commoverit, turbabit vos, et terror eius irruet super vos.
Izali zacność jego nie ustraszy was? a strach jego nie przypadnie na was?
12 Memoria vestra comparabitur cineri, et redigentur in lutum cervices vestræ.
Pamiątki wasze podobne są popiołowi, a wyniosłość wasza kupie błota.
13 Tacete paulisper ut loquar quodcumque mihi mens suggesserit.
Milczcież, zaniechajcie mię, a ja mówić będę; a niech przyjdzie na mię, co chce.
14 Quare lacero carnes meas dentibus meis, et animam meam porto in manibus meis?
Czemuż mam szarpać ciało moje zębami mojemi, i duszę moję kłaść w ręce swe?
15 Etiam si occiderit me, in ipso sperabo: verumtamen vias meas in conspectu eius arguam.
Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.
16 Et ipse erit salvator meus: non enim veniet in conspectu eius omnis hypocrita.
Onci sam będzie zbawieniem mojem, ale przed oblicze jego obłudnik nie przyjdzie;
17 Audite sermonem meum, et ænigmata percipite auribus vestris.
Słuchajcież z pilnością mowy mojej, a powieść moja niech przyjdzie w uszy wasze.
18 Si fuero iudicatus, scio quod iustus inveniar.
Oto się teraz gotuję do prawa, i wiem, że usprawiedliwiony będę.
19 Quis est qui iudicetur mecum? veniat: quare tacens consumor?
Któż się będzie spierał ze mną, tak abym umilknął i umarł?
20 Duo tantum ne facias mihi, et tunc a facie tua non abscondar:
Tylko dwóch rzeczy, o Boże! nie czyń ze mną, przed oblicznością twoją nie skryję się.
21 Manum tuam longe fac a me, et formido tua non me terreat.
Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.
22 Voca me, et ego respondebo tibi: aut certe loquar, et tu responde mihi.
Potem zawołaj mię, a ja tobie odpowiem; albo ja niech mówię, a ty mnie odpowiedz.
23 Quantas habeo iniquitates et peccata, scelera mea et delicta ostende mihi.
Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi.
24 Cur faciem tuam abscondis, et arbitraris me inimicum tuum?
Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?
25 Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris:
Izali skruszysz liść chwiejący się? a źdźbło suche gonić będziesz?
26 Scribis enim contra me amaritudines, et consumere me vis peccatis adolescentiæ meæ.
Albowiem piszesz przeciwko mnie gorzkości, a przywłaszczasz mi nieprawość młodości mojej;
27 Posuisti in nervo pedem meum, et observasti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerasti:
I włożyłeś w pęta nogi moje, a podstrzegasz wszystkich ścieżek moich, i na ślad nóg moich następujesz.
28 Qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur a tinea.
Choć jako spróchniałe drzewo niszczeję; a jako szata, którą mól psuje.
