Job 12
1 Respondens autem Iob, dixit:
Zatem odpowiedział Ijob i, rzekł:
2 Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia?
Wieraście wy sami ludźmi? i z wamiż umrze mądrość?
3 Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum: quis enim hæc, quæ nostis, ignorat?
Teżci ja mam serce jako i wy, anim jest podlejszym niżeli wy; a któż i tego nie wie, co i wy?
4 Qui deridetur ab amico suo sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum: deridetur enim iusti simplicitas.
Pośmiewiskiem jestem przyjacielowi memu, który gdy woła do Boga, ozywa mu się; naśmiewiskiem jest sprawiedliwy i doskonały.
5 Lampas contempta apud cogitationes divitum, parata ad tempus statutum.
Ten, co jest upadku bliski, jest pochodnią wzgardzoną człowiekowi, według myśli pokoju zażywającemu.
6 Abundant tabernacula prædonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum.
Spokojne i bezpieczne są namioty zbójców tych, którzy draźnią Boga, którym Bóg daje w ręce dobre rzeczy.
7 Nimirum interroga iumenta, et docebunt te: et volatilia cæli, et indicabunt tibi.
A nawet pytaj się proszę bydląt, a one cię nauczą; i ptastwa niebieskiego, a oznajmi tobie.
8 Loquere terræ, et respondebit tibi: et narrabunt pisces maris.
Albo się rozmów z ziemią, a ona cię nauczy, i rozpowiedząć ryby morskie.
9 Quis ignorat quod omnia hæc manus Domini fecerit?
Któż nie wie z tych wszystkich rzeczy, że to ręka Pańska sprawiła?
10 In cuius manu anima omnis viventis, et spiritus universæ carnis hominis.
W którego ręku jest dusza wszelkiej rzeczy żywej, i duch wszelkiego ciała ludzkiego.
11 Nonne auris verba diiudicat, et fauces comedentis, saporem?
Azaż nie ucho mowy doświadcza, jako usta pokarmu smakują?
12 In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia.
W ludziach starych jest mądrość, a w długich dniach roztropność.
13 Apud ipsum est sapientia et fortitudo, ipse habet consilium et intelligentiam.
Dopieroż u Pana jest mądrość, i siła, i rada, i umiejętność.
14 Si destruxerit, nemo est qui ædificet: si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.
Oto on burzy, a nikt nie zbuduje; zamknie człowieka, a nikt mu nie otworzy.
15 Si continuerit aquas, omnia siccabuntur: et si emiserit eas, subvertent terram.
On gdy zatrzyma wody, wyschną; a gdy je wypuści, podwracają ziemię.
16 Apud ipsum est fortitudo et sapientia: ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.
U niego jest moc i mądrość. Jego jest błądzący, i w błąd zawodzący.
17 Adducit consiliarios in stultum finem, et iudices in stuporem.
On obiera radców z mądrości, a sędziów przywodzi do głupstwa.
18 Balteum regum dissolvit, et præcingit fune renes eorum.
On pas królów rozwiązuje, i znowu przepasuje pasem biodra ich.
19 Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat:
Podaje książęta na łup, a mocarze podwraca.
20 Commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens.
Odejmuje usta krasomówcom, a rozsądek starym odbiera.
21 Effundit despectionem super principes, eos, qui oppressi fuerant, relevans.
Wylewa wzgardę na książęta, a mdli siły mocarzów.
22 Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis.
On odkrywa głębokie rzeczy z ciemności, a wywodzi na jaśnię cień śmierci.
23 Qui multiplicat gentes et perdit eas, et subversas in integrum restituit.
Rozmnaża narody, i wytraca je; rozszerza lud, i umniejsza go.
24 Qui immutat cor principum populi terræ, et decipit eos ut frustra incedant per invium:
On odejmuje serca przełożonym ludu ziemi, a czyni, że błądzą po pustyni bezdrożnej;
25 Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.
Że macają w ciemnościach, gdzie nie masz światłości, a sprawuje, że błądzą jako pijani.
