Job 11
1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
Dia namaly Zofara Namatita ka nanao hoe:
2 Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus iustificabitur?
Moa tsy hovaliana va ny teny be toy izany? Ary moa raha maro vava, dia ho marina va?
3 Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
Ny bedibedinao va no hampangina ny olona? Ka dia haniratsira ianao, ka tsy hisy handresy lahatra,
4 Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
Ary dia hiteny hoe: Madio ny teny nalahatro, ary tsy nanan-tsiny teo imasonao aho.
5 Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
Enga anie ka hiteny Andriamanitra ka hiloa-bava hamaly anao!
6 Ut ostenderet tibi secreta sapientiæ, et quod multiplex esset lex eius, et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo, quam meretur iniquitas tua.
Dia hasehony aminao ny fahendrena miafina, fa tsy hita lany izany, ka dia ho fantatrao fa tsy dia novalian’ Andriamanitra avokoa ny helokao.
7 Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
Takatry ny sainao va ny fomban’ Andriamanitra? Ary tanteraka va ny fahitanao ny Tsitoha
Avo tahaka ny lanitra izany! ka inona no hainao atao? Lalina noho ny fiainan-tsi-hita! ka inona no fantatrao? (Sheol h7585)
9 Longior terra mensura eius, et latior mari.
Lava noho ny tany ny ohany ary lehibe noho ny ranomasina.
10 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
Raha mandroso Izy ka misambotra ary manao fitsarana, dia iza moa no mahasakana Azy?
11 Ipse enim novit hominum vanitatem, et videns iniquitatem, nonne considerat?
Fa Izy mahafantatra ny olon-dratsy; Ary hitany ny heloka, na dia tsy mandinika akory aza Izy.
12 Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
Koa na dia ny olom-poana aza dia hahazo fahendrena, ary na dia ny zanaky ny boriki-dia aza dia hateraka ho olombelona.
13 Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
Raha ampanatrehinao Azy ny fonao, ary atantinao aminy ny tananao,
14 Si iniquitatem, quæ est in manu tua, abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia:
Ka misy heloka eo an-tananao, dia ario lavitra izany, ary aza avela hisy ratsy hitoetra ao an-dainao;
15 Tunc levare poteris faciem tuam absque macula, et eris stabilis, et non timebis.
Dia hahazo hanandratra ny tavanao tsy misy tsiny ianao, koa hijoro tsara ary tsy hatahotra;
16 Miseriæ quoque oblivisceris, et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.
Fa ho hadinonao ny fahorianao: Toy ny rano efa nandalo no hahatsiarovanao azy.
17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam: et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
Ary hamirapiratra lavitra noho ny mitataovovonana ny andronao; na dia sendra manjombona aza, dia ho tonga tahaka ny maraina.
18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe, et defossus securus dormies.
Hatoky ianao, satria misy fanantenana; eny, hijery manodidina ianao ka handry tsy amin’ ahiahy.
19 Requiesces, et non erit qui te exterreat: et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
Dia ho tafandry ianao, fa tsy hisy hanaitaitra; Ary maro no hila sitraka aminao.
20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis, et spes illorum abominatio animæ.
Fa ny mason’ ny ratsy fanahy kosa ho pahina, ka ho very avokoa ny fiarovana azy, ary ny fialàna aina ihany no hany sisa azony antenaina.
