Jeremiæ 2

1 Et factum est verbum Domini ad me, dicens:

Pea naʻe toe hoko ʻae folofola ʻa Sihova kiate au, ʻo pehē,

2 Vade, et clama in auribus Ierusalem, dicens: Hæc dicit Dominus: Recordatus sum tui, miserans adolescentiam tuam, et charitatem desponsationis tuæ, quando secuta es me in deserto, in terra, quæ non seminatur.

“ʻAlu ʻo kalanga ki he telinga ʻo Selūsalema, ʻo pehē, ‘ʻOku pehē mai ʻe Sihova; “ʻOku ou manatuʻi koe, ko e angalelei naʻe fai kiate koe ʻi hoʻo kei siʻi, mo e ʻofa naʻe fakahā ʻi hoʻo fakanofo, ʻi hoʻo muimui kiate au ʻi he toafa, ʻi he fonua naʻe ʻikai tūtuuʻi.

3 Sanctus Israel Domino, primitiæ frugum eius: omnes, qui devorant eum, delinquunt: mala venient super eos, dicit Dominus.

Naʻe fakatapui ʻa ʻIsileli kia Sihova, ko e ʻuluaki fua ʻo hono tupu: ʻe halaia ʻakinautolu kotoa pē ʻoku fakaʻauha ia;’” ʻoku pehē ʻe Sihova, “ʻE hoko ʻae kovi kiate kinautolu.”

4 Audite verbum Domini domus Iacob, et omnes cognationes domus Israel:

‌ʻE fale ʻo Sēkope, pea mo e faʻahinga kotoa pē ʻoe fale ʻo ʻIsileli, mou fanongo ki he folofola ʻa Sihova.

5 hæc dicit Dominus: Quid invenerunt patres vestri in me iniquitatis, quia elongaverunt a me, et ambulaverunt post vanitatem, et vani facti sunt?

ʻOku pehē ʻe Sihova, “Ko e hā ʻae kovi kuo ʻiloʻi ʻe hoʻomou ngaahi tamai ʻiate au, koeʻuhi kuo nau liʻaki au, pea muimui ki he meʻa noa pe, pea kuo nau hoko ʻo vale?

6 Et non dixerunt: Ubi est Dominus, qui ascendere nos fecit de Terra Ægypti: qui traduxit nos per desertum, per terram inhabitabilem et inviam, per terram sitis, et imaginem mortis, per terram, in qua non ambulavit vir, neque habitavit homo?

Pea naʻe ʻikai te nau pehē, ‘Ko e fē ʻa Sihova, ʻaia naʻa ne ʻomi ʻakimautolu mei he fonua ko ʻIsipite, ʻaia naʻa ne tataki ʻakimautolu ʻi he toafa; ʻi he fonua lala pea luoluo, ʻi he fonua mōmoa, mo e malumalu ʻoe mate, ʻi he fonua kuo ʻikai fononga ki ai ha tangata, pea ʻoku ʻikai nofo ai ha tangata?’

7 Et induxi vos in terram Carmeli, ut comederetis fructum eius, et optima illius: et ingressi contaminastis terram meam, et hereditatem meam posuistis in abominationem.

Pea naʻaku ʻomi ʻakimoutolu ki he fonua mahu, ke kai hono fua, mo hono lelei ʻo ia; ka ʻi hoʻomou hū ki ai, kuo mou fakakoviʻi hoku fonua, pea ngaohi hoku tofiʻa ko e meʻa fakalielia.

8 Sacerdotes non dixerunt: Ubi est Dominus? et tenentes legem nescierunt me, et pastores prævaricati sunt in me: et prophetæ prophetaverunt in Baal, et idola secuti sunt.

Naʻe ʻikai pehē ʻe he kau taulaʻeiki, ‘Ko e fē ʻa Sihova?’ Pea naʻe ʻikai ʻiloʻi au ʻekinautolu naʻe maheni ai ʻi he fono: pea naʻe angatuʻu kiate au ʻae kau tauhi foki, pea naʻe kikite ʻae kau palōfita ʻi he hingoa ʻo Peali, pea nau muimui ki he ngaahi meʻa taʻeʻaonga.”

9 Propterea adhuc iudicio contendam vobiscum, ait Dominus, et cum filiis vestris disceptabo.

Ko ia ʻoku pehē mai ʻe Sihova, “Te u toe lea kiate kimoutolu, pea te u kole ki hoʻomou fānau, pea mo e fānau ʻa hoʻomou fānau.

10 Transite ad insulas Cethim, et videte: et in Cedar mittite, et considerate vehementer: et videte si factum est huiuscemodi.

Koeʻuhi, ke mou ʻalu ki he ngaahi motu ʻo Kitimi, ʻo mamata; pea fekau ki Keta, pea fakakaukau lahi, pea vakai, pe ʻoku ai ha meʻa pehē.

11 Si mutavit gens deos suos, et certe ipsi non sunt dii: populus vero meus mutavit gloriam suam in idolum.

‌ʻOku ai ha kakai kuo fetongi honau ngaahi ʻotua, ʻaia naʻe ʻikai ko e ʻotua? Ka kuo fetongi ʻa hoku kakai honau nāunau ki he meʻa taʻeʻaonga.”

12 Obstupescite cæli super hoc, et portæ eius desolamini vehementer, dicit Dominus.

‌ʻOku pehē mai ʻe Sihova, “ʻE ngaahi langi mou ofo ki he meʻa ni, pea mou manavahē fakailifia; pea tetetete lahi ʻaupito,

13 Duo enim mala fecit populus meus: Me dereliquerunt fontem aquæ vivæ, et foderunt sibi cisternas, cisternas dissipatas, quia continere non valent aquas.

“He kuo fai ʻe hoku kakai ʻae meʻa kovi ʻe ua: kuo nau liʻaki au ko e matavai moʻui, pea kuo nau tā kiate kinautolu ʻae ngaahi ʻaiʻanga vai, ko e ngaahi ʻaiʻanga vai mafōfoa, ʻaia ʻoku ʻikai faʻa maʻu ai ha vai.

14 Numquid servus est Israel, aut vernaculus? quare ergo factus est in prædam?

“Ko e tamaioʻeiki ʻa ʻIsileli? Pe ko e hako ia ʻoe tamaioʻeiki? Ka ko e hā kuo fakamālohi ai ia?

15 Super eum rugierunt leones, et dederunt vocem suam, posuerunt terram eius in solitudinem: civitates eius exustæ sunt, et non est qui habitet in eis.

Naʻe ngungulu kiate ia ʻae fanga laione mui, kuo nau tangi ʻaki ʻae leʻo lahi, kuo nau fakalala ʻae fonua: kuo tutu hono ngaahi kolo pea ʻoku ʻikai ha kakai.

16 Filii quoque Mempheos et Taphnes constupraverunt te usque ad verticem.

Pea kuo fakavolu foki ho tumuʻaki, ʻe he fānau ʻo Nofi mo Tapanesi.

17 Numquid non istud factum est tibi, quia dereliquisti Dominum Deum tuum eo tempore, quo ducebat te per viam?

“ʻIkai kuo hoko ʻae meʻa ni kiate koe ʻiate koe pe, ʻi hoʻo liʻaki ʻa Sihova ko ho ʻOtua, ʻi heʻene tataki koe ʻi he hala?

18 Et nunc quid tibi vis in via Ægypti, ut bibas aquam turbidam? et quid tibi cum via Assyriorum, ut bibas aquam fluminis?

Pea ko eni, ko e hā ʻaʻau te ke ʻalu ai ʻi he hala ki ʻIsipite, ke inu ʻi he ngaahi vai ʻo Sihoa? Pea ko e hā te ke ʻalu ai koe ʻi he hala ki ʻAsilia, ke inu ʻi he vai ʻoe vaitafe?

19 Arguet te malitia tua, et aversio tua increpabit te. Scito, et vide quia malum et amarum est reliquisse te Dominum Deum tuum, et non esse timorem mei apud te, dicit Dominus Deus exercituum.

“ʻE tautea koe ʻe hoʻo angahala ʻaʻau, pea ʻe valokiʻi koe ʻe hoʻo fakaholomui: ko ia ke ke ʻilo mo vakai, ko e meʻa kovi mo fakamamahi, ʻa hoʻo liʻaki ʻa Sihova ko ho ʻOtua, pea ʻoku ʻikai te ke manavahē kiate au,” ʻoku pehē ʻe he ʻEiki ko Sihova ʻoe ngaahi kautau.

20 A sæculo confregisti iugum meum, rupisti vincula mea, et dixisti: Non serviam. In omni enim colle sublimi, et sub omni ligno frondoso tu prosternebaris meretrix.

“He talu mei muʻa kuo u maumauʻi hoʻo haʻamonga, pea motuhi ho ngaahi haʻi; pea naʻa ke pehē, ‘ʻE ʻikai te u fai kovi;’ ka kuo ke ʻeveʻeva ʻi he ngaahi moʻunga māʻolunga kotoa pē, pea ʻi he lolo ʻakau mata kotoa pē ʻo fai angahala.

21 Ego autem plantavi te vineam electam, omne semen verum: quomodo ergo conversa es mihi in pravum vinea aliena?

Ka naʻaku tō koe, ko e vaine lelei, ko e tenga lelei ʻaupito: pea ʻoku fēfē ai haʻo liliu ko e ʻakau kovi, ko e vaine kehe kiate au?”

22 Si laveris te nitro, et multiplicaveris tibi herbam borith, maculata es in iniquitate tua coram me, dicit Dominus Deus.

He ʻoku pehē mai ʻe he ʻEiki ko Sihova, “Kapau te ke fufulu koe ʻaki ʻae naita, pea toʻo kiate koe ʻae koa lahi, ka ʻoku kei ʻilonga ʻa hoʻo hia ʻi hoku ʻao.

23 Quomodo dicis: Non sum polluta, post Baalim non ambulavi? vide vias tuas in convalle, scito quid feceris: cursor levis explicans vias suas.

“ʻE fēfē koā ʻa hoʻo pehē, ‘ʻOku ʻikai te u ʻuli, ʻoku ʻikai te u muimui kia Peali’? Vakai ki hoʻo ʻulungāanga ʻi he teleʻa, ke ke ʻilo ʻaia kuo ke fai: ko e kāmeli veʻe vave koe, ʻoku feʻaluʻaki ʻi hono ngaahi hala;

24 Onager assuetus in solitudine, in desiderio animæ suæ attraxit ventum amoris sui: nullus avertet eam: omnes, qui quærunt eam, non deficient: in menstruis eius invenient eam.

Ko e ʻasi hehengi ʻoku maheni ai mo e toafa, ʻaia ʻoku ne folohifo ʻae matangi ʻi heʻene holi; pea ʻi heʻene pehē ko hai ʻoku faʻa fakafoki ia? ʻE ʻikai kumi fakafiuʻi ia ʻe ha taha; ka te nau ʻilo ia ʻi hono māhina.

25 Prohibe pedem tuum a nuditate, et guttur tuum a siti. Et dixisti: Desperavi, nequaquam faciam: adamavi quippe alienos, et post eos ambulabo.

“Taʻofi ho vaʻe mei he taʻetopuvaʻe, pea mo ho kia mei he fieinu: ka naʻa ke pehē, ‘ʻOku ʻikai ha ʻamanaki:’ ʻoku ʻikai; he kuo u ʻofa ki he kau muli, pea te u muimui pe kiate kinautolu.’

26 Quomodo confunditur fur quando deprehenditur, sic confusi sunt domus Israel, ipsi et reges eorum, principes, et sacerdotes, et prophetæ eorum,

Hangē ʻoku mā ʻae kaihaʻa ʻi hono ʻiloʻi ia, ʻoku pehē ʻae mā ʻae fale ʻo ʻIsileli; ko kinautolu, mo honau ngaahi tuʻi, mo honau houʻeiki, mo honau kau taulaʻeiki, mo honau kau palōfita.

27 dicentes ligno: Pater meus es tu: et lapidi: Tu me genuisti. verterunt ad me tergum, et non faciem, et in tempore afflictionis suæ dicent: Surge, et libera nos.

Ko kinautolu ʻoku pehē ki he ʻakau, ‘Ko ʻeku tamai koe;’ pea ki he maka, ‘Naʻa ke fāʻeleʻi au:’ he kuo nau fulituʻa kiate au, pea ʻoku ʻikai hanga mai honau mata: ka ʻi he ʻaho ʻo ʻenau mamahi te nau lea, ʻo pehē mai, ‘Tuʻu hake, ʻo fakamoʻui ʻakimoutolu.’

28 Ubi sunt dii tui, quos fecisti tibi? surgant et liberent te in tempore afflictionis tuæ: secundum numerum quippe civitatum tuarum erant dii tui Iuda.

“Kā ko e fē ho ngaahi ʻotua kuo ke ngaohi moʻou? Ke tuʻu hake ʻakinautolu, kapau te nau faʻa fakamoʻui koe ʻi he ʻaho ʻoe mamahi: he ʻoku hangē ko hono lahi ʻo hoʻo ngaahi kolo, ʻE Siuta, ʻoku pehē hono tokolahi ʻo ho ngaahi ʻotua.

29 Quid vultis mecum iudicio contendere? omnes dereliquistis me, dicit Dominus.

“Ko e hā te mou tukuakiʻi ai au? ʻOku pehē ʻe Sihova, “Kuo angatuʻu kiate au ʻakimoutolu kotoa pē.”

30 Frustra percussi filios vestros, disciplinam non receperunt: devoravit gladius vester prophetas vestros, quasi leo vastator

“Kuo taʻeʻaonga ʻeku taaʻi hoʻomou fānau; he ʻoku ʻikai te nau poto ai: kuo fakaʻauha homou kau palōfita, ʻaki hoʻomou heletā ʻamoutolu, ʻo hangē ko e laione fakaʻauha.

31 generatio vestra. Videte verbum Domini: Numquid solitudo factus sum Israeli, aut terra serotina? quare ergo dixit populus meus: Recessimus, non veniemus ultra ad te?

‌ʻAe toʻutangata, mou tokanga ki he folofola ʻa Sihova. He naʻaku hoko ko e toafa ki ʻIsileli? Pe ko e fonua fakapoʻuli? Pea ko e hā ʻoku pehē ai ʻa hoku kakai, ‘Ko e houʻeiki ʻakimautolu; pea ʻe ʻikai te mau toe haʻu kiate koe?’

32 Numquid obliviscetur virgo ornamenti sui, aut sponsa fasciæ pectoralis suæ? populus vero meus oblitus est mei diebus innumeris.

“ʻE faʻa fakangaloʻi ʻe he tāupoʻou ʻa ʻene teunga, pe ko e taʻahine taʻane ʻa ʻene teuteu? Kā kuo fakangalongaloʻi au ʻe hoku kakai ʻi he ngaahi ʻaho taʻefaʻalaua.

33 Quid niteris bonam ostendere viam tuam ad quærendam dilectionem, quæ insuper et malitias tuas docuisti vias tuas,

Ko e hā ʻoku ke teuteu ai ho hala ke kumi ʻae ʻofa? Ko ia kuo ke akonaki ʻaki ho ngaahi hala ki he kau angahala foki.

34 et in alis tuis inventus est sanguis animarum pauperum et innocentum? non in fossis inveni eos, sed in omnibus, quæ supra memoravi.

Kuo ʻiloʻi foki ʻae toto ʻoe ngaahi laumālie taʻehalaia ʻi he kapa ʻo ho kofu: ʻoku ʻikai te u ʻilo ia ʻi he kumi lahi, ka ʻoku fakahāhā pe ia ʻiate kinautolu ni kotoa pē.

35 Et dixisti: Absque peccato et innocens ego sum: et propterea avertatur furor tuus a me. Ecce ego iudicio contendam tecum, eo quod dixeris: Non peccavi.

“Ka ʻoku ke pehē ʻe koe, ‘ʻOku ou taʻehalaia, pea ko ia ʻe fakaafe ʻa hono houhau ʻiate au.’ “Vakai, te u fakamaauʻi koe, koeʻuhi ʻoku ke pehē, ‘Naʻe ʻikai te ke fai kovi.’

36 Quam vilis facta es nimis, iterans vias tuas! et ab Ægypto confunderis, sicut confusa es ab Assur.

Ko e hā ʻoku ke ʻalu fano ai pe ke fetongi ho hala? Te ke mā foki ki ʻIsipite, ʻo hangē ko hoʻo mā ki ʻAsilia.

37 Nam et ab ista egredieris, et manus tuæ erunt super caput tuum: quoniam obtrivit Dominus confidentiam tuam, et nihil habebis prosperum in ea.

‌ʻIo, te ke ʻalu meiate ia, kuo ʻai ho nima ki ho ʻulu: he kuo liʻaki ʻe Sihova ho ngaahi falalaʻanga, pea ʻe ʻikai te ke monūʻia ai.”