Actuum Apostolorum 25
1 Festus ergo cum venisset in provinciam, post triduum ascendit Ierosolymam a Cæsarea.
Festus [Yǝⱨudiyǝ] ɵlkisigǝ kirip, üq kündin keyin Ⱪǝysǝriyǝdin qiⱪip Yerusalemƣa barƣanidi.
2 Adieruntque eum principes sacerdotum, et primi Iudæorum adversus Paulum: et rogabant eum,
Bax kaⱨinlar bilǝn Yǝⱨudiylarning mɵtiwǝrliri uning aldida Pawlusning üstidin rǝsmiy xikayǝt ⱪilip, uningdin iltipat sorap, adǝm ǝwitip Pawlusni
3 postulantes gratiam adversus eum, ut iuberet perduci eum in Ierusalem, insidias tendentes ut interficerent eum in via.
Yerusalemƣa elip kelixni ɵtündi. Mǝⱪsiti, ular yol üstidǝ bɵktürmǝ tǝyyarlap Pawlusni ɵltürüx idi.
4 Festus autem respondit servari Paulum in Cæsarea: se autem maturius profecturum.
Festus buni anglap ularƣa: — Pawlus ⱨazir Ⱪǝysǝriyǝdǝ solaⱪta turiwǝrsun. Mǝn yeⱪinda u yǝrgǝ ⱪaytip kǝtmǝkqimǝn.
5 Qui ergo in vobis (ait) potentes sunt, descendentes simul, si quod est in viro crimen, accusent eum.
Aranglardin ⱨoⱪuⱪdar bolƣanlar mǝn bilǝn billǝ qüxsun. Əgǝr uning birǝr ǝyibi bolsa, ular xu yǝrdǝ xikayǝt ⱪilsa bolidu, — dǝp jawab bǝrdi.
6 Demoratus autem inter eos dies non amplius quam octo, aut decem, descendit Cæsaream, et altera die sedit pro tribunali, et iussit Paulum adduci.
Festus ularning iqidǝ sǝkkiz-on kündin artuⱪ turmay, Ⱪǝysǝriyǝgǝ ⱪaytip qüxti. Ətisi soraⱪ tǝhtigǝ olturup, Pawlusni elip kelixni buyrudi.
7 Qui cum perductus esset, circumsteterunt eum, qui ab Ierosolyma descenderant Iudæi, multas, et graves causas obiicientes, quas non poterant probare.
Pawlus kǝlgǝndǝ, Yerusalemdin qüxkǝn Yǝⱨudiylar uning ǝtrapiƣa olixip, uningƣa nurƣun eƣir jinayǝtlǝr bilǝn ⱪarilap xikayǝtlǝrni ⱪildi. Biraⱪ bularning ⱨeqⱪaysisiƣa ispat kɵrsitip berǝlmidi.
8 Paulo rationem reddente: Quoniam neque in legem Iudæorum, neque in templum, neque in Cæsarem quidquam peccavi.
Pawlus ɵzini aⱪlap: — Mǝn ⱨeqⱪaysi ixta Yǝⱨudiylarning ⱪanuniƣa, ibadǝthanisiƣa yaki [imperator] Ⱪǝysǝrgǝ ⱪarxi birǝr jinayǝtmu sadir ⱪilmidim, — dedi.
9 Festus autem volens gratiam præstare Iudæis, respondens Paulo, dixit: Vis Ierosolymam ascendere, et ibi de his iudicari apud me?
Lekin, Festus Yǝⱨudiylarning kɵnglini elixⱪa, ularƣa iltipat kɵrsǝtmǝkqi bolup Pawlustin: — Yerusalemƣa berip, u yǝrdǝ mening aldimda bu xikayǝtlǝrgǝ asasǝn sotlinixⱪa razi bolamsǝn? — dǝp soridi.
10 Dixit autem Paulus: Ad tribunal Cæsaris sto, ibi me oportet iudicari: Iudæis non nocui, sicut tu melius nosti.
Lekin Pawlus jawab berip mundaⱪ dedi: — Mǝn ⱨazir Ⱪǝysǝrning soraⱪ tǝhti aldida turimǝn. Meni soraⱪ ⱪilixⱪa tegixlik yǝr mana muxu. Ɵzlirigǝ eniⱪ mǝlum bolƣandǝk, mǝn Yǝⱨudiylarƣa ⱨeqⱪandaⱪ naⱨǝⱪliⱪ ⱪilmidim.
11 Si enim nocui, aut dignum morte aliquid feci, non recuso mori: si vero nihil est eorum, quæ hi accusant me, nemo potest me illis donare. Cæsarem appello.
Əgǝr jinayitim bolsa, xundaⱪla ɵlümgǝ layiⱪ birǝr ix ⱪilƣan bolsam, mǝn ɵzümni ɵlümdin ⱪaqurmaymǝn. Biraⱪ ularning mening üstümdin ⱪilƣan xikayǝtlirining asasi bolmisa, ⱨeqkimning meni ularƣa tapxurup berixkǝ ⱨǝⱪⱪi yoⱪ. Mǝn Ⱪǝysǝrgǝ murajiǝt ⱪilimǝn!
12 Tunc Festus cum concilio locutus, respondit: Cæsarem appellasti? ad Cæsarem ibis.
Andin Festus mǝsliⱨǝtqiliri bilǝn sɵzlǝxkǝndin keyin, Pawlusⱪa: — Sǝn Ⱪǝysǝrgǝ murajiǝt ⱪilding — uning aldiƣa ǝmdi barisǝn! — dedi.
13 Et cum dies aliquot transacti essent: Agrippa rex, et Bernice descenderunt Cæsaream ad salutandum Festum.
Birnǝqqǝ kündin keyin, Agrippa han bilǝn [singlisi] Bǝrniki Festusⱪa tǝbrik-salamƣa Ⱪǝysǝriyǝgǝ kǝldi.
14 Et cum dies plures ibi demorarentur, Festus regi indicavit de Paulo, dicens: Vir quidam est derelictus a Felice vinctus,
U yǝrdǝ uzun künlǝr turƣandin keyin, Festus Pawlusning ixini hanƣa mǝlum ⱪilip: — Bu yǝrdǝ Feliks ⱪaldurup kǝtkǝn bir mǝⱨbus bar.
15 de quo cum essem Ierosolymis, adierunt me principes sacerdotum, et seniores Iudæorum, postulantes adversus illum damnationem.
Mǝn Yerusalemƣa barƣinimda, Yǝⱨudiy bax kaⱨinliri bilǝn aⱪsaⱪalliri uning üstidin xikayǝt ⱪilip, mǝndin uni jazaƣa mǝⱨkum ⱪiliximni tǝlǝp ⱪilixti.
16 Ad quos respondi: Quia non est Romanis consuetudo damnare aliquem hominem prius quam is, qui accusatur, præsentes habeat accusatores, locumque defendendi accipiat ad abluenda crimina.
Mǝn ularƣa, ǝrz ⱪilinƣuqi ǝrz ⱪilƣuqilar bilǝn yüzlǝxtürülüp, uningƣa ɵzini aⱪlax pursiti berilmigüqǝ, uni jazaƣa tapxurux rimliⱪlarning aditi ǝmǝstur, dǝp eyttim.
17 Cum ergo huc convenissent sine ulla dilatione, sequenti die sedens pro tribunali, iussi adduci virum.
Xunga ular mǝn bilǝn billǝ bu yǝrgǝ kǝlgǝndin keyin, mǝn waⱪitni kǝynigǝ sozmay, ǝtisila soraⱪ tǝhtigǝ olturup u kixini ǝkilixni buyrudum.
18 De quo, cum stetissent accusatores, nullam causam deferebant, de quibus ego suspicabar malum:
Ərz ⱪilƣuqilar orunliridin turƣanda, ularning uning üstidin xikayǝt ⱪilƣanliri mening oyliƣinimdǝk rǝzil ixlar ǝmǝs idi,
19 Quæstiones vero quasdam de sua superstitione habebant adversus eum, et de quodam Iesu defuncto, quem affirmabat Paulus vivere.
Bǝlki ularning ɵz ibadǝt tüzümi toƣruluⱪ wǝ Əysa isimlik bir kixi ⱨǝⱪⱪidǝ mǝlum talax-tartix mǝsililiri bar ikǝn. U kixi ɵlgǝn bolup, Pawlus bolsa u tirildi dǝydikǝn.
20 Hæsitans autem ego de huiusmodi quæstione, dicebam si vellet ire Ierosolymam, et ibi iudicari de istis.
Bu mǝsililǝrni zadi ⱪandaⱪ eniⱪlaxni bilǝlmǝy, mǝn Pawlustin Yerusalemƣa berip, u yǝrdǝ bu ixlar toƣruluⱪ soraⱪⱪa tartilixⱪa razi bolux-bolmasliⱪini soriƣanidim.
21 Paulo autem appellante ut servaretur ad Augusti cognitionem, iussi servari eum, donec mittam eum ad Cæsarem.
Pawlus solaⱪta turup imperator janablirining soraⱪ ⱪararini qiⱪirixini murajiǝt ⱪilƣandin keyin, mǝn uni Ⱪǝysǝrning aldiƣa ǝwǝtküqǝ, solaⱪta tutup turuxni buyrudum.
22 Agrippa autem dixit ad Festum: Volebam et ipse hominem audire. Cras, inquit, audies eum.
Agrippa Festusⱪa: — Meningmu bu kixining sɵzlirini anglap baⱪⱪum bar, — dedi. — Ətǝ anglaysiz, — dedi u.
23 Altera autem die cum venisset Agrippa, et Bernice cum multa ambitione, et introissent in auditorium cum tribunis, et viris principalibus civitatis, iubente Festo, adductus est Paulus.
Xuning bilǝn ǝtisi, Agrippa bilǝn Bǝrniki ⱨǝywǝt bilǝn ammiwiy yiƣin zaliƣa kirip kǝldi, mingbexilar wǝ xǝⱨǝr kattiwaxlirimu ular bilǝn billǝ kirip kelixti. Festus ǝmr ⱪiliwidi, Pawlus elip kirildi.
24 Et dicit Festus: Agrippa rex, et omnes, qui simul adestis nobiscum viri, videtis hunc, de quo omnis multitudo Iudæorum interpellavit me Ierosolymis, petentes et acclamantes non oportere eum vivere amplius.
Festus mundaⱪ dedi: — Agrippa padixaⱨ aliyliri wǝ muxu sorunƣa yiƣilƣan janablar! Bu kixini kɵrüwatisilǝr. Ⱨǝm Yerusalemda ⱨǝm bu yǝrdǝ pütün Yǝⱨudiy aⱨalisi uning toƣruluⱪ ǝrz ⱪilip manga murajiǝt ⱪilip, u tirik ⱪalduruxⱪa bolmaydu! — dǝp qurⱪiraxⱪanidi.
25 Ego vere comperi nihil dignum morte eum admisisse. Ipso autem hoc appellante ad Augustum, iudicavi mittere.
Lekin mǝn uningdin ɵlüm jazasi berixkǝ tegixlik birǝr jinayǝt tapalmidim. Ⱨazir bu kixi imperator janabliriƣa murajiǝt ⱪildi. Xuning bilǝn uni [Rimƣa] ǝwǝtixni ⱪarar ⱪildim.
26 De quo quid certum scribam domino, non habeo. Propter quod produxi eum ad vos, et maxime ad te rex Agrippa, ut interrogatione facta habeam quid scribam.
Biraⱪ uning ⱨǝⱪⱪidǝ ƣojamƣa mǝlum ⱪilip yazƣudǝk ix yoⱪ. Xuning bilǝn ǝⱨwalni rǝsmiy tǝkxürüp birǝr yazƣudǝk mǝlumatⱪa igǝ bolux mǝⱪsitidǝ uni ⱨǝrbirlirining aldiƣa, bolupmu sili, Agrippa padixaⱨ aliylirining aldiƣa elip kǝldim.
27 Sine ratione enim mihi videtur mittere vinctum, et causas eius non significare.
Qünki mǝⱨbusni sotⱪa ǝwǝtkǝndǝ, uning üstidin ⱪilinƣan xikayǝtlǝrni eniⱪ kɵrsǝtmǝslik manga nisbǝtǝn orunluⱪ ǝmǝstǝk bilinidu.
