Romanos 14
1 Infirmum autem in fide assumite, non in disceptationibus cogitationum.
ਯੋ ਜਨੋ(ਅ)ਦ੍ਰੁʼਢਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਤੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਙ੍ਗਿਨੰ ਕੁਰੁਤ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਨ੍ਦੇਹਵਿਚਾਰਾਰ੍ਥੰ ਨਹਿ|
2 Alius enim credit se manducare omnia: qui autem infirmus est, olus manducet.
ਯਤੋ ਨਿਸ਼਼ਿੱਧੰ ਕਿਮਪਿ ਖਾਦ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਨਾਸ੍ਤਿ, ਕਸ੍ਯਚਿੱਜਨਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਦ੍ਰੁʼਢਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦਪਰੋ ਜਨਃ ਕੇਵਲੰ ਸ਼ਾਕੰ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੰ|
3 Is, qui manducat, non manducantem non spernat: et qui non manducat, manducantem non iudicet: Deus enim illum assumpsit.
ਤਰ੍ਹਿ ਯੋ ਜਨਃ ਸਾਧਾਰਣੰ ਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ ਸ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਦ੍ਰਵ੍ਯਭੋਕ੍ਤਾਰੰ ਨਾਵਜਾਨੀਯਾਤ੍ ਤਥਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਦ੍ਰਵ੍ਯਭੋਕ੍ਤਾਪਿ ਸਾਧਾਰਣਦ੍ਰਵ੍ਯਭੋਕ੍ਤਾਰੰ ਦੋਸ਼਼ਿਣੰ ਨ ਕੁਰ੍ੱਯਾਤ੍, ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਮ੍ ਅਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤ੍|
4 Tu quis es, qui iudicas alienum servum? Domino suo stat, aut cadit: stabit autem: potens est enim Deus statuere illum.
ਹੇ ਪਰਦਾਸਸ੍ਯ ਦੂਸ਼਼ਯਿਤਸ੍ਤ੍ਵੰ ਕਃ? ਨਿਜਪ੍ਰਭੋਃ ਸਮੀਪੇ ਤੇਨ ਪਦਸ੍ਥੇਨ ਪਦਚ੍ਯੁਤੇਨ ਵਾ ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ ਸ ਚ ਪਦਸ੍ਥ ਏਵ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤੰ ਪਦਸ੍ਥੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
5 Nam alius iudicat diem inter diem: alius autem iudicat omnem diem: unusquisque in suo sensu abundet.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਕਸ਼੍ਚਿੱਜਨੋ ਦਿਨਾਦ੍ ਦਿਨੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਮਨ੍ਯਤੇ ਕਸ਼੍ਚਿੱਤੁ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਦਿਨਾਨਿ ਸਮਾਨਾਨਿ ਮਨ੍ਯਤੇ, ਏਕੈਕੋ ਜਨਃ ਸ੍ਵੀਯਮਨਸਿ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਨਿਸ਼੍ਚਿਨੋਤੁ|
6 Qui sapit diem, Domino sapit: Et qui manducat, Domino manducat: gratias enim agit Deo. Et qui non manducat, Domino non manducat, et gratias agit Deo.
ਯੋ ਜਨਃ ਕਿਞ੍ਚਨ ਦਿਨੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਮਨ੍ਯਤੇ ਸ ਪ੍ਰਭੁਭਕ੍ਤ੍ਯਾ ਤਨ੍ ਮਨ੍ਯਤੇ, ਯਸ਼੍ਚ ਜਨਃ ਕਿਮਪਿ ਦਿਨੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਨ ਮਨ੍ਯਤੇ ਸੋ(ਅ)ਪਿ ਪ੍ਰਭੁਭਕ੍ਤ੍ਯਾ ਤੰਨ ਮਨ੍ਯਤੇ; ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਃ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ ਸ ਪ੍ਰਭੁਭਕ੍ਤਯਾ ਤਾਨਿ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ ਯਤਃ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤਿ, ਯਸ਼੍ਚ ਨ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ ਸੋ(ਅ)ਪਿ ਪ੍ਰਭੁਭਕ੍ਤ੍ਯੈਵ ਨ ਭੁਞ੍ਜਾਨ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਬ੍ਰੂਤੇ|
7 Nemo enim nostrum sibi vivit, et nemo sibi moritur.
ਅਪਰਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਨਿਜਨਿਮਿੱਤੰ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਧਾਰਯਤਿ ਨਿਜਨਿਮਿੱਤੰ ਮ੍ਰਿਯਤੇ ਵਾ ਤੰਨ;
8 Sive enim vivemus, Domino vivimus: sive morimur, Domino morimur. Sive ergo vivimus, sive morimur, Domini sumus.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਵਯੰ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਧਾਰਯਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਪ੍ਰਭੁਨਿਮਿੱਤੰ ਧਾਰਯਾਮਃ, ਯਦਿ ਚ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਤ੍ਯਜਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹ੍ਯਪਿ ਪ੍ਰਭੁਨਿਮਿੱਤੰ ਤ੍ਯਜਾਮਃ, ਅਤਏਵ ਜੀਵਨੇ ਮਰਣੇ ਵਾ ਵਯੰ ਪ੍ਰਭੋਰੇਵਾਸ੍ਮਹੇ|
9 In hoc enim Christus mortuus est, et resurrexit: ut et mortuorum et vivorum dominetur.
ਯਤੋ ਜੀਵਨ੍ਤੋ ਮ੍ਰੁʼਤਾਸ਼੍ਚੇਤ੍ਯੁਭਯੇਸ਼਼ਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਪ੍ਰਭੁਤ੍ਵਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਮ੍ਰੁʼਤ ਉੱਥਿਤਃ ਪੁਨਰ੍ਜੀਵਿਤਸ਼੍ਚ|
10 Tu autem quid iudicas fratrem tuum? Aut tu quare spernis fratrem tuum? Omnes enim stabimus ante tribunal Christi.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤ੍ਵੰ ਨਿਜੰ ਭ੍ਰਾਤਰੰ ਕੁਤੋ ਦੂਸ਼਼ਯਸਿ? ਤਥਾ ਤ੍ਵੰ ਨਿਜੰ ਭ੍ਰਾਤਰੰ ਕੁਤਸ੍ਤੁੱਛੰ ਜਾਨਾਸਿ? ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਵਿਚਾਰਸਿੰਹਾਸਨਸ੍ਯ ਸੰਮੁਖੇ ਸਰ੍ੱਵੈਰਸ੍ਮਾਭਿਰੁਪਸ੍ਥਾਤਵ੍ਯੰ;
11 Scriptum est enim: Vivo ego, dicit Dominus, quoniam mihi flectetur omne genu: et omnis lingua confitebitur Deo.
ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਲਿਖਿਤਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, ਪਰੇਸ਼ਃ ਸ਼ਪਥੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ ਵਾਕ੍ਯਮੇਤਤ੍ ਪੁਰਾਵਦਤ੍| ਸਰ੍ੱਵੋ ਜਨਃ ਸਮੀਪੇ ਮੇ ਜਾਨੁਪਾਤੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਜਿਹ੍ਵੈਕੈਕਾ ਤਥੇਸ਼ਸ੍ਯ ਨਿਘ੍ਨਤ੍ਵੰ ਸ੍ਵੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
12 Itaque unusquisque nostrum pro se rationem reddet Deo.
ਅਤਏਵ ਈਸ਼੍ਵਰਸਮੀਪੇ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕੈਕਜਨੇਨ ਨਿਜਾ ਕਥਾ ਕਥਯਿਤਵ੍ਯਾ|
13 Non ergo amplius invicem iudicemus: sed hoc iudicate magis, ne ponatis offendiculum fratri, vel scandalum.
ਇੱਥੰ ਸਤਿ ਵਯਮ੍ ਅਦ੍ਯਾਰਭ੍ਯ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਨ ਦੂਸ਼਼ਯਨ੍ਤਃ ਸ੍ਵਭ੍ਰਾਤੁ ਰ੍ਵਿਘ੍ਨੋ ਵ੍ਯਾਘਾਤੋ ਵਾ ਯੰਨ ਜਾਯੇਤ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਮੀਹਾਂ ਕੁਰ੍ੰਮਹੇ|
14 Scio, et confido in Domino Iesu, quia nihil commune per ipsum, nisi ei qui existimat quid commune esset, illi commune est.
ਕਿਮਪਿ ਵਸ੍ਤੁ ਸ੍ਵਭਾਵਤੋ ਨਾਸ਼ੁਚਿ ਭਵਤੀਤ੍ਯਹੰ ਜਾਨੇ ਤਥਾ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨਾਪਿ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਜਾਨੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋ ਜਨੋ ਯਦ੍ ਦ੍ਰਵ੍ਯਮ੍ ਅਪਵਿਤ੍ਰੰ ਜਾਨੀਤੇ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਤਦ੍ ਅਪਵਿਤ੍ਰਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ|
15 Si enim propter cibum frater tuus contristatur: iam non secundum charitatem ambulas. Noli cibo tuo illum perdere, pro quo Christus mortuus est.
ਅਤਏਵ ਤਵ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯੇਣ ਤਵ ਭ੍ਰਾਤਾ ਸ਼ੋਕਾਨ੍ਵਿਤੋ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤ੍ਵੰ ਭ੍ਰਾਤਰੰ ਪ੍ਰਤਿ ਪ੍ਰੇਮ੍ਨਾ ਨਾਚਰਸਿ| ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਯਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਵ੍ਯਯਿਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਨਿਜੇਨ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯੇਣ ਤੰ ਨ ਨਾਸ਼ਯ|
16 Non ergo blasphemetur bonum nostrum.
ਅਪਰੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਉੱਤਮੰ ਕਰ੍ੰਮ ਨਿਨ੍ਦਿਤੰ ਨ ਭਵਤੁ|
17 Non est enim regnum Dei esca, et potus: sed iustitia, et pax, et gaudium in Spiritu Sancto:
ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਪੇਯਞ੍ਚੇਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਸਾਰੋ ਨਹਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੁਣ੍ਯੰ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਸ਼੍ਚ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਜਾਤ ਆਨਨ੍ਦਸ਼੍ਚ|
18 qui enim in hoc servit Christo, placet Deo, et probatus est hominibus.
ਏਤੈ ਰ੍ਯੋ ਜਨਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੰ ਸੇਵਤੇ, ਸ ਏਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਤੁਸ਼਼੍ਟਿਕਰੋ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯੈਸ਼੍ਚ ਸੁਖ੍ਯਾਤਃ|
19 Itaque quæ pacis sunt, sectemur: et quæ ædificationis sunt, in invicem custodiamus.
ਅਤਏਵ ਯੇਨਾਸ੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਐਕ੍ਯੰ ਨਿਸ਼਼੍ਠਾ ਚ ਜਾਯਤੇ ਤਦੇਵਾਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਤਿਤਵ੍ਯੰ|
20 Noli propter escam destruere opus Dei. Omnia quidem sunt munda: sed malum est homini, qui per offendiculum manducat.
ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਰ੍ਥਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਣੋ ਹਾਨਿੰ ਮਾ ਜਨਯਤ; ਸਰ੍ੱਵੰ ਵਸ੍ਤੁ ਪਵਿਤ੍ਰਮਿਤਿ ਸਤ੍ਯੰ ਤਥਾਪਿ ਯੋ ਜਨੋ ਯਦ੍ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਵਿਘ੍ਨੰ ਲਭਤੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤਦ੍ ਭਦ੍ਰੰ ਨਹਿ|
21 Bonum est non manducare carnem, et non bibere vinum, neque in quo frater tuus offenditur, aut scandalizatur, aut infirmatur.
ਤਵ ਮਾਂਸਭਕ੍ਸ਼਼ਣਸੁਰਾਪਾਨਾਦਿਭਿਃ ਕ੍ਰਿਯਾਭਿ ਰ੍ਯਦਿ ਤਵ ਭ੍ਰਾਤੁਃ ਪਾਦਸ੍ਖਲਨੰ ਵਿਘ੍ਨੋ ਵਾ ਚਾਞ੍ਚਲ੍ਯੰ ਵਾ ਜਾਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਤਦ੍ਭੋਜਨਪਾਨਯੋਸ੍ਤ੍ਯਾਗੋ ਭਦ੍ਰਃ|
22 Tu fidem habes? Penes temetipsum habe coram Deo: Beatus, qui non iudicat semetipsum in eo, quod probat.
ਯਦਿ ਤਵ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੋਚਰੇ ਸ੍ਵਾਨ੍ਤਰੇ ਤੰ ਗੋਪਯ; ਯੋ ਜਨਃ ਸ੍ਵਮਤੇਨ ਸ੍ਵੰ ਦੋਸ਼਼ਿਣੰ ਨ ਕਰੋਤਿ ਸ ਏਵ ਧਨ੍ਯਃ|
23 Qui autem discernit, si manducaverit, damnatus est: quia non ex fide. Omne autem, quod non est ex fide, peccatum est.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸੰਸ਼ੱਯ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ(ਅ)ਰ੍ਥਾਤ੍ ਨ ਪ੍ਰਤੀਤ੍ਯ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ, ਸ ਏਵਾਵਸ਼੍ਯੰ ਦਣ੍ਡਾਰ੍ਹੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯਤੋ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਜੰ ਨਹਿ ਤਦੇਵ ਪਾਪਮਯੰ ਭਵਤਿ|
